Starlight raining over me
Like drifting through a memory
Wake up in your crystal sky
Float until we fly
Jai Wolf – Starlight (feat. Mr Gabriel)
Δε ξέρω αν είναι επειδή μου αρέσει πολύ αυτό το τραγούδι, αν είναι επειδή το Starlink έχει παρόμοιο ηχητικό άκουσμα με το Starlight, ή επειδή απλά έτυχε και έπαιξε καθώς πλοηγούσα το διαστημόπλοιο μου στον πλανήτη Sonatus, αλλά σίγουρα είναι τόσο ταιριαστό γι αυτό το παιχνίδι! Μουσικά είναι ταξιδιάρικο με το spacey atmosphere στους ήχους του, και λυρικά περιγράφει κάποιους να λούζονται από αστροφώς (σ.σ. ελεύθερη μετάφραση του Starlight), που αιωρούνται μέχρι να πετάξουν (όπως γίνεται και στο παιχνίδι). Βρείτε το λοιπόν, βάλτε το να παίζει στο background, and let’s swim through reality!
ΙΣΤΟΡΙΑ
Βρισκόμαστε στο ηλιακό σύστημα Atlas, στο διαστημόπλοιο Equinox του Victor St. Grand, αστροφυσικού και ηγέτη της ομάδας Starlink. Στόχος η εύρεση του πλανήτη μιας εξωγήινης φυλής που έπεσε στη Γη, και η σύναψη σχέσεων με άλλους πλανήτες κάτω από την ομπρέλα του Starlink Initiative.
Το σκάφος δέχεται επίθεση από το Legion και ο καλός μας επιστήμονας πέφτει θύμα απαγωγής, για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα του αρχηγού τους, του Grax. Η υπόλοιπη ομάδα συσπειρώνεται, και με τη βοήθεια των ιθαγενών από τους υπόλοιπους πλανήτες, εναντιώνονται στην απειλή των στρατευμάτων των Legion και τα σχέδιά τους για κατάληψη των φυσικών πόρων του συστήματος.
GAMEPLAY
Πολύ περιληπτικά (γιατί βιάζομαι να σταθώ σε άλλο σημείο): Το παιχνίδι είναι της μορφής 3rd person shooter. Καθ’όλη τη διάρκεια βλέπουμε το διαστημόπλοιο από την πίσω πλευρά χωρίς επιλογή αλλαγής της κάμερας. Αξιοσημείωτο ότι δεν υπάρχει επιλογή απομάκρυνσης ή περιστροφής της κάμερας, πράγμα που κούραζε σε κάποιες φάσεις, και ίσως δεν επέτρεπε μια πιο πανοραμική απόλαυση του τοπίου/διαστήματος.
Σε αυτό όμως που θέλω να αναφερθώ περισσότερο, είναι την ύπαρξη “περιφερειακών” παιχνιδιών, φιγούρων, γι αυτό το παιχνίδι. Και εξηγώ: Η Ubisoft διοχέτευσε πολλή μελέτη, σχεδιασμό και εκτέλεση στην παραγωγή ομοιωμάτων των διαστημοπλοίων, των πιλότων και των όπλων, τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε συνάρτηση με το παιχνίδι. Μια ειδική βάση που τοποθετείτε πάνω στο μοχλό μπορεί να φιλοξενήσει ένα πιλότο και τον σκελετό ενός σκάφους. Και πάνω σε αυτό υπάρχουν δύο εξοχές, μία σε κάθε πλευρά που μπορούν να φιλοξενήσουν όποια φτερά θέλετε. Και πάνω σε αυτά υπάρχει μια εξοχή που μπορεί να φιλοξενήσει όποιο όπλο θέλετε. Όπως και να τα βάλετε, όποιες επιλογές και να κάνετε, αυτά αμέσως μεταφράζονται στον ψηφιακό κόσμο και τα έχετε στα χέρια σας. Κυριολεκτικά και ψηφιακά!
Οι συνδυασμοί είναι άπειροι, και φέρνει ο καθένας νέα πράγματα στο τραπέζι. Το διαστημόπλοιο Pulse είναι το ταχύτερο, και σε συνδυασμό με τον Judge ως πιλότο, που μπορεί να σταματήσει το χρόνο για λίγο, το κάνει θανατηφόρα γρήγορο. Βάλε σε αυτό δύο όπλα φωτιάς όταν αντιμετωπίζεις τους Ice Giants και μπορείς δικαιολογημένα να κολλήσεις το αυτοκόλλητο Anihillator πάνω στο πορτ-μπαγκάζ του. Το ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι πως οποιεσδήποτε αναβαθμίσεις κάνετε στα οπλικά συστήματα, το διαστημόπλοιο ή τον πιλότο, κατοχυρώνονται σε αυτό, και αν το αλλάξετε και το επαναφέρετε μετά, φέρνει όλα τα χαρακτηριστικά του μαζί του.
Υπάρχουν και οι αστείες περιπτώσεις που μπορείτε να στοιβάξετε 2 και 3 φτερά το ένα πάνω στο άλλο από την μία πλευρά, και μόνο όπλο από την άλλη – χωρίς λόγο και αιτία. Το παιχνίδι το δέχεται (κατακρίνοντας σας σιωπηλά, σίγουρα) και το μεταφράζει με το διαστημόπλοιο να είναι βραδυκίνητο ή να γέρνει στη μια πλευρά 😛 Τα toys-to-life παιχνιδάκια δεν χρειάζονται για την ολοκλήρωση του παιχνιδιού, προσφέρονται σε μορφή starter pack μαζί με το παιχνίδι, ή σε έξτρα ατομικά σετ. Και είναι, ομολογουμένως, ωραία! Καλή κατασκευή, ανθεκτικά, ελαφριά και με υπέροχη απεικόνιση του ψηφιακού τους counter-part! Δυυυυυστυχώς σε καμιά φάση δεν είναι playable οι χαρακτήρες εαυτό καθεαυτό. Από την αρχή ως το τέλος παραμένουν εσώκλειστοι στα διαστημόπλοια και παρουσιάζονται μόνο σε cut-scenes. Θα μπορούσε να υπήρχαν μικρές αποστολές που να έπρεπε να αποβιβαστούν και να εξερευνήσουν οδοιπορικώς
ΓΡΑΦΙΚΑ
Τα γραφικά του παιχνιδιού, είναι όπως βλέπετε στις εικόνες: ζοφερά χρώματα, stylised περιβάλλοντα, cartoon-ίστικοι χαρακτήρες και εκθαμβωτικές λάμψεις και εκρήξεις. Δεν θα διεκδικούσε βραβείο φωτογραφίας, αλλά ο σχεδιασμός του παιχνιδιού είναι ζωντανός και διασκεδαστικός, ενισχύοντας το ακροατήριο του που ήδη υποδεικνύουν οι φιγούρες: τους νεαρότερους παίκτες. Η δε επιλογή για couch co-op βάζει το παιχνίδι σε περίοπτη θέση στις επιλογές κάποιου που θέλει να παίξει με ένα μικρότερο συγγενή ή το παιδί του.
ΗΧΟΣ
Από πλευρά ηχητική τα πράγματα ακολουθούν κατά πόδα το μονοπάτι των γραφικών: απλά, λιτά και απέριττα. Οι διάλογοι των χαρακτήρων είναι μερικές φορές over-the-top, με brutal φωνές από εχθρούς να μας ενημερώνουν για την επικείμενη εξόντωσή μας, για να εξαϋλωθούν δευτερόλεπτα μετά 😛 Outlaws, man, they never learn!
Όσο αφορά το διαστημόπλοιο, τις μηχανές, τα οπλικά συστήματα, τις εκρήξεις, δεν υπάρχει κάτι αξιομνημόνευτο. Όλα όπως θα ανέμενε κανείς να ακούγονται σε ένα διαστημικό cartoon. Η έξοδος στο διάστημα όμως, έχει αυτό το burnout της μεταπήδησης από ατμόσφαιρα σε στρατόσφαιρα, συνοδευόμενη από το κατάλληλο feedback στις δονήσεις του μοχλού.. Good job Ubi 😉
ΤΙ ΜΑΣ ΑΡΕΣΕ
- Η μετακίνηση από πλανήτη σε διάστημα και αντίστροφα είναι μαγική, και την πρώτη φορά, και την 20ή.
- Οι αστείοι συνδυασμοί που μπορούν να γίνουν στο διαστημόπλοιο, με 3 φτερά από την μια, 2 από την άλλη, και τα όπλα να σημαδεύουν πίσω.
- Το background ενός από τους χαρακτήρες – βρέθηκε στο διαστημόπλοιο επειδή ήθελε να βγάλει ριψοκίνδυνο βίντεο για τους followers του στα social media. Millenials..
- Τα παιχνίδια που συνοδεύουν το ..εμ ..παιχνίδι, είναι πανέμορφα! Αχρείαστα για την ολοκλήρωση του παιχνιδιού, αλλά προσθέτουν στη διασκέδαση, και είναι υπέροχα εκθεσιακά για τους fan του διαστήματος ή/και του παιχνιδιού!
ΤΙ ΔΕ ΜΑΣ ΑΡΕΣΕ
- Δεν υπάρχει επιλογή αλλαγής της cameras στο παιχνίδι, με τη λήψη να νιώθει (προσωπικά) ασφυχτικά κοντινή.
- Δεν υπάρχει cancel επιλογή αν κατά λάθος αρχίσεις την ειδική δύναμη του πιλότου.
- Το τέλος της σχετικά μικρής ιστορία, και συγκεκριμένα ο τελικός αρχηγός, ήταν anti-climactic. Υπήρξαν αντίπαλοι σε προηγούμενα στάδια που ήταν πολύ πιο challenging.
ΤΕΛΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ
Η Ubisoft ξέρει να στήνει κόσμους. Το έχουμε ξαναπεί, το βιώνουμε σε κάθε παιχνίδι τους, και μας αρέσει. Πάντα υπάρχουν λόγοι για εξερεύνηση, συλλογή όλων των αντικειμένων/υλικών/ζώων, βελτίωση του πλοίου/όπλου/διαστημόπλοιου, και αναβάθμιση του χαρακτήρα. Ιστορία που προοδεύει σταθερά και λογικά, με πρωταγωνιστές (ως επί το πλείστον) πολυδιάστατους και με ηρωική στάση απέναντι στη ζωή/στο κακό. Side stories που έχουν τη δική τους πλοκή και ανάπτυξη. Χιούμορ, σε αρκετούς διαλόγους και εξελίξεις. Ωραία γραφικά, ζοφερά χρώματα, τεράστιες εκτάσεις χαρτών, πανέμορφα περιβάλλοντα.
Είναι μια πετυχημένη συνταγή, που θα προσηλυτίσει τον παίκτη και θα τον κρατήσει κατειλημμένο για αρκετές ώρες. Αυτή η δέσμευση όμως, αναμενόμενα, έρχεται με επανάληψη. Πολλή τριβή με επαναλαμβανόμενες δραστηριότητες. Αποστολές που σε στέλνουν σε μακρινά ταξίδια ξανά και ξανά. (Και ξανά). Και πίσω από όλα αυτά, μια ολόκληρη βιβλιοθήκη περιγραφών, οδηγιών και συνδυασμών που πρέπει να έχει κανείς υπόψη για να ξέρει τι να κρατήσει και τι να μην, πως να βελτιώσει τον εξοπλισμό του, τι σημαίνει αυτό το λουλούδι που μόλις έκοψε και γιατί πρέπει να κουβαλήσει αυτά τα σίδερα σε εκείνο το μέρος.
Αυτό κουράζει. Και όταν ένα παιχνίδι κουράζει, αρχίζεις να παραβλέπεις την ομορφιά και την απόλαυση που σου προσφέρει. Γίνεται περισσότερο κάτεργο παρά παιχνίδι. Το Starlink ισορροπεί μεταξύ της κούρασης και της απόλαυσης λόγω της ανάλαφρης δράσης που το χαρακτηρίζει. Είναι εύκολο να εξολοθρεύσεις του εχθρούς χωρίς ιδιαίτερη μελέτη του εξοπλισμού, δύσκολο να χάσεις καθώς οι κινήσεις είναι απλές και χρησιμοποιούνται παντού, ανεξαρτήτως επιλογής σε διαστημόπλοιο και πιλότο. Ακριβώς όμως λόγω αυτής της ανάλαφρης δράσης, η πληθώρα πληροφοριών που σου δίνεται για τα όπλα και τα διαστημόπλοια, τις αναβαθμίσεις τους, και τους πλανήτες που επισκέπτεται η ομάδα, παραγκωνίζεται και χάνεται. Ένιωσα σαν να διάβαζα ένα comic book, που είχε ετυμολογίες για διάφορα ονόματα που αναφέρονταν μέσα στην ιστορία, τα οποία.. δεν με ενδιέφεραν. Σαν να ξεκινούσε ένα υπέροχο κομμάτι να παίζει (κχμ Jai Wolf – Stalight) και έγραφε από κάτω το ιστορικό του καλλιτέχνη, τι λογισμικό χρησιμοποιεί όταν δημιουργεί μουσική, σε ποια ηλικία άρχισε. Πληροφορίες ενδιαφέρον μεν, με τις οποίες έχω πιο ολοκληρωμένη εικόνα αυτού που κάνω, αλλά δεν τις χρειάζομαι για να το κάνω. Στο συγκεκριμένο παιχνίδι αυτό φαίνεται γίνεται ακόμα πιο έντονο λόγω και της ύπαρξης όλων αυτών των φιγούρων/διαστημοπλοίων που αναφέραμε.
Κρίμα; Πολύ. Ζημιογόνο για το παιχνίδι; Καθόλου. Απλά, ελαφρώς αχρείαστες. Χαμένες στο βουνό των επαναλαμβανόμενων αποστολών. Fun όπως και να ‘χει, με την λατρεμένη προσθήκη του couch co-op!! ΘΕΛΟΥΜΕ ΚΙ ΑΛΛΑ ΤΕΤΟΙΑ!!!
Ευχαριστούμε την G3 Great Games για την παραχώρηση του παιχνιδιού για τις ανάγκες αυτού του review.
