Ο φόβος έχει πολλές παραμέτρους…
Η Supermassive Games, αγαπάει το horror και μας το δείχνει έμπρακτα τα τελευταία χρόνια. Έπειτα, το καλοφτιαγμένο Until Dawn, επιστρέφει με μία ανθολογία-συλλογή αυτοτελών horror τίτλων, με την ονομασία The Dark Pictures Anthology.
Όλο αυτό γεννήθηκε με το Man of Medan, το οποίο άνοιξε τον χορό, στις 30 Αυγούστου του 2019 και έδειξε κάποια αρκετά καλά σημάδια, για το τι επρόκειτο να ακολουθήσει.
Θεωρώ πως η συγκεκριμένη συλλογή εκτός των άλλων, είναι και ένα τεστ που έχει βάλει η ίδια η Supermassive στον εαυτό της, όντας λάτρεις του horror, προκειμένου να εξερευνήσουν διάφορες πτυχές του είδους σε διάφορες καταστάσεις και διαφορετικά συμβάντα, πάνω σε αυτό που δεν μπορεί να εξηγήσει ο άνθρωπος.
Έτσι, ο δεύτερος τίτλος φέρει το όνομα Little Hope, και μας συστήνει μία νέα ιστορία, υπό τις ευχές του ”The Curator”.
Λίγα πράγματα για την ιστορία
Στα πλαίσια ενός ταξιδιού, οι πέντε πρωταγωνιστές μας βρίσκονται μέσα σε ένα λεωφορείο το οποίο κατά την διάρκεια του ταξιδιού, αναγκάζεται να αλλάξει πορεία, έπειτα από μπλόκο της αστυνομίας. Έτσι, ακολουθεί την κατεύθυνση προς το χωριό Little Hope.
Το λεωφορείο θα ανατραπεί δίχως όμως να τραυματιστεί σοβαρά κάποιος και οι ήρωες μας, θα βρεθούν μέσα σε ένα άγριο περιβάλλον γεμάτο σκοτάδι και μουντή ατμόσφαιρα προσπαθώντας να βρουν τις πρώτες βοήθειες.
Φυσικά σε όλα τα παραπάνω, μεσολάβησαν και άλλα περιστατικά αλλά, για την αποφυγή των spoilers δεν θα αναφερθώ σε αυτά. Εν τέλει, οι Andrew, Daniel, Angela, Taylor και ο καθηγητής John καταλήγουν να εξερευνούν όλα τα αλλόκοτα μυστήρια του Little Hope.
Και φυσικά δεν πρόκειται απλά για ένα χωριό, μιας και έχει την προϊστορία του.
Στο Little Hope λοιπόν, υπήρξαν διάφορα περίεργα περιστατικά με το πιο γνωστό να αναφέρει την δίκη μαγισσών, οι οποίες κατηγορήθηκαν για εκτέλεση ανθρώπων του χωριού, μέσω μαύρης μαγείας.
Τα ”flashbacks”, στο 1962 όπου πραγματοποιήθηκαν οι δίκες, το 1970 που έμελλε να αλλάξει πολλές ισορροπίες καθώς και το τώρα (2020), είναι οι τρεις χρονικοί περίοδοι που πραγματεύεται το παιχνίδι.
GAMEPLAY
Περνώντας στο gameplay, δεν αλλάζει απολύτως τίποτα σε σχέση με το Man of Medan. Έτσι και αλλιώς, δεν στοχεύει εκεί η Supermassive Games.
Κλασσικές επιλογές διαλόγου (συνήθως τρεις), οι οποίες διέπονται από διάφορα συναισθήματα (φόβο, οργή, αλαζονεία κτλ) και φυσικά παίζουν ρόλο για το πως θα εξελιχθεί και η ιστορία αλλά και η ίδια η μοίρα του εκάστοτε ήρωα.
Φυσικά, δεν παύουν να λείπουν και τα quick time events καθώς και aim, τα οποία απαιτούν εγρήγορση, μιας και πρέπει να επιτευχθούν σε πολύ λίγο χρονικό διάστημα. Η μη επιτυχία τους, ίσως να φανεί μοιραία. Μπορεί και όχι… Συνεχίζουμε!
Όπως και στο Man of Medan, έτσι και εδώ (όπως θα σας πει και ο Curator), υπάρχουν αντικείμενα εντός του χώρου που βρίσκεστε, τα οποία θα πρέπει να τα κάνετε examine. Αυτά σας δείχνουν διάφορες σκηνές από γεγονότα του μέλλοντος και σας προϊδεάζει για το τι πρόκειται να γίνει.
Συνήθως είναι δυσνόητα είναι η αλήθεια, αλλά εξαιρετικά λίγες φορές με βοήθησαν. Θέλω να πω, ότι και χωρίς αυτά θα ακολουθούσα τον ίδιο δρόμο. Δεν με βοήθησαν ή δυσκόλεψαν περισσότερο.
Λίγο περίεργη για ακόμη μία φορά, βρήκα την κίνηση των παικτών. Θα την χαρακτήριζα δυσκίνητη, και μερικές φορές προκαλούσε εκνευρισμό από την άλλη όμως μπορώ να καταλάβω ότι γίνεται επιτηδευμένα όλο αυτό, ώστε να προσθέσει μία πιο ρεαλιστική νότα στο horror περιβάλλον που έχει χτιστεί.
OΠΤΙΚΟΣ ΤΟΜΕΑΣ – ΓΡΑΦΙΚΑ
Για ακόμη μία φορά τα γραφικά ρίχνουν σαγόνια. Λεπτομερέστατα πρόσωπα, εξαιρετικά facial animations, αποτυπώνοντας 100%, τον φόβο και τον τρόμο της ιστορίας, στα πρόσωπα των ηρώων.
Ένα μεγάλο μπράβο, πρέπει να ακουστεί για τα περιβάλλοντα στα οποία αποφάσισε να ”παίξει” η ομάδα ανάπτυξης, δημιουργώντας έναν κλασσικό horror τίτλο, επηρεασμένο από κλασσικές horror ταινίες που έχουμε δει στο παρελθόν όπως τα The Conjuring, The Cabin in the Woods, Paranormal Activity και πάει λέγοντας.
Eξαιρετικό βρίσκω και το cast-voice acting των ηθοποιών που προσφέρουν μία ακόμη θετική νότα σε όλο το concept που έχει χτιστεί, προσφέροντας εξαιρετικές ερμηνείες.
Aπό την άλλη, το butterfly effect λειτουργεί πολύ τυπικά και εδώ. Ζεις, πεθαίνεις. Ναι, αλλά ο τρόπος που γίνεται μερικές φορές είναι τόσο προβλέψιμος.
Όπως προβλέψιμα στις πλείστες των περιπτώσεων είναι και τα jump scares δίχως όμως αυτό απαραίτητα να είναι κακό. Σίγουρα όχι, εάν το δεις στην ευρύτερη εικόνα του και συνολικά.
Αξίζει να αναφέρουμε φυσικά, πως όπως και το Man of Medan, το παιχνίδι, μπορείτε να το παίξετε είτε μόνος σας, είτε σε Online είτε σε Offline multiplayer. Στην δεύτερη περίπτωση, δίνεται η δυνατότητα να παίξουν μέχρι και 5 άτομα, όσοι και οι ήρωες μας.
Η συγκεκριμένη λειτουργία μέσω του ”pass the baton”, σας λέει ότι τον εκάστοτε χαρακτήρα θα τον χειρίζεται ο κάθε παίκτης όταν έρθει η σειρά του, δίνοντας του το χειριστήριο.
Εξ’ αρχής, διαλέγετε (πριν αρχίσει το παιχνίδι) και ορίζετε ποιος θέλει να χρίζεται ποιον. Και μπουμ, απολαμβάνετε όλη η παρέα συμμετέχοντας και δίνοντας την προσπάθεια σας, όταν αυτή καταστεί αναγκαία. Παίζοντας με τον χαρακτήρα σας.
Εν τέλει, βρήκα το Little Hope, πιο ευφάνταστο από το Man of Medan, σε πολλά σημεία. Το Little Hope δεν προσφέρει κάτι επαναστατικό στο είδος αλλά εν τέλει δίνει μία άκρως απολαυστική horror εμπειρία, επηρεασμένη από τα πιο κλασσικά horror έργα του κινηματογράφου.
Θα ήθελα πιο περίπλοκες επιλογές διαλόγων και σίγουρα πιο ευφάνταστα jump scares. Must buy, και δε για πολλαπλά walkthroughs με την παρέα σας.
Και προσοχή… η ελπίδα να τους σώσετε όλους είναι μικρή… όπως μαρτυρά και ο τίτλος.
Ευχαριστούμε την Bandai Namco Hellas για την παραχώρηση του παιχνιδιού, ώστε να επιτευχθεί το Review.
