Δεν θα ξεχάσω ποτέ μου την εμπειρία που έζησα το 2017 με το Little Nightmares. Θυμάμαι πως το είχα συνδέσει στο μυαλό μου ως το τέλειο παιδί των Inside και Limbo.
Δεν ξέρω πως πραγματικά κατάφερε και το έκανε τότε η Tarsier Games, και παρέδωσε ένα τόσο άρτιο αποτέλεσμα που έμελλε να αποτελέσει σε προσωπικό επίπεδο ένα από τα αγαπημένα μου puzzle-platformer παιχνίδια και ναι θα τολμήσω να πω και ένα από τα αγαπημένα μου horror adventure παιχνίδια. Το σκοτάδι και η ατμόσφαιρα που έχει αυτό το παιχνίδι δεν το συναντάς εύκολα.
Όταν ανακοινώθηκε το sequel έκανα σαν μικρό παιδί και από εκείνη την ημέρα το περίμενα σαν τρελός. Και να που φτάσαμε 2021 και επιτέλους το έχουμε στα χέρια μας και παρακάτω θα πούμε λίγα πράγματα για αυτό.
Αρχίζοντας, να πούμε πως πλέον στο παιχνίδι εντάσσεται ακόμη ένας χαρακτήρας. Η Six που γνωρίσαμε στο πρώτο παιχνίδι, βρίσκεται μεν σε πρωταγωνιστικό ρόλο αλλά παραμερίζεται μιας και εμείς αναλαμβάνουμε τον ρόλο του αγοριού, Mono.
Και όπως ανέφερα η Six, συνεχίζει να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο μιας και μαζί θα ξεκινήσουν και θα πορευτούν σε όλο αυτό το ταξίδι που εξελίσσεται στο παιχνίδι, βοηθώντας ο ένας τον άλλον.
Στο νέο κεφάλαιο, ο κόσμος του παιχνιδιού ανοίγει πολύ περισσότερο σε σχέση με το πρώτο παιχνίδι. Για να θυμίσουμε σε όσου ίσως το έχουν ξεχάσει, στο πρώτο κεφάλαιο, βρισκόμασταν στο ”The Maw”, το οποίο ήταν ένα πλοίο και εκεί διαδραματιζόντουσαν όλα τα γεγονότα.
Πλέον θα μπορέσουμε να εξερευνήσουμε πολυποίκιλα περιβάλλοντα σε εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους. Αυτό παράλληλα έδωσε την δυνατότητα και στους developers, για μία μεγαλύτερη και πιο ευφάνταστη ποικιλία από Puzzles αλλά φυσικά και την δυνατότητα να χτίσουν έναν άκρως πιο σκοτεινό και παράλληλα σαγηνευτικό κόσμο.
Εδώ να κάνουμε μία παύση και να πούμε, πως το παιχνίδι έχει περίπου την διπλάσιο μέγεθος σε σχέση με το πρώτο, μιας και η ιστορία του διαρκεί κοντά στις 6 ώρες, όταν την ίδια στιγμή το πρώτο παιχνίδι ήταν κοντά στις 3. Οπότε thumbs up και για αυτό.
Θέλω να σταθώ αρχικά, στην γενική εικόνα του παιχνιδιού το όλο στυλ. Πολλοί θα θυμάστε πως το πρώτο παιχνίδι χαρακτηρίζονταν από μία σχετική απλότητα του κάτι το οποίο δεν υπάρχει εδώ.
Ξεκάθαρα από την πρώτη στιγμή αποτυπώνεται σε κάθε δωμάτιο, σε κάθε περιβάλλον, η σαθρή και μαύρη πλευρά της κοινωνίας μέσα από αλληγορίες οι οποίες αποδίδονται με διάφορους τρόπους. Και εκεί λάτρεψα, την φωτογραφία και γενικά όλο το cinematic feeling το οποίο ήθελε να δώσει η Tarsier στο παιχνίδι.
Το art direction είναι πραγματικά εμβληματικό και μέσω αυτής της κάμερας η οποία χρησιμοποιείται μπορείς να λάβεις όλο αυτό το feeling από τον κόσμο του παιχνιδιού.
Όσον αφορά την ιστορία μην περιμένετε διαλόγους ή να μάθετε περισσότερα για τους ήρωες μας. H ιστορία είναι το gameplay, και όσο αυτό ξεδιπλώνεται μπροστά στις οθόνες μας, όλο και περισσότερα μαθαίνουμε για τους ήρωες μας.
Οι δύο ήρωες, συνεννοούνται με άναρθρες κραυγές οι οποίες φυσικά εξυπηρετούν για ακόμη μία φορά στο gameplay. Aπό το να ανοίξεις μία πόρτα μέχρι να σκαρφαλώσεις σε ένα πατάρι.
Και εδώ είναι που θα ήθελα να σταθώ πιο πολύ. Το Little Nightmares II δεν κάνει κάτι συγκλονιστικά επαναστατικό σε σχέση με το πρώτο παιχνίδι, αλλά τα άλματα σε τομείς όπως το gameplay είμαι εμφανείς.
Η αλληλεπίδραση Mono και Six είναι αυτό που μονοπωλεί το ενδιαφέρον στο παιχνίδι. Ο ένας συμπληρώνει τον άλλον, Παρόλο που η Six δεν είναι η ηρωίδα μας, λόγω της δομής του παιχνιδιού, εν τέλει ένιωσα πως παίζω με δύο χαρακτήρες και όχι έναν. Για παράδειγμα στο πρώτο παιχνίδι μπορούσες να σκαρφαλώσεις σε κάποια έπιπλα, να πηδήξεις στο πόμολο της πόρτας και να την ανοίξεις.
Πλέον αυτό μπορεί να γίνει με την Six να σου κάνει ”ποδαράκι” να σκαρφαλώνεις πάνω στα χέρια της και να πετάγεσαι στην πόρτα ανοίγοντας την. Και αυτό είναι κάτι πολύ επιφανειακό από τα πολλά που συμβαίνουν μέσα στο παιχνίδι.
Δεν είναι εύκολο παιχνίδι μην περιμένετε να βγει νεράκι. Αυτό που πολλοί -όπως και το πρώτο-, χαρακτήρισαν trial and error στέκει απόλυτα οπότε ανά σημεία οπλιστείτε με υπομονή. Ένα ακόμη αρνητικό που βρήκα, είναι η μικρή επιλογή εξερεύνησης, Θα ήθελα με κάποιο τρόπο να μου δοθεί η ελευθερία για περισσότερη εξερεύνηση σε αυτόν τον πανέμορφο κόσμο που έχει φτιάξει, η Tarsier.
Αυτό που αγάπησα από την άλλη είναι η τεράστια και πρωτότυπη ποικιλία των Puzzles. Όπως είπαν και πιο πριν, τα περιβάλλοντα βοηθούν πάρα πολύ σε αυτό. Και δεν μένουμε μόνο εκεί. Όντας δύο πλέον οι χαρακτήρες μας, οι developers, εκμεταλλεύτηκαν πάρα πολύ αυτή την δυνατότητα.
Πλέον έχουμε 4 χέρια και όχι 2. Αυτό πρακτικά σημαίνει πολλά. Για παράδειγμα, βαριά αντικείμενα στον χώρο πολλές φορές μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως άμυνα ή ως επίθεση σε τυχόν απειλές.
Η ποικιλία και ο σχεδιασμός των villains είναι για βραβείο προσδίδοντας ένα ακόμη Plus, στο σκοτεινό και μουντό ύφος του παιχνιδιού.
Φυσικά δεν θα μπορούσα να μην σχολιάσω τον γραφικό τομέα και τα physics που βρίσκονται σε άλλο επίπεδο όπως επίσης και την μουσική.
Eπιβλητικοί ambient ήχοι που σε τυλίγουν σε ένα μουντό και αφιλόξενο κόσμο και σε πετάν σε αυτόν ώστε να επιβιώσεις.
Εν κατακλείδι, το Little Nightmares II αποτελεί έναν πέρα για πέρα άξιο διάδοχο του πρώτου παιχνιδιού και μία αναμενόμενη βεβαίως, έκπληξη από την Tarsier. Νομίζω, πως έπειτα από αυτό το studio έχει όλα τα φόντα να κάνει ακόμη μεγαλύτερα πράγματα.
Είσαι δεν είσαι fan του τίτλου, νομίζω πως αν τολμήσεις αυτή η εμπειρία θα σου μείνει αξέχαστη. Για κάτι τέτοιους τίτλους είμαστε περήφανοι που είμαστε Gamers πάνω απ’ όλα.
Ευχαριστούμε την Bandai Namco για την παραχώρηση του παιχνιδιού, ώστε να επιτευχθεί το Review.
