Φανερά επηρεασμένος από τα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα τις τελευταίες ημέρες, που αφορούν σεξουαλικές, λεκτικές και ψυχολογικές παρενοχλήσεις, προς το γυναικείο φύλλο σε διάφορους κλάδους της τέχνης, μου δόθηκε η αφορμή να γράψω κάτι για το οποίο πάντα περίμενα την κατάλληλη στιγμή.
Θα μου πεις πως συνδέονται τα παιχνίδια με τα παραπάνω. Ε…θα δεις που το πάω, εάν έχεις υπομονή και διαβάσεις. Toυλάχιστον μέσα από μία δικιά μου οπτική. Μία οπτική, η οποία έρχεται από ένα περιβάλλον, το οποίο μου έμαθε να σέβομαι σε γενικότερο πλαίσιο τους ανθρώπους και σε πιο συγκεκριμένο πλαίσιο το γυναικείο φύλλο. Είτε αυτή ονομάζεται μάνα, είτε κοπέλα, είτε η απλή υπάλληλος στο σούπερ μάρκετ.
Και αδερφέ, εσύ που το διαβάζεις, η λεκτική παρενόχληση δεν είναι ”καλύτερη” από την σεξουαλική. Και οι δύο διέπονται από τον παρονομαστή, που ονομάζεται ψυχολογία. Οκ, μόνο που στην μία περίπτωση, την ακραία, έχουμε (μεταφορικά) και τον ολικό βιασμό της ”ψυχής του σώματος” αλλά και κυριολεκτικά, τον βιασμό του σώματος.
Φυσικά ο σεβασμός που έχεις προς τον άλλον, δεν μπορεί να διαχωριστεί σε αντρικό και γυναικείο. Αλλά σε αυτή εδώ την σκέψη, θέλω να καταθέσω την άποψη μου συγκεκριμένα, για αυτό, που που μπορεί, να υποστεί μία γυναίκα τον 21ο αιώνα. Αδέρφια, άντρες, χαλαρά λίγο, με το που θα ποστάρω αυτό εδώ το άρθρο, δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Όμως βάζοντας μία αντικειμενική ζυγαριά στην ζωή, θα δεις, πως τις μαλακίες που αφορούν κάθε είδους βία, ανάμεσα σε μία Χ σχέση των δύο φύλλων, σχεδόν πάντα το θύμα είναι…μάντεψε ποιος ή ποια μάλλον. Φυσικά, υπάρχουν και οι περιπτώσεις, που γίνεται και το αντίθετο, αλλά είναι η μειονότητα.
Και επειδή θα υπάρξεις και εσύ, που θα μπεις, δεν θα διαβάσεις και θα πεις τα δικά σου και καλά θα κάνεις, -άποψη σου φυσικά-, αλλά και εσύ που θα πεις: ”ναι, μας λες πάνω να ηρεμήσουμε, υπάρχουν και τα καλά παιδιά και τα κακά παιδιά. Δεν υπάρχουν δηλαδή οι καλές γυναίκες και οι κακές γυναίκες;” Το έχασες το νόημα αδερφέ… υπάρχουν κάποιοι άγραφοι κανόνες στην ζωή. Ένας από αυτούς που εμένα τουλάχιστον μου μάθανε από πιτσιρίκι, είναι πως ποτέ δεν θα απλώσεις χέρι ή δεν θα ταπεινώσεις και τον συνάνθρωπο σου και κυρίως μία γυναίκα. Από την φύση της μία γυναίκα, είναι πιο ”αδύναμη”. Κορίτσια μην δαγκώσετε. Φυσικά εννοώ μόνο σε πλαίσιο φυσικής παρουσίας και σωματοδομής. Από αυτό και μόνο, εμείς σαν άντρες, παίρνουμε θάρρος και φερόμαστε σαν κτηνώδη ζώα.
Φυσικά όλα αυτά από κάπου ξεκινούν. Είναι ένας φαύλος κύκλος. Λίγο η οικογένεια, λίγο η ζούγκλα που ζούμε, όλα αυτά γενούν τέτοιες συμπεριφορές. Όμως πάντα, υπάρχει η προδιάθεση…δεν ξυπνάς μία μέρα βιαστής. Δεν ξυπνάς μία ημέρα κάφρος και ζώον, με μέλημα σου να ταπεινώνεις και να βιάζεις ψυχολογικά τον συνάνθρωπο σου.
Και για να περάσουμε στα δικά μας, γιατί και τα videogames έχουν δει πολλά περιστατικά, αλλά έχουν και αυτά ως βιομηχανία, τα δικά τους μαύρα κεφάλαια.
Ανέκαθεν η βιομηχανία των videogames ήταν ανδροκρατούμενη στο μεγαλύτερο ποστοστό της. Οι γυναίκες αποτελούσαν την μειονότητα, τόσο μέσα σε μία Χ ομάδα από developers, όσο και σε επίπεδο χαρακτήρων σε ένα παιχνίδι. Φυσικά από τότε που άρχισε να αλλάζει αυτό, -και είναι εδώ και μερικά χρόνια το οποίο συμβαίνει- άρχισαν να βγαίνουν δειλά δειλά και οι πρώτες καταγγελίες και στον χώρο των video-games, περί σεξουαλικής παρενόχλησης, και γενικά συμπεριφορών που μόνο πρόβλημα μπορούν να προκαλέσουν στον άλλον.
Πρόσφατα ”κόπηκαν” πολλά κεφάλια στην Ubisoft, όπου ανώτατα στελέχη της Γαλλικής εταιρίας κατηγορήθηκαν, όπως εξίσου και σε πολύ μεγάλες εταιρίες της βιομηχανίας. Εκτός φυσικά το ότι έχει να κάνει με τον άνθρωπο, γιατί σίγουρα κάποιος ο οποίος θα ασελγήσει πάνω στον άλλον, είτε σωματικό είτε ψυχολογικά, κρύβει κάτι βαθιά άρρωστο μέσα του, έχει να κάνει και με το θέμα της εξουσίας.
Μέχρι και το γράψιμο στους γυναικείους χαρακτήρες μέχρι και πρόσφατα, χαρακτηρίζονταν από μία ”αδυναμία”, η οποία έρχονται σε σύγκρουση με τους badass ανδρικούς χαρακτήρες, και αυτομάτως υπήρχε αυτή η στοχευμένη διαχώριση. Το ότι μία γυναίκα μπορεί να γίνει πραγματικό ”κτήνος” και badass, και όχι η γλυκιά γκόμενα με το μεγάλο στήθος και τον μεγάλο κώλο, αποδείχτηκε τρανά στο The Last of Us Part 2 αλλά και σε άλλα Projects. Όποιος ξέρει…ξέρει! Όλα αυτά υποσυνείδητα τροφοδοτούν ένα είδος σεξισμού.
Kαι εδώ παραθέτω κάποια λόγια από την αγαπημένη μου Laura Bailey, όπου όλοι την γνώρισαν στο The Last of Us Part II ως την Abby, που οι περισσότεροι μίσησαν. Μην ξεχνάμε και τις απειλές πολλών ανθρώπων προς το πρόσωπο της ηθοποιού. Αλλά αυτό εδώ είναι άλλο θέμα…
Man. I try to only post positive stuff on here… but sometimes this just gets a little overwhelming. I blacked out some of the words cuz, ya know, spoilers.
Side note. Thank you to all the people sending me positive messages to balance it out. It means more than I can say.❤️ pic.twitter.com/kGyULWPpNu
— Laura Bailey (@LauraBaileyVO) July 3, 2020
Η Laura Bailey, είχε αναφέρει σχετικά, ότι κάποτε συζητούσε με τον Troy Baker (ο αγαπημένος Joel του The Last of Us), πριν περίπου 10 χρόνια, σχετικά με τον ρόλο της γυναίκας στην gaming βιομηχανία.
Aνέφερε το πόσο την εκνεύριζε το να είσαι γυναίκα σε εκείνη την βιομηχανία και πόσο σπάνιο ήταν να βρεις μία γυναίκα-ήρωα που να αποτελεί μία ολοκληρωμένη προσωπικότητα. Ο Troy Baker αναφέρει η Laura, πως δεν μπορούσε να το κατανοήσει διότι ήταν στην άλλη άκρη του ποταμού, και θεωρούσε δεδομένο πως θα έχει έναν πληρέστατο ρόλο, ως άνδρας.
Από την άλλη ”εγώ θα ήμουν πάντα η σύζυγος, η συνεργάτης, η γκόμενα που θα έσωζες ή κάτι παρεμφερές” ανέφερε.
Δεν θέλω να μακρηγορώ. Όλα αυτά τα παραπάνω μικρά πράγματα στην ζωή, τροφοδοτούν και πυροδοτούν τέτοιες συμπεριφορές όχι μόνο στον κόσμο της τέχνης αλλά και στην γενική καθημερινότητα όλων μας.
Η αρχή στα videogames γίνεται σιγά σιγά μιας και βλέπουμε όλο και περισσότερες γυναίκες να πρωταγωνιστούν. Ίσως αυτό είναι ένα λιθαράκι ώστε να εξαλειφθούν και πίσω από τα παρασκήνια όλες αυτές οι απαράδεχτες συμπεριφορές.
Όπως και να έχει, το να μιλάς είναι πάντα καλό. Η προβολή ενός τέτοιου ζητήματος μόνο καλό θα κάνει και στο ίδιο το πρόσωπο και στην κοινωνία μας. Ας ανοίξει ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ο ασκός τους Αιόλου. Κοινωνικοί φορείς, πολιτεία, αλλά και πιο συγκεκριμένα εσύ που μεγαλώνεις ένα παιδί το οποίο θα βγει αύριο στην κοινωνία, φρόντισε τουλάχιστον να μην ασελγεί με οποιονδήποτε τρόπο στον συνάνθρωπο του. Eίτε άνδρας είτε γυναίκα, γιατί στο τέλος της ημέρας, όλοι άνθρωποι είμαστε…
ΚΑΙ ΕΣΥ μην φοβηθείς ποτέ να μιλήσεις…
Υ.Γ: Μίλησε όποτε θες. Και εσύ που θα γυρίσεις και θα πεις τώρα μωρέ το θυμήθηκε;
Τι και εάν ήταν η μάνα σου; Η αδερφή σου ίσως; Η γυναίκα σου ή η κοπέλα σου;
