Τέτοια Remakes θέλουμε…
Ήταν πριν κάμποσο καιρό, όπου η 2K Games, ανακοίνωσε και επίσημα, πως θα φέρει όλα τα παιχνίδια του αγαπημένου Mafia Franchise, σε μία συλλογή.
Έπειτα το μέτριο Mafia II: Definitive Edition, και το αδιάφορο Mafia III: Definitive Edition σειρά έχει το remake του πρώτου Mafia, το οποίο είχε κυκλοφορήσει για πρώτη φορά το 2002 από την Illusion Softworks για PC, PS4 και XBOX.
Δεκαοχτώ ολόκληρα χρόνια, και οι αναμνήσεις επιστρέφουν μέσω ενός ολικού remake (δια χειρός Hangar 13) για το οποίο θα μιλήσουμε παρακάτω.
Βρισκόμαστε στην δεκαετία του ’30 και πιο συγκεκριμένα στην φανταστική πόλη Lost Heaven, η οποία παραπέμπει σε ύφος στις τότε, μεγάλες και γνωστές πόλεις της Αμερικής.
Πρωταγωνιστής του παιχνιδιού είναι ο Tommy Angelo, ένας οδηγός ταξί, ο οποίος προσπαθεί να βγάλει το μεροκάματό του, ώστε να μπορέσει, να επιβιώσει. Λίγα δευτερόλεπτα όμως ήταν αρκετά ώστε να αλλάξει η ζωή του, μία για πάντα.
Από το πουθενά λοιπόν, καταφέρνει και δίνει ένα ζωτικής σημασίας, χέρι βοηθείας στους Sam και Paulie, δύο εκ των σημαντικών βοηθών του νουνού-μαφιόζου, Don Salieri, οι οποίοι προσπαθούσαν να ξεφύγουν από ενέδρα, των ατόμων, του αντίπαλου, μεγάλου στρατοπέδου και πιο συγκεκριμένα του μαφιόζου Don Morello.
Και κάπως έτσι, ο Tommy καταλήγει να αποτελεί και αυτός αναπόσπαστο κομμάτι της ομάδας του Salieri. Δεν θέλω να πω περισσότερα για την ιστορία, ίσως μερικοί από εσάς να μην το έχουν παίξει από τότε.
Θέλω να σταθώ αρχικά στο Gameplay και γενικά την δουλειά που έχει γίνει στην εικόνα της Lost Heaven, η οποία έχει υποστεί ολικό Lifting. Έχοντας παίξει το παιχνίδι, η πόλη σου φαίνεται ίδια αλλά παράλληλα τόσο διαφορετική.
Η κάθε λεπτομέρεια μέσα της, έχει δουλευτεί με χειρουργική ακρίβεια θέλοντας να κρατήσει μεν την κλασσική της μορφή και προσδίδοντας δε την νέα φύση αυτής, βασισμένοι στις τεχνολογίες που προσφέρονται στους developers εν έτει 2020.
Μεγάλες αλλαγές, έχει υποστεί φυσικά και το κομμάτι του shooting, όπου είναι παρεμφερή με αυτό του Mafia III, με απειροελάχιστες αλλαγές. Είναι απλά εντάξει δίχως να προσφέρει επαναστατικές αλλαγές. Σίγουρα το κάτι άλλο, σε σχέση με το κλασσικό Mafia που είδαμε το 2002.
Διαφορές φυσικά θα βρείτε και στην οδήγηση, την οποία λάτρεψα όχι μόνο, για το ότι γυρνούσα στα σοκάκια της πανέμορφης Lost Heaven, αλλά παράλληλα απολάμβανα στο ράδιο μου, τα εξαιρετικά soundtracks και της jazz νότες, της δεκαετίας του 1930.
Άριστη δουλειά έχει γίνει και στα cutscenes τα οποία προσφέρουν to-the-point της κινηματογραφικότητα την οποία ένα Mafia παιχνίδι πρέπει να έχει, παράλληλα με τα άκρως εξαιρετικά voice-overs που ακολουθούν τις σκηνές αυτές. Θέλω εδώ, να αναφέρω, πως το lip-sync είναι σε πολύ υψηλά, και ότι καλύτερο έχω δει τον τελευταίο καιρό.
Ένα αρνητικό που θα ήθελα να αναφέρω, κάτι από το οποίο έπασχε και το Mafia III, είναι η άψυχη πόλη όσον αφορά τα NPCs. Ο κόσμος, μερικές φορές φαντάζει μόνος και άδειος, ανά σημεία δίχως να σημαίνει παράλληλα πως είναι πανέμορφος.
Θα ήθελα να σταθώ και στον οπτικό τομέα-γραφικά. Η μηχανή που χρησιμοποιήθηκε είναι η ίδια με του Mafia III, αλλά φαίνεται πως δουλεύτηκε και ‘‘ζυμώθηκε” ακόμη περισσότερο. Και αυτό φαίνεται σε πολλά σημεία, με τα textures, τις σκιές και γενικά όλο το οπτικό αποτέλεσμα να είναι σίγουρα καλύτερο από αυτό που είδαμε στον τελευταίο Mafia τίτλο.
Ίσως να ευθύνεται και η φύση της Lost Heaven αυτή καθ’ αυτή. To παρών review, πραγματοποιήθηκε σε PC, και γενικά μπορώ να αναφέρω πως δεν υπήρξε κάποιο θέμα από άποψη τεχνικής φύσεως.
Τερμάτισα το παιχνίδι δίχως να συναντήσω κάποιο bug ή glitch και το framerate μου ήταν σταθερό στην μεγαλύτερη διάρκεια της πορείας μου με το παιχνίδι.
Η αλήθεια είναι πως κρατούσα μικρό καλάθι, έπειτα από το φιάσκο του launch στο Mafia III. Ευτυχώς εδώ, όλο κύλισαν άριστα.
Tέλος, όσον αφορά την μουσική και το ηχητικό τομέα γενικότερα, έχουμε να κάνουμε με ένα ηχητικό πανδαιμόνιο που ακροβατεί στις επικές μελωδίες της jazz και των αντίλαλων που προκαλούν, οι πυροβολισμοί των Tommy Guns. Aπλά μοναδικές στιγμές!
Εν τέλει, αξίζει να βάλω το χέρι στην τσέπη μου;
Ναι, και με το παραπάνω θα έλεγα. Ήταν το έχεις παίξει είτε όχι αυτό το Mafia Definitive Edition, είναι ένα remake το οποίο δικαιολογεί τον τίτλο του και τα χρήματα που ζητά.
Μας θυμίζει, πως ήταν τα τότε παιχνίδια, και πως οι ιστορίες γράφονταν, με μεράκι και αγάπη καθώς είχαν να προσφέρουν πολλαπλά συναισθήματα και μηνύματα, κάτι που τώρα δύσκολα θα βρεις.
Ένα εξαιρετικό remake που μάλλον δεν γνωρίζαμε πως εν τέλει το θέλαμε και ο ερχομός του, αποτέλεσε μία όμορφη έκπληξη.
Ευχαριστούμε την G3 Great Games, για την παραχώρηση του παιχνιδιού, ώστε να επιτευχθεί το Review μας.
