Φαλακρός. Με ένα barcode tattoed στο πίσω μέρος του κεφαλιού. Μαύρο κουστούμι, άσπρο πουκάμισο, κόκκινη γραβάτα, δερμάτινα γάντια, όπλο με σιγαστήρα. 47.
Αν η πιο πάνω περιγραφή δε σας θυμίζει κάτι, έχετε ένα ολόκληρο blood trail να ακολουθήσετε πίσω στο 2000 και το πρώτο παιχνίδι της σειράς Hitman, με πρωταγωνιστή τον πράκτορα 47. Ένα κλώνο, μισθοφόρο εκτελεστή με ασύλληπτες ικανότητες camouflage, βλοσυρό ύφος και attitude “αν η ζωή μου δώσει λεμόνι, θα την σκοτώσω με αυτό”. Με 10 παιχνίδια στην γκάμα του, και 2 ταινίες μέτριων εντυπώσεων, ο άτριχος ..ήρωας είναι από τους πλέον αναγνωρίσιμους χαρακτήρες σε stealth games, με τις αποστολές του να χρίζουν φαντασία, προγραμματισμό, τεράστια αποθέματα υπομονής, παρατηρητικότητα και τα εντόσθια να εκτελέσετε κόσμο.
Ιστορικά ως η συνέχεια του προηγούμενου, πολύ πετυχημένου Hitman (2016), το Hitman 2 έρχεται να μας βάλει στα παπούτσια (ή σαγιονάρες, ή πόδια φλαμίνγκο, αναλόγως των περιστάσεων) του agent 47, και μας οδηγεί σε ένα μονοπάτι εξερεύνησης, εξιχνίασης, και εξολόθρευσης.
Αξίζει να αναφέρω σε αυτό το σημείο ότι δεν είμαι καθόλου φαν των stealth παιχνιδιών. Θέλω δράση, ταχύτητα, εκρήξεις, shotguns και SMGs και μαχαιρώματα και flashbangs και counter-attacks. Ήταν με μισή καρδιά που άρχισα το παιχνίδι για το review, αλλά μέχρι το τέλος με είχε κερδίσει! Με κατακούρασε, αλλά μου απέσπασε υπέροχες εντυπώσεις – περισσότερα στις τελικές σκέψεις 😉 για την ώρα:
Hitman baby, one more time!
ΙΣΤΟΡΙΑ
Ακολουθώντας τις εξελίξεις του Hitman (2016), ο πράκτορας ξεκινά το κυνηγητό του Shadow Client και των στρατευμάτων του. Πρώτος στόχος/συμβόλαιο είναι μια από τους υπολοχαγούς του, η Alma Reynard στη Νέα Ζηλανδία. Με την καθοδήγηση της Diana από την υπηρεσία του πράκτορα, και τις ευλογίες της Providence (μίας πανίσχυρης και αρχαίας οργάνωσης που ελέγχει πολλές από τις συμπράξεις ανά τον κόσμο), αποσπά πληροφορίες από το σπίτι της Alma που τον οδηγούν στο Μαϊάμι και στην οικογένεια Knox, κατόπιν στην Κολομβία, στην Mumbai και την Ρουμανία (δε θα αποκαλύψω τους άλλους προορισμούς).
Ο Shadow Client από την πλευρά του, με την ταυτότητά του να έχει αποκαλυφθεί, φέρνει στο φως πληροφορίες για 4 άτομα που ελέγχουν την Providence από τις σκιές: 3 Partners και τον Constant. Αυτοί είναι και οι άνθρωποι που γνωρίζουν το παρελθόν και το πως δημιουργήθηκε ο πράκτορας 47.
Όλα αυτά, και οι εξελίξεις που ακολουθούν στις υπόλοιπες αποστολές, μας παρουσιάζονται μέσω εικόνων με ήχο (όχι βίντεο, αλλά still images, με voiceover διαλόγους). Δυστυχώς, οι αποστολές είναι τόσο μεγάλες, και η συγκέντρωση σε όλα τα βήματα που θα οδηγήσουν στην επιτυχή ολοκλήρωσή τους τόσο μεγάλη, που σε σημεία βρήκα τον εαυτό μου να διερωτάται για τη συνοχή της ιστορίας, τη συσχέτιση των πραγμάτων, και την εξυπηρέτηση του συγκεκριμένου συμβολαίου. Στο bigger picture perspective όμως, και βλέποντας όλες τις επεξηγηματικές συζητήσεις back-to-back, το γλυκό δένει.
GAMEPLAY
Campaign
Στο Hitman πρέπει να δολοφονήσεις ανθρώπους. Αυτή είναι η πεμπτουσία του παιχνιδιού. Συγκεκριμένους ανθρώπους όμως, όσο πιο διακριτικά γίνεται, με στρατηγικό πλάνο προσαρμοσμένο στις περιστάσεις, και αξιοποιώντας οτιδήποτε επέλθει στην κατοχή σου.
Υπάρχουν 6 διαφορετικές αποστολές σε αντίστοιχες τοποθεσίες στο βασικό παιχνίδι, τις οποίες θα επισκεφτείτε με αυτοσκοπό τον εντοπισμό και εξόντωση των στόχων σας. Ο κάθε προορισμός έχει τη δική του δυναμικότητα και χαρακτηριστικά, με πανέμορφα γραφικά, είτε είναι η Mumbai στην Ινδία, ή μια κατοικία στα προάστια του Vermont. Είναι ζωντανά και αεικίνητα, σφύζουν από ζωή και θα πρέπει να τα μελετήσετε και να τα εξερευνήσετε, για να αποφασίσετε την καλύτερη πορεία που θα ακολουθήσετε για να φέρετε εις πέρας την αποστολή σας.
Θα χρειαστείτε χρόνο και υπομονή, να παρατηρήσετε τις πορείες των NPCs, να ανακαλύψετε δρομολόγια και μυστικά περάσματα, να κρυφακούσετε διαλόγους για στοιχεία που μπορεί να βοηθήσουν. Θα πρέπει να συνδυάσετε γνώσεις και ικανότητες, να μεταμφιεστείτε, να δημιουργήσετε αντιπερισπασμούς, και να μιμηθείτε άλλους ανθρώπους για να αποκτήσετε πρόσβαση σε σημεία που απαγορεύονται για το κοινό. Σιγά σιγά, τα επίπεδα που απαρτίζουν το κάθε στάδιο ξεδιπλώνονται, αποκαλύπτοντας όλο και περισσότερες ευκαιρίες (προηγουμένως γνωστά ως Opportunities, στο Hitman 2 ονομάζονται πλέον Mission Stories) για διαφορετικές προσεγγίσεις στην αποστολή. Και δεν αρκεί μια φορά για να είστε επιτυχής. Το παιχνίδι σας προσκαλεί να επαναλάβετε τις αποστολές, επιβραβεύοντας σας για εναλλακτικές ενέργειες και προβάλλοντας σας με συγκεκριμένες προκλήσεις (π.χ. χρησιμοποιείστε το τάδε αντικείμενο για τη δολοφονία). Και τα δύο θα σας επιφέρουν βαθμούς στο rating σας ως hitman, αλλά και θα σας παρέχουν στολές και αντικείμενα τα οποία μπορείτε να αξιοποιήσετε στην επόμενη σας επανάληψη.
Δεν υπάρχει τρόπος να χάσετε, παρά μόνο όταν πεθάνετε. Ακόμη και ένας φρουρός να σας ανακαλύψει, ή κάποιος θαμώνας να είναι αυτόπτης μάρτυρας σε μια δολοφονία, μπορείτε κάλλιστα να ξεφύγετε, να αλλάξετε ρούχα και να χωθείτε στο πλήθος ως ένας απλός πολίτης. Αυτό είναι και το πιο αστείο μέρος του παιχνιδιού πολλές φορές, καθώς ο Agent 47 έχει πολύ συγκεκριμένη εμφάνιση και μπορείτε να την κρύψετε, με το να ..αλλάξετε ρούχα!; Ακολουθεί ιστορία βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα (στο παιχνίδι. Πραγματικά, παιχνιδικά γεγονότα):
Φρουρός: “Φαλακρός, καλογυμνασμένος ύποπτος με κουστούμι μπήκε στις τουαλέτες!!”
Agent 47: * αλλάζει ρούχα και βγαίνει από τις τουαλέτες
Φρουρός: “Α αυτός είναι φαλακρός, καλογυμνασμένος τουρίστας με βερμούδα. Οκ, πίσω στη θέση μου”
Και αν τα πράγματα πάνε στραβά, να είστε έτοιμοι για αυτοσχεδιασμό, επανασχεδιασμό και συνέχιση της αποστολής. Το αναπάντεχο είναι μέρος του παιχνιδιού – όπως και της ζωής – και μπορεί να σας δώσει μια προοπτική που προηγουμένως αγνοήσατε – όπως και στη ζωή. Improvise. Adapt. Overcome.
Όλα αυτά πάντα με σκοπό σας να φτάσετε στον soon-to-be νεκρό – όπως και στη ζωή, αλλά όσο πιο αργά γίνεται. Τσσσς
Sniper Assassin
Στο mode αυτό του παιχνιδιού το gameplay αλλάζει δραστικά. Δεν υπάρχει μετακίνηση του χαρακτήρα, παρά από ένα σταθερό σημείο, ελέγχετε την σκόπευση με ένα πραγματικά παντοδύναμο sniper rifle, με σκοπό να εκτελέσετε στόχους (κάποια σημαντικά άτομα και τους bodyguards τους) προτού αυτοί διαφύγουν. Είναι απλό, χωρίς έγνοιες αν σας εντοπίσουν ή αν θα σας πυροβολήσουν. Είναι σαν ένα μικρό διάλειμμα από όλη την ένταση του βασικού παιχνιδιού (σκεφτείτε Shinobi το στάδιο που ρίχνετε αστεράκια σε ninja που πετάγονται προς το μέρος σας – αν και αυτό ήταν τίγκα στο άγχος). Προσφέρει και co-op για δύο άτομα μέσω διαδικτύου.
Hitman
Αν έχετε στην κατοχή σας το προηγούμενο παιχνίδι (Hitman – 2016), έχετε την ικανότητα να επισκεφτείτε ξανά τα στάδια του, με τα βελτιωμένα χαρακτηριστικά που παρουσιάστηκαν στο νέο αυτό installment. Τα λεγόμενα Legacy Stages θα σας δώσουν την ευκαιρία να κουβαλήσετε μαζί σας αντικείμενα μέσω του χαρτοφύλακα που παραδίδεται από πριν για σας κάπου στο στάδιο. Αποφύγετε όμως τους καθρέφτες καθώς πλέον είναι σε “λειτουργία” και μπορείτε να εντοπιστείτε μέσω αυτών! (δικαιούμαι να πω “λειτουργεί ο καθρέφτης”; Π.χ. Με συγχωρείτε, ο καθρέφτης στην τουαλέτα σας δεν λειτουργεί καλά, δείχνει την φάτσα μου άσχημη;)
Ghost Mode
Στο Ghost Mode τα πράγματα γίνονται σουρεαλιστικά. Για πρώτη φορά στην ιστορία της σειρά, μας συστήνεται το online competitive στοιχείο, όπου εσείς εναντίον ενός κάποιου άλλου επίδοξου δολοφόνου, θα πρέπει να κυνηγήσετε στόχους, μαζεύοντας πόντους (ή χάνοντας, αν σκοτώσετε άμαχο πληθυσμό). Ο πρώτος στους 5 κερδίζει. Και ενώ βλέπετε τον αντίπαλό σας ως φάντασμα να περιφέρεται στο στάδιο, οι ενέργειες του καθενός σας δεν επιδρούν στον κόσμο και στην πλοκή του άλλου. Σαν να βρίσκεστε στο ίδιο χώρο σε διαφορετικά σύμπαντα. ΕΚΤΟΣ από τα Ghost items: αντικείμενα που σας παρουσιάζονται στην αρχή, μπορείτε να επιλέξετε από ένα, και η χρήση τους είναι σαν να έχει γίνει και στον κόσμο του αλλουνού (π.χ. νόμισμα στο πάτωμα, θα ακουστεί και στους δύο κόσμους). Καλόοο.
Elusive Targets
Πέραν των υπόλοιπων modes, η IOI προσφέρει και πάλι τα Elusive Targets: στόχους που είναι διαθέσιμοι για περιορισμένο χρονικό διάστημα, σε διαφορετικά περιβάλλοντα, για τους οποίους έχετε μόνο μια προσπάθεια να εξοντώσετε. Ο πρώτος από αυτούς ήταν η ηλεκτρονική απεικόνιση του Sean Bean, με τον ειρωνικό κωδικό “The undying”. Η προσέγγιση είναι η ίδια με το campaign (εξερευνήστε το χώρο, τις κινήσεις των NPCs, τα διαθέσιμα αντικείμενα και οδούς, αποφασίστε τον τρόπο, εκτελέστε το στόχο), με το twist ότι αν αποτύχετε, αυτό είναι. Τέλος. Ο στόχος διαφεύγει και το συμβόλαιο λήγει. Αν το πετύχετε, ξεκλειδώνετε αποκλειστικά suits που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε στην βασική αποστολή σε αυτό το περιβάλλον.
Η εταιρεία έχει μέχρι στιγμής διαθέσει 2 Elusive Targets (έχουν λήξει και τα δυο συμβόλαια) και αναμένει να κυκλοφορήσει το τρίτο – περισσότερες πληροφορίες in-game, στο Elusive Targets.
SOUNDTRACK
Ανάλογα με το στάδιο που βρίσκεστε, η μουσική επένδυση του παιχνιδιού προσαρμόζεται και διακοσμεί πανέμορφα το περιβάλλον. Στην Κολομβία η μουσική εμπερικλείει μαράκες και ακουστική κιθάρα, ενώ στο Μαϊάμι, στην πίστα της φόρμουλας με την έκθεση τεχνολογίας, τα ακούσματα είναι πιο μοντέρνα, σε σημεία να θυμίζουν electronic dance φεστιβάλ.
Ανάλογα με το status σας στο στάδιο (αν σας ψάχνουν, αν κρύβεστε, αν μόλις έχετε εξοντώσει κάποιον), η μουσική ακολουθεί κατά πόδας, χωρίς να υπερκαλύπτει και να αποσυντονίσει, παρά να κολακεύει και να ενισχύει την αίσθηση είτε αγωνίας, είτε calm before the storm.
ΤΙ ΜΑΣ ΑΡΕΣΕ
- Κάποια ευφάνταστα αντικείμενα για χρήση στις αποστολές: το λαστιχένιο παπάκι, ένα muffin, μια ρέγκα 😛
- Το παιχνίδι παραμένει πιστό στη ταυτότητα του, με προσθήκες που το αναβαθμίζουν και το αναδεικνύουν
- Η Mumbai. Γραφικότατη και πληθωρική, με άπειρες επιλογές για τις μετακινήσεις και ενέργειές μας
ΤΙ ΔΕ ΜΑΣ ΑΡΕΣΕ
- Η κεντρική ιστορία γύρω από τον Constant και τους Partners χανόταν στο ενδιάμεσο των χρονοβόρων αποστολών
- Το πόσο εύκολα κάποιες φορές οι φρουροί ξεγελιόνταν ή δεν ήταν πιο επιφυλακτικοί με την παρουσία σας σε λάθος τόπο
ΤΕΛΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ
Όπως έχω αναφέρει, δεν είμαι πολύ του stealth game – κατ’ ακρίβεια καθόλου. Ναι, μπορώ να κάνω ησυχία, να χρησιμοποιήσω σιγαστήρα, να κάνω silent takedown, να περιμένω για λίγο. Αλλά όχι σε όλο το παιχνίδι, για όλες τις δολοφονίες. Run-and-gun είναι περισσότερο το style μου. Και παρόλο που ο Hitman είναι εαυτό καθεαυτό ένα παιχνίδι υπομονής, στρατηγικής, σχεδιασμού και σιωπηλής εκτέλεσης, εντούτοις όλα αυτά γίνονται με τέτοιο τρόπο, σε τόσο ζωντανούς τόπους, που δεν νιώθεις ότι παραβιάζεις τους κανόνες αν τρέξεις ή αν κάνεις θόρυβο. Σου επιτρέπεται μιας μορφής ελευθερία, η οποία χαλαρώνει από το full stealth genre που πίστευα πως θα αντιμετωπίσω. Υπάρχει κινητικότητα στα πλείστα στάδια που αντισταθμίζει τη διακριτική (κχμ στολή φλαμίνγκο κχμ) προσέγγιση του πράκτορα. Και η στεγνή, απότομη αλλά με σάτιρα αντίδραση του 47 στις λίγες φορές που μιλά, αντισταθμίζει τη σοβαροφάνεια και ακαμψία που θυμόμουν από παλαιότερα installments. Το Hitman 2 έχει εξελιχθεί. Ο πράκτορας 47 έχει αναπτυχθεί. Οι αποστολές έχουν μεγαλώσει. Και το παιχνίδι έχει βελτιωθεί κατά πολύ. Η δε αίσθηση ικανοποίησης μετά από ενάμιση ώρα στρατηγικής εξερεύνησης και διεκπεραίωσης της αποστολής, είναι απαράμιλλη και κάτι που παιχνίδια με άμεσο respawn δεν σου προσφέρουν. Thumps up φαλακρέ μου ήρωα!
Ευχαριστούμε την G3 Great Games για την παραχώρηση του παιχνιδιού για τις ανάγκες αυτού του review.
