Είχα την ευκαιρία να παίξω λίγο το Firewall: Zero Hour όταν είχε πρωτοκυκλοφορήσει πριν 5 χρόνια, για το πρώτο PSVR και το PlayStation 4. Ένα παιχνίδι που μας σύστησε στον κόσμο του Firewall με First-person-shooter αποστολές για προστασία ή εξολόθρευση εξοπλισμών, του multiplayer VR gaming (κάτι που ακόμη ψάχνει το niche του στην αγορά), και αξιοποίησε περαιτέρω το PlayStation VR aim (για την ιστορία, πρόκειται για ένα accessory/χειριστήριο που μοιάζει με παιδικό παιχνίδι σε μορφή όπλου, φέρει τη παραδοσιακή φωτεινή μπάλα από τους PlayStation Move μοχλούς του PSVR, και έχει διάφορα κουμπιά και joysticks για τις κινήσεις στο παιχνίδι).
Το παιχνίδι τότε μας είχε συστήσει σε training αποστολές όπου μπορούσαμε μόνοι να παίξουμε εναντίον του περιβάλλοντος (PvE), μαζί με άλλους τρεις να φέρουμε εις πέρας αποστολές, είτε εναντίον του περιβάλλοντος (PvE) ως training, είτε εναντίον άλλης μιας ομάδας (PvP) ως competitive. Μπορούσες να επιλέξεις από μια γκάμα προσωπικού, με τον κάθε χαρακτήρα να έχει τον εξοπλισμό και τις ικανότητες τους, ενώ η εμπειρία εμπλουτίστηκε στη συνέχεια με την προσθήκη διαφόρων DLCs που έφεραν επιπλέον αποστολές και καινούριους χαρακτήρες στο roster.
Fast forward στο παρών, το PlayStation 5 και το PSVR2, τους διαδόχους της προηγούμενης γενιάς κονσόλας και accessories της PlayStation family, και έχουμε και τη συνέχεια του Firewall, με το Firewall Ultra. Είναι όμως αντάξιο του προκατόχου του, next gen και τόσο Ultra όσο ισχυρίζεται;
Warning: Οι εικόνες είναι captured από το PSVR και δεν ανταποκρίνονται στο τι έβλεπα, τόσο σε κλίση, όσο και σε χρώματα! Δείχνουν στραβές και σκοτεινές, ενώ στην πραγματικότητα, εμ, την εικονική πραγματικότητα φαίνονται πολύ καλύτερα!
ΙΣΤΟΡΙΑ
Καμιά. Αυτό.
Δεν υπάρχει κάποια ιστορία στο παιχνίδι (όπως ούτε και στο αρχικό), πέραν των βασικών πληροφοριών που δίνονται για τις σχετικές αποστολές και ένα μικρό background info για τον κάθε χαρακτήρα που επιλέγεις! Υπάρχει ένα απίθανος χώρος όπου είναι η περιοχή που μαθαίνεις και κάνεις εξάσκηση τις διάφορες κινήσεις του παιχνιδιού, και το αρχηγείο από όπου μπορείς να ξεκινήσεις μια αποστολή – αν τα βρεις! Ναι, υπάρχει μια μεγάλη δυσκολία στο να αντιληφθείς που πας για το κάθε πράγμα αρχικά, κυρίως λόγω έλλειψης παρά πλειάδας πληροφοριών! Σίγουρα δεν ανέμενα να υπάρχει campaign, φάση Call of Duty: Modern Warfare, αλλά θα μου άρεσε να υπήρχε ένας λόγος γιατί επισκέπτομαι αυτές τις τοποθεσίες και γιατί κάνω αυτά που κάνω! Ένα background story, μια μικρή αφήγηση, ακόμη και σε μορφή visual novel!
Στο αρχηγείο μπορείς να φτιάξεις τον χαρακτήρα σου από μια πλειάδα επιλογών, που ο καθένας φέρνει διαφορετικά γνωρίσματα, π.χ. η Nala, που αποφεύγει να ενεργοποιήσει τις παγίδες των αντιπάλων, ή ο Fang, που επαναγεμίζει τα όπλα του γρηγορότερα! Πέραν αυτών, μπορείς να αλλάξεις το εκάστοτε loadout σου, με τα όπλα και throwables της επιλογής σου, που φέρνουν αρκετά ενδιαφέρουσες ιδιότητες και χρήσεις στο τραπέζι, όπως κάμερες ασφαλείας που βάζεις σε περίοπτες θέσεις και μπορείς να χρησιμοποιήσεις για να εντοπίσεις εχθρούς, συστήματα φραγμού πορτών, flashbangs, decoy grenades κλπ.
Τέλος υπάρχει ο πάγκος εργασίας όπου μπορείς να αναβαθμίσεις τον εξοπλισμό σου, αγοράζοντας εξαρτήματα για τα όπλα σου, που ξεκλειδώνεις καθώς προχωράς και προοδεύεις στο παιχνίδι. Αλλά! Το progression system του παιχνιδιού είναι αφόρητο! Έχοντας παίξει αρκετές αποστολές, συνειδητοποίησα πόσο αργά προχωρά κάθε φορά, και πόσα πολλά χρειάζεσαι για να ξεκλειδώσεις νέα στοιχεία του παιχνιδιού! Υπάρχουν τα Black Road Dealer assignments όπου διάφοροι shady τύποι σου βάζουν κάποιες μικροαποστολές που ολοκληρώνεις in-game, για περαιτέρω rewards και πρόοδο!
Που με φέρνει στο πιο μεγάλο μειονέκτημα του παιχνιδιού: Την έλλειψη solo-play mode. Πέραν του training session που μπορείς να επαναλάβεις όσες φορές θέλεις, δεν υπάρχει ένα mode στο οποίο να μπορείς να παίξεις μόνος, ώστε να κάνεις εξάσκηση τα skills σου με αντιπάλους που πυροβολούν και να προχωρήσεις σε ξεκλειδώματα εξοπλισμού. Πρέπει πάντα να είσαι με άλλους παίκτες είτε εναντίον του παιχνιδιού, είτε εναντίον άλλων παικτών.
Και αν λάβεις υπόψη ότι για να γίνει αυτό, πρέπει να βρεις παίκτες που έχουν PS5, έχουν PSVR2, έχουν το Firewall Ultra ΚΑΙ είναι online εκείνη τη στιγμή ψάχνοντας για συμπαίκτες, αντιλαμβάνεσαι πόσο περιορισμένο είναι το pool από επιλογές που έχεις. Υπήρξαν στιγμές που ανέμενα για 15 λεπτά να βρω ομάδα για να ξεκινήσω αποστολή (διάστημα στο οποίο απλά στέκεις φορώντας το VR headset..) και μπήκαμε μέσα χωρίς καλά καλά να έχω συνηθίσει ακόμη να πυροβολώ κινούμενους αντιπάλους που πυροβολούν πίσω (εκείνη η αποστολή άντεξε 4 λεπτά). Αντιλαμβάνεσαι πόσο αποτρεπτικό είναι προς το παρών αυτό, για να παίζεις το παιχνίδι, πόσο μάλλον για να ξεκλειδώσεις όλα αυτά που είναι διαθέσιμα!
ΓΡΑΦΙΚΑ
Το κενό που αφήνει πίσω η ιστορία, έρχονται τα γραφικά να το γεμίσουν και με το παραπάνω! Οι OLED οθονούλες του PSVR2 γεμίζουν με ρεαλιστικά γραφικά, τόσο από άποψη του περιβάλλοντος και των αντικειμένων που υπάρχουν στα διάφορα στάδια, όσο και των χαρακτήρων και του εξοπλισμού τους. Πολύ smooth κινήσεις χωρίς να νιώθω να κολλά πουθενά, το φως να παίζει εκεί που πρέπει με το τρόπο και την ένταση που θα ανέμενες να το δεις στην πραγματικότητα, και αν παρακολουθήσεις τους υπόλοιπους της ομάδας και τους εχθρούς, θα δεις ότι όλοι κινούνται όπως θα ανέμενες! Υπάρχουν κάποια μικρά στραβοπατήματα με τον τρόπο που “κλειδώνουν” τα χέρια στα όπλα (περισσότερα στο gameplay) και τα αντικείμενα που διαλύουν αυτή την εικόνα, το immersiveness του παιχνιδιού, με αστείες και αδύνατες θέσεις των άκρων των χαρακτήρων! Αλλά στη βράση του αγώνα το παραβλέπεις πολύ εύκολα!
Οι χώροι που έχουν δημιουργηθεί, όπως τα γραφεία, η πλατφόρμα εξόρυξης πετρελαίου, η αποθήκη, έχουν διαστάσεις και διακοσμήσεις που νιώθουν φυσιολογικές και αναμενόμενες. Δε θα δεις πολλές λεπτομέρειες (post-its και πένες στα γραφεία για παράδειγμα), αλλά θα δεις τις καρέκλες, τα φυτά, τα διαχωριστικά που θα χρησιμοποιούσε κάποιος σε τέτοιο χώρο. Και αυτά αρκούν για το σκοπό του παιχνιδιού! Αλλά θα ανέμενα λίγα περισσότερα διαδραστικά αντικείμενα/σημεία στην βάση μας! Έστω για την πλάκα, για το στοιχείο της εξερεύνησης και έκπληξης!
GAMEPLAY
First-person shooter με VR! Το gameplay είναι αυτό που υπολογίζεις ότι θα είναι: κρατάς τα όπλα σου με τη χρήση των μοχλών του PSVR2, βλέπεις εκεί που περιστρέφεις το κεφάλι σου, Eye-tracking και Sense στα χειριστήρια έρχονται στην πρώτη θέση και αξιοποιούνται σε μεγάλο βαθμό – σε κάποια σημεία σε υπερβολικό βαθμό: Στη χρήση του μενού, όπως για παράδειγμα στο να επιλέξεις της χειροβομβίδες σου, ανοίγεις το inventory σου και μετά πρέπει να δεις τι θες να επιλέξεις ΚΑΙ να πατήσεις κουμπί για να το πιάσεις. Όταν ρίχνεις χειροβομβίδες, βλέπεις που θέλεις να πάει (σε φυσιολογικά πλαίσια απόστασης) και μετά ΠΑΤΑΣ ΚΟΥΜΠΙ για να τη ρίξεις. Επαναλαμβάνω, σε παιχνίδι που κρατάς μοχλούς που αντιστοιχούν στα χέρια σου in-game, που καταγράφει την κίνηση σου, που ανιχνεύει την τοποθεσία των δακτύλων σου, πατάς κουμπί για να ρίξεις χειροβομβίδα.. εννοώ, εντάξει, καλά.
Ένα ακόμη μεγάλο μειονέκτημα έρχεται στον τρόπο που κρατάς το όπλο. Προφανώς όταν χρησιμοποιείς και τα δύο χέρια, έχεις πιο σταθερό σημάδι και μπορείς να ελέγξεις καλύτερα που πυροβολείς. Για να το κάνεις αυτό, φέρνεις το κυρίαρχο χέρι σου που κρατά το όπλο πιο κοντά στο πρόσωπο σου, παίρνεις το άλλο στο σημείο που θεωρητικά θα κρατούσες το όπλο, ΠΑΤΑΣ ΚΟΥΜΠΙ για να το πιάσει, και μετά προσαρμόζεις τα χέρια ώστε ο στόχος να ευθυγραμμίζεται με αυτό που θες για να πυροβολήσεις. Και είναι τόσο μα τόσο δύσκολο να το ευθυγραμμίσεις!
Η ανταπόκριση των κινήσεων στο όπλο δεν είναι 100% η αναμενόμενη και θέλει αρκετό trial and error για να το φέρεις στη σωστή θέση που κτυπάς αυτό που θες. Αυτό που σε πυροβολεί την ίδια ώρα, με 100% accuracy! Με κούρασε αφάνταστα! Βάλε μου ένα laser ρε φίλε, να πυροβολώ από θέση hip-fire, και φύγε μου το να πρέπει να πατήσω κουμπί για να πιάσει και το δεύτερο χέρι! Να είναι πιο γρήγορο, πιο άμεσο, πιο εύκολο να στοχεύσω!
Όσον αφορά τα modes του παιχνιδιού, το Contract είναι η βάση των πραγμάτων και εδώ θα δοκιμαστείς στο περισσότερο! Παίζοντας εναντίον άλλων παικτών, δύο ομάδες των τεσσάρων προσπαθούν να αμυνθούν ή να επιτεθούν ο ένας στον άλλο! Καθώς πρέπει να κερδίσεις 2 από τους τρεις γύρους, σίγουρα θα παίξεις και στις δύο θέσεις με την ομάδα σου, αποκτώντας τα πολυζήτητα XPs για το τραγικό progress bar που αναφέραμε πιο πάνω! Θέλει δουλειά, θέλει συνεργασία, θα πρέπει να καλύψεις τους συντρόφους σου, να τους σηκώσεις αν τους ρίξουν οι αντίπαλοι, και να μείνεις στην περιοχή που έχεις να διεκδικήσεις για το προκαθορισμένο διάστημα ώστε να νικήσεις!
To Exfil είναι ουσιαστικά το ίδιο πράγμα, αλλά εναντίον του περιβάλλοντος, πάντα από την επιθετική πλευρά. Πρέπει να βρεις με την ομάδα την τοποθεσία 3 laptop, και να τα χακάρεις παραμένοντας στην περιοχή τους μέχρι να ολοκληρωθεί το download, αμυνόμενος από ορδές επιθέσεων. Μπορείς να αρχίσεις την αποστολή με stealth προσέγγιση ή τρέχοντας και σκορπώντας σφαίρες, να μοιραστείτε στα τρία μέρη ή να πηγαίνετε μαζί, αλλά ανεξαρτήτως, μόλις ξεκινήσει το download οι εχθροί γίνονται πιο επιθετικοί, και όταν ολοκληρώσετε και τα τρία σημεία θα πρέπει να διαφύγετε, από σημείο που θα εμφανιστεί στο χάρτη, και είναι ουσιαστικά το στόμα του λύκου! Κάντε το, και θα ανταμειφθείτε αναλόγως – πολύ φτωχά σε σχέση με το effort και το τι απαιτείται από το σύστημα προόδου, αλλά εντάξει, κάτι είναι!
ΗΧΟΣ
Δεν υπάρχει μουσική για να σταθούμε και να σχολιάσουμε αλλά το 3D audio μέσω του Pulse Headset ήταν απίθανο! Οι ήχοι βοηθούν το ίδιο καταπληκτικό οπτικό που έχεις για να νιώσεις πιο μέσα στο παιχνίδι και έρχονται να προσθέσουν στην εμπειρία, αναγνωρίζοντας από που έρχονται οι εχθροί, λαμβάνοντας audio cues για δράσεις που λαμβάνουν χώρα (π.χ. χειροβομβίδες, πόρτες να ανοίγουν, συμπαίκτης κάτω) και να απολαμβάνεις τις εμπλοκές στο έπακρον (δεδομένου ότι δε σε κτυπούν οι αντίπαλοι)!
Δεν είναι κάτι ground breaking για ένα παιχνίδι shooter, αλλά σίγουρα αξιοποιείται σωστά, και η έλλειψη του θα κόστιζε και στο immersiveness και στο gameplay!
ΤΙ ΜΑΣ ΑΡΕΣΕ
- Γραφικά είναι απίθανο! Αξιοποιεί στο έπακρον (ίσως υπερβολικά σε κάποια σημεία) τις ικανότητες του PSVR2, του Pulse Headset, των Sense controllers, και δε του Eye-tracking.
- Έχει ωραίες ιδέες για πρόοδο και ανάπτυξη χαρακτήρων και εξοπλισμού. Απλά κρύβεται πίσω από ένα πολύ αργό progression system.
ΤΙ ΔΕ ΜΑΣ ΑΡΕΣΕ
- Η χρήση των όπλων, ειδικότερα στο σημάδι και πως λειτουργεί το δεύτερο χέρι.
- Πως πετάς τις χειροβομβίδες.
- Η έλλειψη solo play επιλογής.
- Η δυσκολία εύρεση συμπαικτών – πράγμα για το οποίο δεν ευθύνεται το παιχνίδι.
ΤΕΛΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ
Το Firewall Ultra θα εκπλήξει άτομα που δεν έχουν ξαναπαίξει shooter σε VR, και θα ικανοποιήσει παλαίμαχους της σειράς που έρχονται να βιώσουν την αναβαθμισμένη μορφή της σε αναβαθμισμένη τεχνολογία. Αλλά θα κουράσει αν είσαι ανυπόμονος να παίξεις, όπως είναι συνήθως οι παίχτες FPS, και δε αν θες να προοδεύσεις και να ξεκλειδώσεις τα καλύτερα για τον εξοπλισμό σου καθώς έχει ένα πολύ πολύ αργό progression system και μεγάλη δυσκολία να βρίσκει παίχτες. Θα έρθει περισσότερο υλικό στο μέλλον, με επιπλέον χαρακτήρες και χάρτες, σε διάφορα μέρη, που αν ακολουθήσει τα χνάρια του Firewall Zero Hour, θα το αναδείξει περισσότερο! Ελπίζοντας και με βελτίωση στα επιμέρους σημεία που υστερεί αυτή τη στιγμή! Δυστυχώς αυτή τη στιγμή νιώθει ακόμη ως η δεύτερη ώρα, παρά ως η ultra μορφή του παιχνιδιού!
Ευχαριστούμε τη PlayStation Cyprus για την παραχώρηση του παιχνιδιού για αυτό το review!
