Από τους δημιουργούς του Assetto Corsa, ένα όνομα το οποίο εγγυημένα ξέρει ο κάθε λάτρης των προσομοιωτών αγώνων αυτοκινήτων (sim racers), το Assetto Corsa Competizione (ACC) έρχεται να ειδικευτεί στους αγώνες και τα αυτοκίνητα του Group GT3 (και GT4 στο κοντινό μέλλον).
Ο Κυπριανός Πολυβίου κάθισε πίσω από το τιμόνι αυτού του review και γράφει για το CyprusGamer πως βίωσε την άσφαλτο του ACC!
ΙΣΤΟΡΙΑ
Παιχνίδια σαν αυτό δεν τα αγοράζεις για την ιστορία… simple as that που λεν και οι Άγγλοι… αλλά όλα με κάποιο μαγικό τρόπο καταλήγουν να έχουν κάποιου είδους ιστορία την οποία παίζεις για καμιά ώρα πριν βαρεθείς και πας να παίξεις multiplayer. Το ίδιο ισχύει και για το ACC, όπου αναλαμβάνεις τον ρόλο ενός νέου οδηγού. Δημιουργείς την δική σου ομάδα με τους δικούς σου οδηγούς και ανταγωνίζεσαι σε μία σεζόν. Προσωπικά βρίσκω την τεχνίτη νοημοσύνη των άλλων οδηγών να είναι μέτρια.
GAMEPLAY
Πρώτη εντύπωση
Οι Kunos Simulazioni, δημιουργοί του ACC, υπόσχονται μία από τις πιο ρεαλιστικές εμπειρίες οδήγησης αγωνιστικών αυτοκινήτων. Μπορεί όμως να αντεπεξέλθει; Το παιχνίδι προσφέρει διαφορά game modes, από τα οποία βρήκα τον εαυτό μου να χρησιμοποιεί περισσότερο το practice αφού κατάλαβα πως δεν πρόκειται να καταφέρω να νικήσω χωρίς πολλές… και εννοώ ΠΟΛΛΕΣ… σίγουρα πάνω από 20… ώρες εξάσκησης.
Game modes
Μετά από μία αιωνιότητα στο practice, και αφού έχεις πάρει απόφαση πως δεν θα καταφέρεις ποτέ να οδηγάς στην (τέλεια προσομοιωμένη και απόλυτα ρεαλιστική) βροχή, έχεις την δυνατότητα, ελπίζω ως τότε να έχεις και την ικανότητα, να απολαύσεις διάφορα game modes. Μεταξύ αυτών είναι το Championship, όπου ξεκινάς μία σεζόν του Blancpain GT Series 2019, το Career, και το multiplayer που ήταν η κύρια πηγή ψυχαγωγίας για εμένα και προσφέρει ανταγωνιστικά (competition server) λόμπι όπου σου ζητείται να ολοκληρώσεις ένα προκριματικό αγώνα πριν τον κύριο αγώνα. Υπάρχουν όμως και τα μη-ανταγωνιστικά (public multiplayer) λόμπι για μια πιο χαλαρή εμπειρία.
Mechanics
Το πρώτο πράγμα που έμαθα για το παιχνίδι είναι πώς είναι σχεδόν αδύνατο να οδηγάς γρήγορα με μοχλό. Είναι μεν εφικτό αν μάθεις καλά την πίστα και το αυτοκίνητό σου, εύκολα όμως μπορεί να χάσεις τον έλεγχο χωρίς καν να το καταλάβεις και να γίνεις ένα με τον τοίχο… ένα αντικείμενο με το οποίο είμαι πλέον πολύ οικείος.
Το παιχνίδι βρίσκει τον πραγματικό του εαυτό όταν ενώσεις πάνω μία τιμονιέρα. Εκεί είναι που νιώθεις πραγματικά πως είσαι ένα με το αυτοκίνητο. Αν και για να είμαι ειλικρινής, οι αντιδράσεις του τιμονιού στο συγκεκριμένο παιχνίδι δεν έχουν τόσο μεγάλη ακρίβεια και δεν επικοινωνούν τις πληροφορίες που χρειάζεται ένας οδηγός όσο καλά όσο άλλα παιχνίδια του είδους. Εξακολουθεί όμως να προσφέρει μια από τις πιο υψηλής ποιότητας εμπειρίες, ειδικά στο PS4 όπου πιστεύω πως πολύ απλά δεν έχει πραγματικό ανταγωνισμό.
ΓΡΑΦΙΚΑ
Τα γραφικά τού παιχνιδιού είναι πανέμορφα. Ο φωτισμός, μέρα και νύχτα, ο τρόπος που επηρεάζει την ορατότητα η βροχή και ο τρόπος που αντανακλάται το φως από γυαλιστερές επιφάνειες είναι απαράλλαχτα. Το εσωτερικό των αυτοκινήτων είναι αληθοφανές και σμιλευμένο με απόλυτη ακρίβεια και υψηλής ποιότητας textures. Η εμφάνιση του παιχνιδιού, σε θέμα γραφικών, πιστεύω πως χάνει πόντους μόνο σε δύο τομείς. Ο ένας είναι το τοπίο, το οποίο φαίνεται να είναι χαμηλής ευκρίνειας και χωρίς πολλές λεπτομέρειες. Ο άλλος είναι ο τρόπος με τον οποίο το παιχνίδι δείχνει πως αντιδρούν τα αυτοκίνητα στις δυνάμεις που ασκούνται πάνω τους. Αν και ο χειρισμός των αυτοκινήτων είναι άψογος, για ένα θεατή του αγώνα φαίνονται επίπεδα και απαθή όσο κόβουν τις στροφές με 150 χιλιόμετρα την ώρα.
ΗΧΟΣ
Από όλα τα στιλιστικά χαρακτηριστικά του παιχνιδιού, ο ήχος είναι μακράν το καλύτερο. Ο ήχος του intake και των turbo, της μηχανής που βρυχάται στις οκτώμισι χιλιάδες στροφές, ο ήχος του αέρα όταν χτυπά το αυτοκίνητο, των κρύων φρένων όταν προσπαθούν να σταματήσουν ένα μεταλλικό κουτί που έπιασε τα 300 χιλιόμετρα την ώρα στην πρώτη μεγάλη ευθεία της πίστας… είναι πολύ απλά οργασμικά.
Εκτός όμως από το καθαρό πάθος και συναίσθημα που προκαλούν όλοι οι δυνατοί ήχοι τον αυτοκινήτων, το παιχνίδι είναι και τεχνικά άψογο σε αυτόν τον τομέα. Από την διαφορά ήχου μετάξι του first person view μέσα στο αυτοκίνητο και το third person view της κάμερας που το ακολουθεί απ’έξω, μέχρι την αντανάκλαση του ήχου πάνω στις επιφάνειες όπως είναι ο τοίχος που χωρίζει την πίστα από το pit lane.
ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ
Έχοντας υπόψη όλα όσα είπα μέχρι τώρα, το παιχνίδι είναι σχεδόν άψογο σε κάποιους τομείς αλλά όχι και τόσο ωραίο σε άλλους. Ο απόλυτος ρεαλισμός έχει το κόστος του πολύ ψηλού βαθμού δυσκολίας. Αυτό, μαζί με την χαμηλή ποιότητα force feedback που προσφέρει σε ιδιόκτητες τιμονιέρας, μπορεί να αποτρέψει νέους παίκτες. Προσωπικά, μετά από λίγες ώρες εξάσκησης είχα την μυϊκή μνήμη και την αυτοπεποίθηση να σπρώξω το αυτοκίνητο μου στα όρια του και να απολαύσω το παιχνίδι για αυτό που είναι, δηλαδή, ένας πάρα πολύ πιστός στην πραγματικότητα προσομοιωτής αγώνων.
Ευχαριστούμε την G3 Great Games για την παραχώρηση του κωδικού για τις ανάγκες αυτού του review!
