Μια βδομάδα πέρασε, περιμένοντας να κατακάτσει ο κουρνιαχτός. Ο κουρνιαχτός βέβαια δεν κάθεται, και επειδή η παράνοια να εξαπλώνεται, ως Boomer Gamer/Hate the Game, πρέπει να κάνουμε το βήμα μπρος και να βάλουμε κάποια πράγματα σε μια σειρά. Απολογούμαι που θα σας κακοκαρδίσω. Αλλά αφού σας αρέσει να λέμε αλήθειες, και όχι να σας χαϊδεύουμε τα αυτιά, ας πούμε λίγα λόγια για το Intergalactic.
Τι είδαμε από το Intergalactic.
Αυτά που ξέρουμε είναι τα εξής. Πρωταγωνίστρια είναι η Jordan Mun, μια μαύρη, φαλακρή γυναίκα που είναι κυνηγός επικηρυγμένων. Της αρέσουν τα άνιμε, είναι ακατάστατη, και έχει ένα λίγο “fuck the rules” attitude. Το διαστημόπλοιό της είναι Porsche (πάλι καλά που δεν είναι Jaguar). Κυνηγάει τον Kumail Nanjiani σε ένα πλανήτη που είναι κάτι σαν “αποστολή αυτοκτονίας”. Οι Pet Shop Boys είναι real thing. Α, έχουμε και ρομπότ και ένα όπλο που μοιάζει λες και ένα lightsaber έκανε παιδί με μια machette. Και ένα θρησκευτικό μότο στην αρχή, και καλά υποφέρουμε για να φτάσουμε σε κάποιο θεικό στόχο.
Τι δεν είδαμε από το Intergalactic
Πρακτικά όλα τα υπόλοιπα. Δεν είδαμε gameplay, δεν είδαμε ιστορία, δεν είδαμε κόσμο, δεν είδαμε features, nada. Και εντάξει, λογικό είναι. Ένα teaser trailer αυτή τη δουλειά έχει, να δημιουργεί απορίες και να εξάπτει την περιέργεια. Το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να περιμένουμε είτε το παιχνίδι, είτε περισσότερες πληροφορίες.
Η απόλυτη άγνοια που επικρατεί βέβαια δεν εμπόδισε το internet και τους gamers να μισήσουν το παιχνίδι, να το κατηγοριοποιήσουν σαν woke, και αρχίσουν τα καλέσματα σε μποϊκοτάζ. Κι ήδη από αυτό, καταλαβαίνει κανείς τα επίπεδα παράνοιας στα οποία ζούμε. Πλέον δεν χρειάζεται να έχεις παίξει ένα παιχνίδι για να πεις αν είναι καλό. Αρκεί ένα teaser trailer για να κάνεις ολοκληρη κριτική – που τις περισσότερες φορές είναι απλώς μια εξυπνάδα στο Youtube.
Αντιπαθητικός και κακοσχεδιασμένος χαρακτήρας
Ομολογώ πως ούτε και μένα μου άρεσε ο σχεδιασμός, αλλά οκ, προσωπικά γούστα είναι αυτά. Δεν σημαίνει τίποτα για την ποιότητα του παιχνιδιού. Το ίδιο ισχύει και για την Ciri στο Witcher 4. Δεν είναι κακός σχεδιασμός, είναι ρεαλιστικός σχεδιασμός. Αν η Ciri είναι στα τριάντα φεύγα της, πρέπει να έχει πιο ώριμα χαρακτηριστικά, από το μοντέλο της στο Witcher 3. Τo οποίο Witcher 3 βγήκε 10 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ και τα assets χρειάζονται αναβάθμιση! Έτσι και στο Intergalactic, δεν ξέρουμε τους πραγματικούς λόγους για την επιλογή αυτού του σχεδιασμού. Ναι, το “Woke” είναι μια απάντηση, αλλά μπορώ να σκεφτώ άλλες 10 εξίσου έγκυρες πιθανότητες
Και δεν είναι καν νέο αυτό το φαινόμενο. Πριν 2-3 χρόνια, οι gamers είχαν φάει τους τόπους με το νέο σχεδιασμό της Aloy στο Horizon Forbidden West. Θυμάμαι που έκαναν ζουμ 10 φορές για να βρουν χνούδι στα μάγουλα και μετρούσαν πόσο πιο μεγάλα ήταν τα μάγουλα της. Πάλι άρχισε η τεχνο-παράνοια, κάνουν όλες τις γυναίκες άσχημες και προέβλεπαν πως το παιχνίδι θα πάει άπατο. Τελικά πούλησε 8.5 μύρια, επομένως η πρόβλεψη δεν έπεσε και τόσο μέσα.
Όσο για το “αντιπαθητικός” χαρακτήρας, η Fraser από το Uncharted: Lost Legacy, έχει τον ίδιο και χειρότερο. Ακούσατε κανένα να παραπονιέται για αυτό; Όχι. Και είναι και ΚΑΝΟΝΙΚΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ που κυκλοφορεί, όχι απλό teaser trailer. Απλώς το Lost Legacy είχε την τύχη να βγει πριν το Last of Us 2, και γλίτωσε το μένος των gamer.
Νεο IP – Νέες προσδοκίες
Αν δίνω ένα δίκιο (που δίνω) πολλά, στους κράχτες του Last of Us 2 είναι αυτό. Κατούρησε πάνω στο προηγούμενο παιχνίδι (και απολογούμαι για την έκφραση). Και ναι είναι κακό, όταν το sequel δεν σέβεται τους χαρακτήρες, ακόμη και όταν το κάνει με σωστές προθέσεις. Ναι, το Last of Us 2 αξίζει κάποιο από το μίσος γιατί είχαμε προσδοκίες, και μας απογοήτευσε.
Αλλά σε ένα νέο IP, δεν έχει νόημα να απογοητευτείς από την ιστορία. Δεν υπάρχει ιστορία για να σεβαστεί. Τώρα χτίζει τον κόσμο. Το πώς θα το κάνει αυτό, αν θα το κάνει καλά ή όχι, μένει να το δούμε. Αλλά η αίσθηση πως το παιχνίδι θα απογοητεύσει, είναι εν ολίγοις παρακινδυνευμένη από ένα και μόνο trailer. Κάτσε να βγει το gameplay και μετά μιλάμε.
Το Intergalactic είναι το νέο Concord
TL;DR όχι. Και ακόμη κι αν πάει άπατο, δεν θα είναι το “νέο Concord”. Δεν μπορείς να συγκρίνεις μήλα και πορτοκάλια, ακόμη κι όταν αυτά πιάνουν μούχλα. Το Concord ήταν ένα multiplayer team hero shooter, που είχε ένα σκασμό προβλήματα. Δεν φταίει ΜΟΝΟ ο κακός σχεδιασμός χαρακτήρων, που έμοιαζαν σαν Guardians of the Galaxy από τα TEMU. Έφταιγε πως έκανε 40 ευρώ, όταν όλος ο ανταγωνισμός (και το Marvel Rivals) είναι τζάμπα. Το κάκιστο marketing, που το έθαψε. Έφταιγε η παράλογη στρατηγική της Sony να αγοράσει όλο το studio. Και πιστεύω πως το Concord, αν του έδιναν μια παράταση και με καλύτερη στρατηγική, θα το γυρνούσε το παιχνίδι. Όμως η ζωή είναι άδικη και ανάμεσα σε όλα τα τίμια παιχνίδια που χάθηκαν άκλαφτα, προστέθηκε ακόμη ένα.
Κι άντε το Concord απέτυχε επειδή ήταν woke. Το XDefiant που ήταν και καλό παιχνίδι και τζαμπέ ολέ και δεν ήταν woke γιατί απέτυχε και πήγε κι αυτό άκλαφτο;
Δεν παίζω με γυναικείο χαρακτήρα γιατί δεν ταυτίζομαι
Ωχ Παναγιά μου, η παράνοια βάρεσε κόκκινο.
Πρώτον, αυτό είναι το ίδιο woke επιχείρημα που “και καλά” πολεμάς. Είτε παραδέχεσαι πως “ταυτίζεσαι” με τον χαρακτήρα που παίζεις, είτε όχι. Και τα δυο δεν γίνονται. Αν όντως θες χαρακτήρα που να σου μοιάζει, για παίξεις, το ίδιο λένε και οι άλλοι. Διαφορετικότητα για να ταυτίζονται όλοι, όχι μόνο εσύ.
Αλλά αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι η υποκρισία και των μεν και των δε. Mια υποκρισία που κρατάει από το 2004 και το San Andreas, όταν η Rockstar τόλμησε 20 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ, να βάλει μαύρο χαρακτήρα για πρωταγωνιστή. Τα ίδια λέγανε και τότε, τα ίδια λένε και τώρα. Έστω όμως. Εδώ κάθισες και έπαιξες σαν αδέσποτο γατί (στο Stray). Η καραφλή γυναίκα σε μάρανε; Βασικά ποιο Stray; Στο Skyrim κάθεσαι παίζεις σαν ΣΑΥΡΑ. ΣΑΝ ΣΑΥΡΑ. Στο WoW έχεις Ορκ και Ταύρους και πτώματα χαρακτήρες. Και σε πειράζει που θα παίξεις με την Ciri πρωταγωνίστρια στο Witcher;
Η Δύναμη στους Devs ή στους Fans
Και το peak της παράνοιας είναι εδώ. Θυμάστε που λέγαμε στο προηγούμενο άρθρο πως οι devs πρέπει να φτιάχνουν παιχνίδια που θέλουν οι ίδιοι να παίξουν και να ακολουθούν το πάθος τους και τις επιλογές τους. Που τα είπε η Larian και όλοι από κάτω φωνάζαμε “Πες τα Χρυσόστομε”. Θυμάστε που λέγαμε πως αυτά είναι αυτονόητα και πως τα παιχνίδια είναι τέχνη και τα άλλα τα βαρύγδουπα που λέμε.
Ε, όταν μας τσούξει λίγο, όλα αυτά πάνε περίπατο. Με το πού είδαν το trailer – τονίζω TO TRAILER – πείτε μου τι καθίσανε και είπανε οι φανς και οι gamers. Πως οι devs φτιάχνουν τα παιχνίδια που θέλουν; ή πως ο Druckmann (θα φτάσουμε κι εκεί) είναι ελεύθερος να κυνηγήσει το όραμά του;
Όχι φυσικά. Αρχίσανε τα “για ποιον είναι αυτό το παιχνίδι” και τα “δεν θα βρει απήχηση στο κοινό”. Μάγκες, αποφασίστε. Είτε το κριτήριο είναι οι δημιουργοί, ανεξάρτητα από κοινό και φανς και απλώς το παίζετε ή όχι, είτε το κριτήριο είναι το κοινό και οι gamers και έχουμε παιχνίδια φτιαγμένα από επιτροπή που είναι για όλους και δεν ενοχλούν κανέναν. Και τα δυο δεν γίνεται. Δεν μπορείς να κράζεις και τους devs και τους CEO ταυτόχρονα, αναλόγως πώς σε βολεύει.
Αλλά ο gamer ξέρει παραπονιέται για game pass και microtransactions εκεί που τον βολεύει, αλλά στο Marvel Rivals ξέρει να τα στάζει. Ας γκρινιάζουμε για την απληστία της EA και της Activision, αλλά όταν τα κάνει αυτά η Netease και η Tencent τουμπεκί ψιλοκομμένο.
Ρίξε λάδι στη φωτιά
Η κατάσταση έχει ως έχει. Νέο Naughty Dog παιχνίδι, μεγάλος ντόρος, πολλά dislike. Αναμπουμπούλα, όπως θα έλεγε η γιαγιά μου, αλλά ξέρετε τι λένε. Ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται.
Αφού φάνηκε προς τα πού φυσάει ο άνεμος, αρκετοί είναι αυτοί που αποφάσισαν να το εκμεταλλευτούν, ρίχνοντας κι άλλο λάδι στη φωτιά. Σίγουρα τα “πετσωμένα” επίσημα site θα κράτησαν μια γραμμή κοντά στη δεοντολογία, αλλά για το μέσο site και τον μέσο γνωστό-άγνωστο youtuber, αυτό το trailer έπεσε σαν μάνα εξ ουρανού. Κακά τα ψέματα, η πόλωση πουλάει. Βλέπεις άρθρα και από κάτω έχουν 700 και 800 σχόλια. Το Intergalactic δεν χρειάζεται άλλη διαφήμιση, αφού όλοι συζητάνε για αυτό. Οι μεν το υπερασπίζονται, χωρίς να ξέρουν τι είναι, και οι άλλοι το θάβουν, πάλι χωρίς να ξέρουν τι είναι.
Όμως ένα τέτοιο engagement μεταφράζεται σε views και ζεστό παραδάκι, και κάποιοι σίγουρα το εκμεταλλεύονται ρίχνοντας λάδι στη φωτιά. Αντί να προσπαθούμε να κρατήσουμε τη ψυχραιμία μας, πρακτικά ωθούμε τους αναγνώστες να πάρουν τις τσουγκράνες. Και με κάθε σχόλιο που κάνει ο εξοργισμένος όχλος, οι θεάσεις και οι αναγνώσεις ανεβαίνουν.
Intergalactic: Αυτοεκπληρούμενη προφητεία;
Από μια άποψη το πιστεύω. Ο κόσμος και οι φανς είναι τόσο πεπεισμένοι πως το παιχνίδι θα αποτύχει, που παίζει και να αποτύχει. Ακόμη κι αυτοί που δεν το μισούν, θα σταθούν αρνητικά απέναντί του, γιατί απλώς θα τους πάρει το ρεύμα παραμάζωμα. Όσο γιγαντώνεται το μίσος, τόσο πιο δύσκολη δουλειά θα έχουν για να πείσουν πως όντως έχουν κάτι καλό. Ακόμη και οι reviewers θα το σκεφτούν δεύτερη και τρίτη φορά, πριν του δώσουν καλή βαθμολογία. Τα είδαμε στο Veilguard, θα δούμε κι εδώ. Πράγματα που θα τα κατάπιναν αμάσητα σε άλλα παιχνίδια (πρακτικά o λόγος ύπαρξης του Hate the Game), εδώ θα περάσουν από μικροσκόπιο και κάθε λάθος θα πληρωθεί.
Από την άλλη, μιλάμε για την Naughty Dog του Uncharted και του Last of Us. Ναι, πολλοί έχουν φύγει, αλλά η φανέλα είναι βαριά. Πολύ βαριά. Τα παιχνίδια της Naughty Dog δεν είναι να γεμίζουν ράφια, αλλά system sellers. Κάτι που σημαίνει πως, ακόμη και μάπα να είναι το παιχνίδι, θα πουλήσει. Θα το σπρώξει η Sony για να πουλήσει και μπορεί να το πλασάρουν σαν λόγο για να αγοράσει κανείς PS5 pro. Δεν λέω πως είναι “too big to fail”. Αλλά αντί για Concord, το Intergalacic μπορεί να βγει Cyberpunk. Καλό παιχνίδι, που ακόμη και με τις αδυναμίες του, θα πουλήσει.
Άρα όλα καλά;
Φυσικά και όχι, μιλάτε με τον Hate the Game. Φυσικά και μπορούν να πάνε πολλά πράγματα στραβά. Αυτό που φοβάμαι είναι πως ο Neil Druckmann θα πάθει Rian Johnson και θα πάει να χτυπηθεί κατά μέτωπο με τους φανς. Φοβάμαι πως αντί να τους εξευμενίσει, μένοντας πιστός στο όραμά του, θα πάει για να τους πικάρει. Και φυσικά, ας μην ξεχνάμε την Sony. Θεωρώ πιθανόν, μετά από όλο το αυτό το backlash, να επέμβει για να κάνει το παιχνίδι πιο “ελκυστικό” στον μέσο παίχτη. Μόνο που αυτό σπάνια πάει καλά. Χίλιες φορές ένα παιχνίδι που να έχει ψυχή, κι ας μην μου αρέσει, παρά ένα παιχνίδι άψυχο που ψάχνει το μεγαλύτερο δυνατό κοινό. Πολλά πράγματα μπορούν να πάνε λάθος και ήδη το Intergalactic περπατά σε τεντωμένο σκοινί.
Όταν βγει το παιχνίδι, εδώ θα είμαστε. Και θα μιλήσουμε για αυτό και θα δούμε πόσα απίδια πιάνει ο σάκος. Αλλά όταν έχουμε παιχνίδι, και όταν έχουμε τα δεδομένα για να βγάλουμε συμπεράσματα. Για αυτό, την κριτική στο Intergalactic την ακούω εκ του πονηρού και με μεγάλη δόση υποκρισίας.
