Μπαίνοντας σε αυτό το παιχνίδι, δεν ήξερα τι θα συναντούσα. Είμαι σχετικά καινούριος στον κόσμο των “turn based” παιχνιδιών, αφού συνήθως απολαμβάνω τα παιχνίδια στρατηγικής μου να εξελίσσονται γύρω από ζωντανή δράση ή stealth. Με κάποιο τρόπο, αυτό το review ήταν ένα τεστ για να δω αν θα άλλαζε καθόλου την άποψη μου, γράφει για το CyprusGamer ο Κυπριανός Πολυβίου!
ΗΧΟΣ
Θέλω να σπάσω λίγο την ροή του review και να ξεκινήσω με τον ήχο. Ξεκινώ με τον ήχο επειδή είναι απλούστατα απερίγραπτος. Η μουσική είναι συναρπαστική και πραγματικά συμπληρώνει το παιχνίδι σε τεράστιο βαθμό. Δημιουργεί ένα αποκαλυπτικό, αγχωτικό, ψυχωτικό ή ακόμη και επικό κλίμα. Αν και οι φωνές των χαρακτήρων δεν με ενθουσίασαν και ο ρυθμός των διαλόγων μου φάνηκε κάπως σπαστός, το παιχνίδι με κράτησε βυθισμένο στον κόσμο του με το soundtrack.
ΓΡΑΦΙΚΑ
Τώρα στην αντίθετη πλευρά του φάσματος, σαν πρώτη εντύπωση, τα γραφικά ήταν που ξεκίνησαν και δημιουργούσαν αμφιβολίες στο μυαλό μου για το Wasteland. Κατά την διάρκεια δημιουργίας του χαρακτήρα ένιωθα σαν να έπαιζα παιχνίδι από πριν μια δεκαετία. Ήμουν πραγματικά απογοητευμένος και ο ενθουσιασμός που με είχε καταβάλει άρχισε να σβήνει. Πολύ πιο μετά, και αφού είχα εξοικειωθεί με το παιχνίδι, ήταν που κατάλαβα ότι, αν και τα γραφικά δεν έχουν την μοντέρνα όψη που έμαθα να περιμένω από παιχνίδια εν έτη 2020, με το απόλυτο χάος που επικρατεί στην οθόνη ανά πάσα στιγμή, και με το ρετρό στυλ από το οποίο δανείζεται στοιχεία το παιχνίδι, τα γραφικά που έχει να παρουσιάσει μια χαρά την κάνουν την δουλειά τους. Ναι μεν εξακολουθούν να μην με ενθουσιάζουν, αλλά το παιχνίδι είναι ευπαρουσίαστο και η καλλιτεχνική του κατεύθυνση έχει κάποια συνοχή.
GAMEPLAY
Στα χαρτιά είναι τέλειο. O μετα-αποκαλυπτικός (υπάρχει αυτή η λέξη ή μόλις την δημιούργησα;;;) κόσμος στον οποίο διαδραματίζεται το παιχνίδι, οι διψασμένοι για αίμα και τρελαμένοι αντίπαλοι, τα όπλα, οι εκρήξεις, τα ρομπότ, όλα τα εργαλεία για ένα τρομερό παιχνίδι γεμάτο ενέργεια. Δεν φοβάται όμως το παιχνίδι να δείξει και μια πιο χαζή, παιχνιδιάρικη διάθεση, όπου ο επισκευαστής τοστιέρας είναι ένα σημαντικό στέλεχος στην ομάδα σου και μπορείς να έχεις υπό τις διαταγές σου έναν εξαιρετικά επιδέξιο λοχία… ο οποίος τυχαίνει να είναι ένας σπιτόγατος. Η εικόνα που μου έδωσε εξ αρχής το παιχνίδι ήταν αρνητική. Δεν θα πω ψέματα, η πρώτη ώρα του παιχνιδιού ήταν βαρετή και χρειάστηκα μερικές προσπάθειες για να βρω τους αρχικούς χαρακτήρες που μου αρέσουν. Ξεπερνώντας όμως αυτά τα εμπόδια, κατέληξα με μια απολαυστικότατη εμπειρία η οποία κρατά την αρχική της μορφή μέχρι το τέλος, δίνοντας σου έτσι περιθώριο να τελειοποιήσεις την στρατηγική σου.
ΙΣΤΟΡΙΑ
Οι χαρακτήρες, οι οποίοι είναι τα τελευταία ζωντανά μέλη της Team November, μιας διμοιρίας των Rangers παρουσιάζονται στον παίκτη το έτος 2107, σε ένα Colorado το οποίο πέρασε όλων των ειδών πυρηνικούς πολέμους (οι λεγόμενοι κατακλυσμοί της φωτιάς), τεχνολογικές εξελίξεις …gone wrong, και επιθέσεις από πολεμοχαρείς κανίβαλους που θέλουν να φέρουν σε πέρας τον κατακλυσμό του αίματος. Νωρίς στο παιχνίδι γνωρίζεις τον Πατριάρχη, ο οποίος σου δίνει την αποστολή να βρεις και να συλλάβεις τα παιδιά του, τα οποία …βασικά εν πελλαμένα τζαι γυρίζουν τζαι κάμνουν τα ούλλα της μουρλής. Είναι μια πλοκή γεμάτη χάος, κακουχίες και… γάτες που είναι επίσης στρατιωτικό προσωπικό…
ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ
Δεν απέτυχε ούτε για ένα δευτερόλεπτο να με κρατήσει προσηλωμένο. Πραγματικά έχει πολύ καιρό να με τραβήξει τόσο ένα παιχνίδι όσο το Wasteland 3. Έχει την τέλεια ισορροπία μεταξύ σοβαρού και αστείου. Μερικές φορές κάνει να νιώθεις ευάλωτος και κουρασμένος, άλλες σαν παρανοϊκός και έξαλλος και κάποιες σαν ανίκητος πολέμαρχος.
ΣΥΝΟΨΗ
Παιδιά δεν χρειάζεται σύνοψη, αν σας αρέσουν οι ιστορίες τύπου Borderlands ή Fallout, αν σας αρέσουν τα παιχνίδια στρατηγικής, αν δεν σας αρέσει κανένα από τα δύο και απλώς έχετε τόσα λεφτά που δεν ξέρετε τι να τα κάνετε… αγοράστε το Wasteland.
Ευχαριστούμε την Enarxis Dynamic Media για τον κωδικό γι αυτό το review.
