“Max, dearest of all my friends… I was supposed to be the hero”. Δεν γράφονται πια τέτοιοι διάλογοι, ούτε χαρακτήρες σαν τον Vladimir Lem. Σήμερα θα μιλήσουμε για το Max Payne 2.
Τι εστί Max Payne
Πριν τον Alan Wake και πριν το Control και πριν το Quantum Break (τι θυμήθηκα τώρα), υπήρχε ο Max Payne. Το Max Payne ήταν, είναι και θα είναι ένα από τα πιο αγαπημένα μου franchises και ίσως το πιο αδικοχαμένο. Το Max Payne 2, ήταν αυτό που έβαλε την Remedy στον παγκόσμιο χάρτη των developers και τον Sam Lake στην λίστα με τους πρωτοπόρους creative directors της βιομηχανίας. Παρά το γεγονός πως μιλάμε για franchise, το Max Payne 2 είναι ένας διάττοντας κομήτης. Ήρθε, έλαμψε στις μίζερες ζωές μας και μετά εξαφανίστηκε για πάντα από το Remedyverse. Πλέον έχει πεθάνει άδοξα με το έκτρωμα που μας έδωσε η Rockstar ως Max Payne 3 και ζει μόνο ως Alex Casey στο Alan Wake.
Για όσους δεν θυμούνται καν την live-action ταινία, θέλω να ξέρετε πως σας μισώ.
Έχοντας παίξει το πρώτο Max Payne μετά από το δεύτερο μπορώ να σας διαβεβαιώσω για ένα πράγμα. Το Max Payne 2 είναι καλύτερα να το παίξει κανείς σαν stand-alone παιχνίδι, παρά να το δει ως συνέχεια. Οι λόγοι είναι δύο. Πρώτον οι ιστορίες είναι εντελώς ανεξάρτητες και το πρώτο λειτουργεί ως γενικό backstory για το δεύτερο. Δεύτερον, γιατί σε αντίθεση με το Fall of Max Payne, οι μηχανισμοί του πρώτου παιχνιδιού έχουν κακογεράσει χειρότερα κι από το Witcher 1.
The Fall of Max Payne
Τέλος πάντων. Το Max Payne 2 είναι η ιστορία του Max Payne που προσπαθεί να εξιχνιάσει μια δολοφονία και καταλήγει να μπαίνει σφήνα σε έναν εμφύλιο πόλεμο ανάμεσα σε μυστικές φατρίες. Όσοι χαρακτήρες επέζησαν στο πρώτο παιχνίδι, κάνουν την εμφάνισή τους και εδώ. Το παιχνίδι είναι αισθητά πιο σύντομο από το πρώτο, το οποίο έχει θετικές και αρνητικές συνέπειες. Το αρνητικό είναι αυτονόητο. Σύντομο παιχνίδι σημαίνει λίγες ώρες παιχνιδιού. Όμως το γεγονός πως είναι συντομότερο, κάνει την πλοκή πιο σφιχτή και πιο γρήγορη. Οι λιγότεροι χαρακτήρες έχουν περισσότερη ώρα για να ξεδιπλωθούν και το παιχνίδι δεν κάνει πουθενά κοιλιά. Το Max Payne 2 ανήκει στην κατηγορία παιχνιδιών που σέβονται τον χρόνο σου, και δεν τον σπαταλάει για να κάνεις ανούσια side quests για χαρακτήρες που δεν σε νοιάζει αν πεθάνουν χθες.
“You are nothing but an one-armed bandit”
Οι χαρακτήρες χρήζουν ξεχωριστού σχολιασμού. Είναι οι ιδιαίτεροι χαρακτήρες της Remedy που ακροβατούν ανάμεσα στο θανάσιμα σοβαρό και το εξωφρενικά γελοίο. Ναι, ο Max είναι ο στερεοτυπικός Νεοϋορκέζος αστυνομικός που μιλάει μόνο με μεταφορές. H Mona είναι ο ορισμός του Femme Fatal. Αλλά ο Vladimir Lem και κυρίως ο Vinni Cognitti είναι στο μεταίχμιο, με στιγμές που τους κάνουν σοβαρούς ανταγωνιστές, και στιγμές που γίνονται καρικατούρες, χωρίς όμως να χάνει από την σοβαρότητα της αφήγησης. Πώς τα καταφέρνουν; Ο Θεός και η ψυχή του Sam Lake.
Η αφηγηματική τέχνη του παιχνιδιού κάνει ακόμη και στις πιο μικρές λεπτομέρειες να κλέβουν την παράσταση. Κατά την διάρκεια του παιχνιδιού, θα βρεθείτε ενώπιων δύο συγκεκριμένων τηλενουβέλων, το Address Unknown και το Lords and Ladies. Ξεκινώντας από το Lords and Ladies θα έλεγα πως ακόμη κι αν το δει κανείς σαν σάτιρα, παραμένει εξαιρετικά διασκεδαστικό. Η στόφα και η υπερβολή στο παίξιμο του δίνουν τον ιδιαίτερο τόνο, το οποίο σε κάνει να θες να ξεραθείς στα γέλια ακόμη κι όταν πεθαίνει κόσμος.
The Flesh of Fallen Angels
Κι αν το Lords and Ladies είναι το χαζοχαρούμενο παρτσακλό, το Address Unknown έχει αφήσει την σφραγίδα του. Η ιστορία έχει να κάνει με τον John και τον σωσία του, τον John Mirra, ο οποίος είναι κατά συρροήν δολοφόνος και έχει απαγάγει την γυναίκα του John. O John τον κυνηγάει καθώς κυλάει σταδιακά προς την τρέλα. Spoiler alert στο τέλος αποδεικνύεται πως ο John και ο John Mirra είναι το ίδιο πρόσωπο. Αν σας φαίνεται γνώριμο όλο αυτό είναι γιατί ΕΙΚΟΣΙ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ, ο Sam Lake πήρε την ίδια ιδέα και την έκανε φουλ παιχνίδι στο Alan Wake 2. Respect.
Ma(tri)x Payne
To gameplay του παιχνιδιού είναι μεν dated, αλλά όχι κακογερασμένο. Οι devs της Remedy έκαναν τεράστια δουλειά φτιάχνοντας το αίσχος που λεγόταν bullet time στο πρώτο παιχνίδι. To Max Payne 2 είναι το πιο κοντινό παιχνίδι σε Matrix που φτιάχτηκε ποτέ. Ας μην ξεχνάμε πως βγήκε το 2003, όταν όλος ο κόσμος είχε πάθει παράκρουση με το Matrix Reloaded και η Remedy έδωσε με τον καλύτερο τρόπο αυτή την αίσθηση του αργού χρόνου και των cinematic kills.
Τα ragdoll physics αναβαθμίστηκαν. Η διάδραση πήγε στο θεό, κάνοντας τα περισσότερα αντικείμενα να αντιδρούν με τον παίχτη ή έστω με την βαρύτητα. Το Max Payne έβαλε τα θεμέλια της καταστροφής του Control, αλλά ακόμη και το Control δεν είναι τόσο ικανοποιητικό. Το να βάζεις το bullet time, να γεμίζεις με σφαίρες και μολύβι τους εχθρούς και να τους βλέπεις να πετάνε σε αργή κίνηση δέκα-είκοσι μέτρα πριν σκάσουν σαν καρπούζια στον τοίχο, παραμένει εθιστικό.
Και όχι δεν τέλειωσα ακόμη.
The Poets of the Fall (of Max Payne)
Μπορεί όλα τα προηγούμενα να έχουν γεράσει και να έχουν ξεπεραστεί. Σίγουρα υπάρχουν παιχνίδια που κάνουν τα ίδια πράγματα αλλά καλύτερα. Το Max Payne όμως είναι υπεύθυνο για την δημιουργία μιας από τις καλύτερες μπάντες της Φινλανδίας. Τους Poets of the Fall (of Max Payne). Η ιστορία – για όσους δεν την ξέρουν – θέλει τον Sam Lake να έχει γράψει ένα τραγούδι για το παιχνίδι, αλλά του έλλειπε η μελοποίηση. Παίρνει τηλέφωνο τον παιδικό του φίλο Marko Saaresto (που είχε δανείσει την φάτσα του στον Vladimir Lem του πρώτου παιχνιδιού) και του το στέλνει. Ο Saaresto φτιάχνει τους Poets of the Fall τον Απρίλιο του 2003 και μελοποιεί το “Late Goodbye”. Όλα τα άλλα είναι ιστορία. Αν την επόμενη φορά ακούσετε το Herald of Darkness, πείτε ένα ευχαριστώ σε αυτό το παιχνίδι που τα ξεκίνησε όλα.
Boomer Gamer & Max Payne
Με μια λέξη: Το παιχνίδι είναι έπος. Είναι ιστορία του gaming την οποία οι boomers είχαμε την τύχη και το προνόμιο να την δούμε να συμβαίνει. Το Max Payne 2 είναι ένας από τους λόγους που υπάρχει πλέον o Boomer Gamer. Όσα μύρια και να βγάζει το Fortnite, όσο επιτυχημένα κι αν είναι το Baldur’s Gate και το God of War, όσο κι αν χρειάζεται να σφουγγαρίζουμε τα πατώματα κάθε φορά που κάποιοι ακούνε το όνομα του Hideo Kojima ή του Hidetaka Miyazaki, ο βαθύτερος πυρήνας του σύγχρονου gaming υπάρχει σε παιχνίδια όπως το Max Payne 2.
