Ένα αλλεπάληλο ”mindfuck” δίχως ”κατανόηση” και τελειωμό…
Σκεφτόμουν αρκετές ώρες πως θα άρχιζα το παρών Review. Βλέπεται, τυχαίνει να είμαι ένας ”πιστός ακόλουθος” της Remedy και του Sam Lake. Παύση. Ξέρω πως διαβάζοντας τις πρώτες σειρές, σκέφτηκες πως έπεσες σε ένα fanboy. Είμαι. Συμφωνώ. Αλλά είμαι και ο πιο αυστηρός κριτής. Όταν κάτι το λατρεύεις, θες να τηρεί στα στάνταρ της τουλάχιστον τελειότητας. Με κάτι λιγότερο, σπάζεσαι. Με κάτι πολύ λιγότερο γίνεσαι ο γραφικός ”hater”. Από αγάπη πάντα. Και αυτός είναι ένας μονόλογος, τον οποίο δεν έκατσα να σκεφτώ παρόλο που ήμουν στη ”φάση” κοιτάω οθόνη πληκτρολόγιο και σκέφτομαι. Τελικά, τα χέρια απλά άρχισαν να γράφουν μόνα τους.
Control. Για όσους δεν το γνωρίζουν η Remedy δεν έχει κάποιο πλούσιο βιογραφικό. Έχει όμως ποιοτικό. Γνωστή από τα Max Payne και Alan Wake μέχρι και το πιο πρόσφατο Quantum Break. Ακολουθώντας την εταιρία βήμα προς βήμα όλα αυτά τα χρόνια, η εταιρία άλλαξε πολλά. Έμεινε σταθερή όμως σε ένα βασικό. Δε χάρισε ποτέ χιλιοπαιγμένα σενάρια και χαρακτήρες.
Μίλησα πριν για τον Sam Lake, ο οποίος συχνά ”κλέβει” τα φώτα όντας το αστέρι της Φιλανδικής ομάδας, αλλά αξίζει να αναφέρουμε πως αυτή τη φορά ήταν υπεύθυνος απλά για το σενάριο του παιχνιδιού παρέα με τον Josh Stubbs και Anna Megill. Ο σκηνοθέτης του τίτλου είναι ο Mikael Kasurinen για τον οποίο εύκολα μπορούμε να δηλώσουμε πως πέτυχε κάτι αξιοθαύμαστο όντας επίσης και designer του Alan Wake (χμμμ, ”ταλέντο”).
Θα ήθελα αρχικά να σας δώσω κάποια ιδέα για το που βρισκόμαστε το σενάριο για το οποίο μην στηριχτείτε πάνω μου. Θα προσπαθήσω να το δώσω όσο πιο απλά και όπως εγώ ο ίδιος το κατάλαβα, μιας και μιλάμε για κάτι εξωπραγματικά αλλόκοτο.
Χειριζόμαστε τη Jesse Faden (πρώτη φορά γυναίκα ως main character σε παιχνίδι της Remedy), η οποία καταφέρνει και εισέρχεται στο The Oldest House, ένα τεράστιο κτίσμα το οποίο αποτελεί το αρχηγείο της Federal Bureau of Control (Νέα Υόρκη). Η FBC, είναι μία άκρως μυστική κυβερνητική υπηρεσία η οποία πειραματίζεται πάνω σε φαινόμενα τα οποία ξεπερνούν τα όρια του πραγματικού και του εφικτού. Σε αυτό το κτίριο, κάτι έχει στραβώσει, και μία εξωκοσμική οντότητα εν ονόματι Hiss έχει παρασύρει τους εργαζόμενους, τους οποίους έχει μετατρέψει σε αιμοβόρα όντα.
Η Jesse, από το πουθενά βρίσκεται με τον ρόλο της director παίρνοντας στις πλάτες της όλα τα καθήκοντα προσπαθώντας να μαζέψει το δίχως λογική χάος που επικρατεί εκεί πέρα. Δεν θα δώσω spoiler. Η Jesse δεν ξύπνησε μία μέρα και είπε να κάνει μία επίσκεψη στο χάος. Το αφήνω εκεί…
Διάλειμμα λίγο από τη ροή. Να πούμε πως το Control δεν αποτέλεσε μία μεγάλη παραγωγή, όπως το Quantum Break το οποίο είχε πάρει στις πλάτες της η Microsoft. Και αυτό φαίνεται από την πρώτη στιγμή. Publishes είναι η ”μικρή” 505 Games. Η δημιουργική έκφραση και ο απαράμιλλος ζήλος για καλλιτεχνική δημιουργία και αφήγηση, δίχως να έχεις τον ‘μεγάλο” να σε ζαλίσει με συνιστώσες που πρέπει να ακολουθήσεις βάζοντας σου παρωπίδες, φαίνεται από το πρώτο λεπτό αρχίζεις και παίζεις. Ίσως, να είχαμε ένα καλύτερο Quantum Break, δίχως τις πλάτες της Microsoft…
Πάρε ανάσα… Συνεχίζουμε. Μην περιμένεις, να αντιληφθείς το σενάριο στις πρώτες ώρες που παίζεις. Η Remedy ποτέ δε σου έδωσε στο πιάτο την ιστορία της. Εδώ λοιπόν, έχουμε ένα αρκετά ”συγχυσμένο” πρώτο τετράωρο, στο οποίο μην περιμένετε να βγάλετε άκρη. Τα πράγματα έπειτα στρώνουν αλλά και πάλι, το κεφάλι σας και τα συναισθήματα σας θα είναι λες και βρίσκεσαι σε τραμπολίνο. Στο story, να πούμε πως βοηθάνε και τα δεκάδες έγγραφα, ηχητικά ντοκουμέντα και άλλα πολλά τα οποία κρύβουν πολλά μυστικά για το τι συμβαίνει στο The Oldest House όπως επίσης και πάρα πολλά easter eggs. Η Remedy εδώ το παράκανε και είναι το μόνο αρνητικό που έχω να επιρρίψω! Από κάποιο σημείο και μετά χάνεις το μέτρημα και τα collectibles όλο και αυξάνονται. Είμαστε εδώ για να παίξουμε και όχι να διαβάζουμε σελίδες. Είναι κάτι το οποίο γινόταν σε τρομερή διάρκεια και στο Quantum Break, και η Remedy συνεχίζει να επιμένει. Κλείνοντας με το σενάριο να πούμε πως, έχει γίνει εξαιρετική γραφή, πολλές φορές ξεπερνά το όριο του μυστηρίου και έρχεται να τελειώσει με ένα μοναδικό τέλος και ΜΕΓΑΛΕΣ ανατροπές (ΟΚ ΔΕΝ ΛΕΩ ΑΛΛΑ!).
Περνώντας στο gameplay να πούμε πως εδώ η Remedy κάνει το επόμενο βήμα. Πριν κυκλοφορήσει το παιχνίδι, και βλέποντας διάφορα gameplays είχα πειστεί πως μιλάμε για ένα Quantum Break 2. Ευτυχώς, διαψεύστηκα διθυραμβικά. Η κίνηση στον χώρο αρχικά μοιάζει λίγο χοντροκομμένη και απλή. Καθώς οι ώρες και η πορεία σε νέους χώρους προχωρούσε, άρχισα να καταλαβαίνω για ποιον λόγο (επιτηδευμένα) γίνεται αυτό. Αυτό έχει να κάνει με τα skills τα οποία ο παίκτης αποκτά τόσο μα τόσο φυσικά και τέλεια δομημένα καθώς περνάει στο παιχνίδι, που εν τέλει διαμορφώνει έναν εθιστικό μηχανισμό gameplay. Ότι υπάρχει μέσα στον χώρο και μπορεί το μάτι σου να δει μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως όπλο. Από μία πέτρα σπάζοντας το πάτωμα έως και ένα κομμάτι αλουμίνιο από μία γενήτρια που μόλις έσπασε. Η αλληλεπίδραση περιβάλλον και παίκτη είναι μαγικά δημιουργημένη. Καθώς περνάνε οι ώρες η Jesse όλο και αποκτά περισσότερες δυνάμεις, σε ένα skill tree που έχει να κάνει με το health της, την αιώρηση, το evade την ασπίδα που έχει και άλλα πολλά. Όλα αυτά σε συνεργασία με ένα τρομερό shooting (μιλάμε για τους δημιουργούς ενός εκ των καλύτερων shooters παιχνιδιών στην ιστορία των Video Games – Max που είσαι; – ) και Physics από άλλον πλανήτη.
Όπως αναφέραμε προηγουμένως υπάρχει το σχετικό skill tree, το οποιό συμπληρώνετε με σχετικούς πόντους οι οποίοι, συλλέγονται από main και side missions. Παράλληλα, υπάρχουν και τα σχετικά mods, τα οποία αφορούν τα όπλα της Jesse καθώς και τις υπερδυνάμεις της. Αυτά είτε μπορείς να τα ”κραφτάρεις”είτε να τα βρεις διάσπαρτα στον κόσμο, μέσω κάποιων κουτιών τα οποία φωτίζουν. Αξίζει να αναφέρουμε πως τα mods έχουν και levels. Έξυπνο παιχνιδάκι από τη Remedy, μιας και σε βάζει σε διαδικασία πρώτον να ψάχνεις να βρεις το μεγαλύτερο και το καλύτερο και δεύτερον να κοιτάς πάντα το inventory σου.
Θα ήθελα να αναφερθώ προχωρώντας στη, μονοτονία που ίσως νιώσετε στο παιχνίδι, όσον αφορά τα περιβάλλοντα. Το θέμα είναι θα νιώσετε; Ολόκληρο το παιχνίδι διαδραματίζεται μέσα σε αυτό το κτίριο. Το Oldest House, με κάποιες απειροελάχιστες εξαιρέσεις.
Μην περιμένετε έντονη χρωματική παλέτα! Συνηθίστε το γκρι και το τσιμέντο, μιας και θα γυρίσετε όλο το The Oldest House το οποίο είναι δημιουργημένο έτσι ώστε να ταιράζει απόλυτα σε μία μυστική κυβερνητική υπηρεσία. Αυτό που ίσως θα ήθελα λίγο διαφορετικό είναι η μετάβαση από περιοχή σε περιοχή, πάνω στον χάρτη, να μη γίνεται με απλά keycards αλλά με λίγη περισσότερη φαντασία, όπως για παράδειγμα την βοήθεια των δυνάμεων της Jesse ώστε να συνεχίσει η πορεία της. Δε με χάλασε παρ’ αυτά, συνίθισα και εν τέλει αγάπησα αυτή την τσιμεντένια παλέτα!
Όσον αφορά τους εχθρούς και εδώ υπάρχει ποικιλία, Κάθε αντίπαλος, εξοπλίζεται με διαφορετικά όπλα και ιδιότητες και χρήζει διαφορετικής αντιμετώπισης. Θα ήθελα λίγα παραπάνω bosses αλλά δεν μπορώ να πω πως δεν ικανοποιήθηκα. Να πούμε πως η ΑΙ έρχεται και αυτή με levels δίνοντας μία RPG νότα. Το παιχνίδι δεν είναι εύκολο, είδα πολλές φορές το death screen στην οθόνη μου. Δεν υπάρχει (να θυμίσουμε) επιλογή δυσκολίας στο παιχνίδι. Πρέπει να μελετάτε προσεχτικά τις κινήσεις σας, και το πως θα επιτεθείτε στην ΑΙ, εάν πέσετε ίσως και να γυρίσετε αρκετά πιο πίσω, σε σχέση με το σημείο που βρισκόσασταν εκείνη την ώρα. Και εκεί έρχεται να εξισορροπηθεί, το gameplay με τα abilities και το πόσο δυνατή εν τέλει είναι η Jesse. Όλα είναι θέμα επιλογών και σωστής στρατηγικής. Από τον πιο απλό αντίπαλο μέχρι και το πιο δύσκολο boss. -Εύγε-.
Δε θα μπορούσα να μην αναφερθώ στη Northlight Engine η οποία δείχνει τι είναι ικανή να κάνει. Το είπα και πριν. Τα physics, απόλυτη καταστροφή του περιβάλλοντος και τα εκπληκτικά εφέ…Πφφφφ… Ασύλληπτο. Το παιχνίδι δοκιμάστηκε σε PC. Μία παύση εδώ. Γνωρίζω πως το παιχνίδι αντιμετωπίζει κάποια θέματα στις κονσόλες όσον αφορά το framerate, κάτι για το οποίο η Remedy ήδη εργάζεται. Δε θα το βάλω στα αρνητικά μιας και το παιχνίδι δοκιμάστηκε σε PC και έτρεχε απροβλημάτιστα! Η Remedy σε συνεργασία με την Nvidia, εισήγαγε όλες τις νέες τεχνολογίες της εταιρίας καθώς και το πιο πρόσφατο RTX το οποίο μπαίνοντας σε ισχύ, δημιούργησε ένα πέρα από κάθε φαντασία τοπίο. Τα λόγια είναι περιττά για να γράψω, τι βίωσα…
Κλείσιμο.
Το Control δεν είναι shooter. Δεν είναι adventure ή action. Είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ βασισμένο σε όλα τα προαναφερθέντα. Μην περιμένεις να περάσεις απλά την ώρα σου. Μην πάρεις το Control επειδή το πήραν και άλλοι. Σίγουρα δε θα το απολαύσεις στον βαθμό που του αξίζει. Ετοιμάσου να βιώσεις τις λέξεις ”αλλόκοτο” και ”mindfuck”. Εδώ να πούμε πως δε μιλάμε για ένα νέο Alan Wake, αλλά μιλάμε για ένα παιχνίδι προφανώς ανώτατο, πάρα πολλά σκαλιά, από το Quantum Break. Όπως προείπα, το Quantum Break δίχως τις πλάτες της Microsoft, ίσως να ήταν κάτι πολύ καλύτερο. Όταν ο δημιουργός, έχει την απόλυτη ελευθερία να παράξει αυτό που έχει μέσα του και έχει τον απόλυτο ”Control” του έργου του, έχουμε αυτά τα αποτελέσματα. Ναι, λοιπόν για να μην πολυλογώ, έχουμε ένα από το -ίσως- πουθενά διαμάντι.
Σας αφήνω και το εξαιρετικό soundtrack του παιχνιδιού το οποίο έδεσε όσο τίποτα άλλο στο γκρι και σκοτεινό mood του παιχνιδιού (δια χειρός Petri Alanko και Martin Stig Andersen).
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ μόνο για τους Remedy fans: Ο James McCaffrey και o Matthew Charles Porretta επιστρέφουν 😉
Ευχαριστούμε τη CD Media και τη 505 Games για την παραχώρηση του παιχνιδιού ώστε να επιτευχθεί το Review.
