To 2025 προβλέπεται να είναι το έτος της Obsidian. Με το Avowed να έρχεται τον Φεβρουάριο και το Outer Worlds 2 να είναι προγραμματισμένο για φέτος, η Obsidian πάει σίγουρα για το home run. Η επιστροφή στο σύμπαν του Pillars of Eternity, αλλά και η συνέχεια του έπους που ήταν το Outer Worlds δίνουν την αφορμή για αυτό το άρθρο. Σήμερα θα δούμε τα παιχνίδια που έκαναν την Obsidian τους μάστορες των RPG, που στέκονται επάξια δίπλα στην CDPR, την Larian και την Warhorse. Βασικά ό,τι η Bethesda έπαψε να είναι μετά το Skyrim.
Neverwinter Nights 2
Το πρώτο παιχνίδι της Obsidian που έπαιξα, αλλά που ήμουν πολύ μικρός για να εκτιμήσω. To Neverwinter Nights 2 ήταν το sequel στο αγαπημένο RPG της BioWare Neverwinter Nights. Ήταν το παιχνίδι που μου έμαθε για πρώτη φορά τι σημαίνει Dungeons and Dragons, RPG που δεν είναι Oblivion και κυρίως τι σημαίνει Obsidian. Μπορεί το gameplay να μην ήταν για τα γούστα μου, αλλά εκτίμησα το βάθος του campaign, της ιστορίας και των διαλόγων. To Neverwinter Nights έκανε έβαλε την Obsidian στον χάρτη, ως τους μάστορες του καλού γραψίματος ενός game.
To Cult Classic της Obsidian: Fallout New Vegas
Έχω παίξει όλα τα Fallout που βγήκαν και το 3 και το 4 και το New Vegas. Ομολογώ πως παρά τις αδυναμίες του, το New Vegas στέκεται ως ιστορία ακόμη και σήμερα. Το παιχνίδι που έβαλε την Obsidian στο χάρτη ξεχωρίζει για δύο πράγματα. Πρώτον για την ιστορία του που ήταν κάτι πρωτόγνωρο για τα τότε δεδομένα και δεύτερο για το πόσο αληθινό RPG ήταν. Η ιστορία βρες τον πατέρα σου (που το αντιγράψανε στο 4) αλλάζει σε κάτι που ξεκινά ως μια ιστορία εκδίκησης, αλλά καταλήγει σε κάτι εντελώς διαφορετικό. Η Obsidian κάνει ρουα ματ βάζοντας μέσα στην πυρηνική καταστροφή μια ένεση ζωής με το Νέο Βέγκας να γίνεται το πιο εικονικό setting για το Fallout.
Οι επιλογές στους διαλόγους ήταν 1-2 κλάσεις ανώτερες από το 3 και όντως διαφοροποιούσαν το gameplay. Το παιχνίδι σου έδινε απόλυτη ελευθερία στο πώς να προσεγγίσεις τις μάχες. Όχι μόνο από άποψη stealth ή μάχη. Μπορούσες να πείσεις τον άλλον, ή να χρησιμοποιήσεις τις πληροφορίες που έβρισκες υπέρ σου. Το RPG δηλαδή δεν βρισκόταν στο “βάλε πόντους στα stats”. Ήταν στο πώς εσύ αξιοποιούσες τις ικανότητες που μάζευες στο παιχνίδι. Με αξιομνημόνευτους κακούς (π.χ τις λεγεώνες του Καίσαρα), το New Vegas έγινε cult classic, ακόμη κι αν η Bethesda δεν το παραδέχτηκε ποτέ.
Pillars of Eternity
Το μοναδικό crpg που το έπαιξα και όντως μου άρεσε. To Pillars of Eternity είναι πρακτικά το passion project της Obsidian. Ο πνευματικός διάδοχος του Baldur’s Gate που ήρθε λίγο μετά από το Divinity: Original Sin της Larian. Σε ένα εντελώς φανταστικό και πρωτότυπο σκηνικό, αναλαμβάνεις το ρόλο του Watcher, που μπορεί και ακούει τις ψυχές των ανθρώπων. Μαζί με μια συντροφιά από διαφορετικούς συντρόφους, θα προσπαθήσεις να λύσεις την κατάρα των hollowborn, των παιδιών που γεννιούνται χωρίς ψυχή.
Πατώντας πάνω στην εμπειρία και το πάθος τους, η Obsidian δίνει ρεσιτάλ. Ένα από τα καλύτερα campaigns σε rpg, με ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΒΑΘΟΣ επιλογών και χαρακτήρων. Όλοι οι συντροφοί σου έχουν χαρακτήρα. Κάθε επιλογή σου μετράει. Το Pillars of Eternity μαζί με το Divinity και τώρα το Baldur’s Gate 3 είναι ό,τι πιο κοντινό σε πραγματικό DnD campaign. Και μιλάμε για ένα παιχνίδι crowdfunded, το οποίο έβγαλε και sequel, το Deadfire.
Το Breakthrough της Obsidian: The Outer Worlds
Η Obsidian γενικά είναι low profile εταιρεία. Βγάζει παιχνίδια, αλλά πολλές φορές συνεργατικά. Τα περισσότερα έχουν ξεχαστεί ή δεν έκαναν ποτέ επιτυχία. Ποιος θυμάται το Tyranny ή το Skyforge; Κανείς. Τα Pillars of Eternity είχαν πάντα μικρότερο scale, από τα crpg της Larian. Η Obsidian ήταν βασικά “οι τύποι του New Vegas”. Και είχε έρθει η ώρα να βγουν μπροστά.
Μετά την ΕΠΙΚΗ ΑΠΟΤΥΧΙΑ που ήταν το Fallout 76, η Obsidian βγάζει το Fallout στο διάστημα. Δηλαδή το Outer Worlds. Και πηγαίνει ταμείο. Το παιχνίδι ήταν ήδη πολύ καλό, αλλά σε σύγκριση με το αίσχος που ήταν το 76, φαινόταν ακόμη καλύτερο. Είχε καλύτερη μάχη, καλύτερους διαλόγους, χαρακτήρες με βάθος και ΟΥΤΕ ΕΝΑ BUG. Η Obsidian έβαλε και μια πινελιά από τον πολιτικό σχολιασμό του Bioshock και έτσι είχαμε ένα παιχνίδι που ήταν αρκετά fun στο παίξιμο αλλά και αρκετά βαθύ και στοχαστικό όταν έπρεπε.
Στο φουτουριστικό, άκρως καπιταλιστικό σκηνικό του Outer Worlds, οι επιλογές είναι πονάνε περισσότερο. Μπορείς να διατηρήσεις το status quo ή να πας φουλ επαναστάτης. Οι σύντροφοί σου αντιδρούν στις επιλογές σου και η σχέση σου χτίζεται σε κάθε επιλογή. Το άσπρο-μαύρο, καλό-κακό χάνεται. Όλα έχουν το τίμημά τους και κανένας δεν είναι άγιος. Σπάνια οι ιστορίες των παιχνιδιών δίνουν ακριβώς αυτή τη γκρίζα ζώνη και σπανιότερα νιώθεις πως κάθε επιλογή σου μπορεί να είναι και λάθος.
Murder on Eridanos
To μοναδικό DLC που έχω αφήσει Review. Τόσο με ενθουσίασε. Το Murder on Eridanos είναι DLC για το Outer Worlds, το οποίο βασικά είναι μια υπόθεση μυστηρίου. Όταν μια σταρ δολοφονείται στον πλανήτη Ηριδανό, εσύ θα αναλάβεις να εξιχνιάσεις την υπόθεση. Πάλι έχεις τον πολιτικό σχολιασμό και το ίδιο gameplay. Όμως το να βλέπεις ένα DLC να δοκιμάζει κάτι νέο, δηλαδή να έχει μια επιπλέον ιστορία μυστηρίου, είναι θετικό. Πρακτικά ήταν μια από τα ίδια, αλλά το Murder on Eridanos το αξίζει.
Επίλογος για την Obsidian
Και είναι πολλά παιχνίδια ακόμη της Obsidian που θα ήθελα να δοκιμάσω. Πρώτο και καλύτερο Pentiment. Γιατί η Obsidian έχει ένα μοναδικό τρόπο να προσφέρει τις καλύτερες ιστορίες και το καλύτερο player agency. Έχει όλες τις αρετές ενός τίμιου storyteller. Λίγο χιούμορ, λίγη σκέψη, γκρίζες ζώνες για να κάνεις τις επιλογές. Όλοι οι χαρακτήρες έχουν κίνητρα και κανένας δεν είναι άγιος ή διάβολος. Σίγουρα τα παιχνίδια τους δεν είναι επίπεδο FromSoft, αλλά ακόμη κι αυτό το μικρό jankiness που έχουν τα κάνει συμπαθητικά. Γιατί στο τέλος ένα έχει σημασία για την Obsidian και για το gaming. Να έχουμε παιχνίδια fun to play.
