Ο φίλος, συνάδελφος και συναγωνιστής Λεύκος έγραψε το review για το Clair Obscur, και το έβγαλε το παιχνίδι της δεκαετίας. Μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μην πεις. Θέλω να πω, μιλάμε για μια δεκαετία, που ανά έτος σχεδόν βγάζει και ένα παιχνίδι “δεκαετίας”.
2015: Witcher 3, Bloodborne. 2016: Uncharted 4, Dark Souls 3. 2017: Breath of the Wild, Nier: Automata. 2018: Red Dead Redemption 2, God of War. 2019: Sekiro. 2020: Cyberpunk. 2021: It takes two, Valheim. 2022: Elden Ring, 2023: Baldur’s Gate, Alan Wake 2. 2024: Metaphor. 2025: Ακόμη δεν τέλειωσε και έχουμε παιχνίδια όπως Kingdom Come Deliverance 2, το Monster Hunter και το Split Fiction να κονταροχτυπιούνται. Και πλέον μπαίνει και το Clair Obscur στην εξίσωση.
Εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι. Το παιχνίδι δεν το έπαιξα, όπως δεν έπαιξα και το Baldur’s Gate. Ο βασικός λόγος είναι απλός. Δεν θέλω το hype να με επηρεάσει. Το ίδιο έκανα και με το Elden Ring. Το έπαιξα 3 χρόνια μετά σχεδόν, επειδή ήθελα να διαπιστώσω αν ήταν όντως ΤΟΣΟ καλό, ή αν ήταν τα FromSoft fanboys που δημιουργούσαν τον πανικό.
Είναι το Clair Obscur παιχνίδι δεκαετίας;
Δεν ξέρω. Σίγουρα είναι αριστούργημα. Καπνός χωρίς φωτιά δεν υπάρχει. Ακόμη και για το Elden Ring που το άφησα στη μέση, αναγνώρισα το μεγαλείο του. Και για το Kingdom Come 2 που το έκραξα εδώ και εδώ, αναγνωρίζω πως είναι αριστούργημα. Αλλά το Clair Obscur παιχνίδι δεκαετίας; Βαριά κουβέντα. Ποιος θα τολμήσει να πει πως είναι καλύτερο από το Baldur’s Gate ή το Elden Ring και δεν θα τον φάνε ζωντανό σαν την Mileena στο MK.
Τα παιχνίδια δεκαετίας δεν τα φτιάχνουν οι reviewers.
Τα φτιάχνει ο χρόνος. Αφενός είναι ένα ερώτημα, το ποιας δεκαετίας είναι καλύτερο παιχνίδι. 2015-2025 ή 2020-2030 που συνεχίζεται; Δεν ξέρω.
Αλλά θα σας πω αυτό που ξέρω, κι ας μην έχω παίξει το Clair Obscure. Ο χρόνος αλλάζει την πρόσληψη των παιχνιδιών. Δείτε το Witcher 3, που βγήκε σχεδόν ομόφωνα το παιχνίδι της δεκαετίας 2010-2020, σε μια δεκαετία που είχε παιχνίδια όπως το Skyrim, το GTA V, τα Red Dead και τα Mass Effect. Δέκα χρόνια μετά, τα παράπονα για το Witcher 3 πέφτουν βροχή. Την μια τους φταίει το combat. Άλλες φορές το minimap. Την άλλη η γραμμή στο minimap. Άλλοι θυμούνται το “witcher sense”. 10 χρόνια μετά πολλοί βλέπουν τις αδυναμίες του Witcher 3 και δεν έχουν άδικο.
Κάντε υπομονή. Σε δέκα χρόνια, το Clair Obscure θα εξακολουθεί να είναι αριστούργημα, αλλά θα μάθουμε και τις αδυναμίες του.
Το Clair Obscur είναι πυξίδα, όχι πήχης
Είναι το ίδιο επιχείρημα για το Baldur’s Gate. Τέτοιου είδους παιχνίδια δεν μπορούν να είναι ο πήχης για την βιομηχανία. Δεν μπορούμε να έχουμε απαίτηση πως ΚΑΘΕ ΠΑΙΧΝΙΔΙ θα έχει αυτού του είδους την ποιότητα. Κακώς ή καλώς δεν είναι όλοι Larian ή Sandfall ή Warhorse. Δεν έχουν όλοι τις πλάτες, την εμπειρία ή και το ταλέντο των studio που δίνουν παιχνίδια δεκαετίας. Και δεν είναι κακό.
Σε μια βιομηχανία χρειάζονται όλα τα παιχνίδια. Και τα 10/10 αριστουργήματα. Τα εννιαράκια και τα οχταράκια που σε κάνουν να περνάς ωραία. Τα τίμια εφταράκια που τα αγαπάς με τις αδυναμίες τους. Η απαίτηση όλα τα παιχνίδια να έχουν βάθος ή παρουσίαση Baldur’s Gate ή Clair Obscure, είναι μη ρεαλιστική. Ούτε η CDPR δεν κατάφερε να κρατήσει τον πήχη που η ίδια έθεσε με το Witcher 3, όταν έβγαλε το Cyberpunk.
To Clair Obscur ως πυξίδα
Όμως, παραμένει μια πυξίδα για να ακολουθεί κανείς. Όχι για να κάνει ένα κλώνο και να πιάσει την καλή. Αλλά να μιμηθεί αυτά που αξίζει να μιμηθεί κανείς. Το σωστό direction. Την σαφή κατεύθυνση. Τις σωστές επιλογές. Την τιμιότητα στον σχεδιασμό. Να μην είναι ένα αναίσχυντο cashgrab, απλώς για να απομυζεί τα πορτοφόλια μας. Είναι πως κάθε σπουδαίο παιχνίδι – ακόμη και τα εφταράκια – πρέπει να είναι passion project πρώτα και μετά προϊόν για πώληση. Ακόμη κι ένα στούντιο χωρίς εμπειρία, όταν κάνει αυτό που αγαπά, μπορεί να πετύχει. Αυτό θέλουμε ως gamer. Στούντιο που να γουστάρουν αυτό που κάνουν. Που να το βλέπουν σαν τέχνη, όχι σαν 8ωρο. Κι ας μην είναι παιχνίδια δεκαετίας.
Επίλογος
Οκ, κάποια στιγμή θα παίξω το Clair Obscur. Όταν όμως κατακάτσει ο κουρνιαχτός και θα υπάρχει ηρεμία και νηφαλιότητα. Όμως το παιχνίδι επαναφέρει μια λεπτή συζήτηση. Σίγουρα, όλοι θέλουμε όλα τα παιχνίδια να είναι GOTY material. Όμως αυτό είναι άδικο για τα άλλα παιχνίδια. Όχι τα live service με τα microtransactions και τα lootboxes. Είναι άδικο για τα παιχνίδια που είναι τίμια και προσπαθούν και είναι όντως passion projects, αλλά τελικά καταλήγουν με ένα 7 ή ένα 8.
Αν υπάρχει ένα μάθημα που πρέπει να πάρουμε από το Clair Obscur είναι αυτό. Τα παιχνίδια χωρίζονται με βάση την τιμιότητα τους και το πάθος τους. Δώσε μου ένα τίμιο εφτάρι και ας μην είναι παιχνίδι δεκαετίας, από ένα 9άρι που δεν ντρέπεται να ζητάει 20 ευρώ για ένα skin.
