Όπως λογικά γνωρίζετε το Cyberpunk 2077 αναπτύχθηκε από την CD Projekt Red ανακοινώθηκε πρώτη φορά το 2012 λίγο μετά την κυκλοφορία του Witcher 2.
To 2013 πήραμε ένα εξαιρετικό teaser trailer το οποίο άρχισε γεννά προσδοκίες αλλά το πραγματικό ξέσπασμα ήρθε το 2015-2016 μετά την τρομερή επιτυχία του τρίτου τίτλου της σειράς Witcher όπου και εδραίωσε για τα καλά την Πολωνική εταιρεία στην gaming σκηνή στα μάτια όλων.
Μετά από το ”εξαιρετικό” Witcher 3 και των δυο expansions του όλα τα βλέμματα ήταν στραμμένα στην CDPR και τον επερχόμενο τίτλο της Cyberpunk 2077.
Εγώ θα γράψω την εμπειρία μου όπως ακριβώς το έζησα, έχω διαβάσει τα καλά και τα άσχημα σχόλια τις θετικές και τις άσχημες εμπειρίες αλλά εδώ θα γράψω μόνο αυτά που βίωσα εγώ στο mid range PC μου, και είναι κάτι που θέλω να τονίσω εξαρχής για να αποφύγω τις παρεξηγήσεις.
Αναμφισβήτητα το Cyberpunk 2077 ήταν από τα πιο αναμενόμενα παιχνίδια της χρονιάς για πάρα πολύ κόσμο, το hype είχε φτάσει σε επίπεδα που οριακά μπορώ να μετρήσω στα δάχτυλα του ενός χεριού τις φορές που είχε συμβεί κάτι παρόμοιο στην gaming βιομηχανία και αν η εμπειρία μου στον χώρο μου έχει διδάξει κάτι είναι να κρατάω μικρό καλάθι.
Δυστυχώς πέταξα το καλάθι και ανέβηκα στο ”hype train” πρώτος και καλύτερος, ωστόσο ήρθε η πραγματικότητα και με ένα γερό χαστούκι με ξανά έβαλε στον δρόμο της λογικής,
το ρολόι του παιχνιδιού έγραψε περίπου 20 ώρες για τον τερματισμό και άλλες 40+ ώρες σε side missions, εξερεύνηση, και άλλες δραστηριότητες ώστε να αποκτήσω την καλύτερη δυνατή άποψη για το παιχνίδι.
Θα ξεκινήσω με την ΙΣΤΟΡΙΑ του Cyberpunk 2077 ξεκινώντας έχουμε την επιλογή να διαλέξουμε μεταξύ τριών διαφορετικών lifepaths τα οποία είναι Nomad,Street kid και Corpo, εγώ ξεκίνησα ως StreetKid μιας και δεν ήθελα να ξεκινήσω μακριά από την Night City αλλά ούτε να είμαι Corpo.
Αναλαμβάνοντας μια αποστολή η οποία ήταν να κλέψω ένα αυτοκίνητο διασταυρώνονται οι δρόμοι μας με τον Jackie Welles ο οποίος είναι ”αλήτης” όπως και εμείς και από την κόντρα που δημιουργήθηκε εκεί θα γίνουμε κολλητάρια σιγά σιγά.
Αργότερα ο Dexter DeShawn προσλαμβάνει εμάς και τον Jackie για να κλέψουμε από μια εταιρία κολοσσό (μια από τις οποίες κάνουν κουμάντο στην πόλη με το όνομα Arasaka) ένα μυστηριώδες βίο-τσιπ.
Κατά την διάρκεια της αποστολής εγκλωβιζόμαστε κρυμμένοι στο δωμάτιο του ιδιοκτήτη της Arasaka και γινόμαστε μάρτυρες στον φόνο του από τον ίδιο του τον γιο, ο οποίος το αποδίδει σε δολοφονία με δηλητήριο και αμέσως σφραγίζουν το κτήριο. Στην προσπάθεια μας να ξεφύγουμε ο Jackie τραυματίζεται και η θήκη του βίο-τσιπ παθαίνει βλάβη με αποτέλεσμα το τσιπ να ξεκινήσει να χαλάει και η μοναδική μας επιλογή είναι να βάλουμε στον οργανισμό μας. Επιστρέφοντας στον DeShawn μας πυροβολεί στο κεφάλι για την αστυνομική προσοχή που έχουμε τραβήξει πάνω μας με το συμβάν στον πύργο της Arasaka. Ωστόσο ξυπνάμε λίγο αργότερα και βλέπουμε τον προσωπικό φρουρό του
Saburo Arasaka ( που δολοφονήθηκε από τον γιο του) να εκτελεί εν ψυχρό τον DeShawn ο οποίος ήθελε μια συμφωνία μαζί του, και μας παίρνει μαζί του καθώς εμείς είμαστε μισό πεθαμένοι.
Η σφαίρα που έχουμε δεχτεί έχει ενεργοποιήσει το βιοτσίπ που βάλαμε μέσα μας νωρίτερα με αποτέλεσμα να μας ”σώσει” από τον θάνατο αλλά θα ξυπνήσει τον Jonhy Silverhand (Keanu Reeves) του οποίου το μυαλό ήταν στο τσιπ και σιγά σιγά θα σβήσει το δικό μας με αποτέλεσμα να χαθούμε κυριολεκτικά από την ύπαρξη.
Το τσιπ είναι υπερβολικά δύσκολο να αφαιρεθεί και έχουμε μόνο λίγες εβδομάδες καιρό ώστε να βρούμε λύση πριν μας διαγράψει κυριολεκτικά.
Για το GAMEPLAY τo Cyberpunk 2077 προσδιορίζεται ως ανοιχτού κόσμου action-rpg παιχνίδι, είναι πρώτου προσώπου δηλαδή βλέπουμε την ιστορία από τα μάτια του πρωταγωνιστή που είτε επιλέξουμε άνδρα χαρακτήρα είτε γυναίκα ονομάζεται V.
Ξεκινώντας το παιχνίδι ερχόμαστε σε επαφή με το skill tree του χαρακτήρα μας το οποίο έχει 5 βασικά κλαδιά τα οποία είναι: Body-Intelligence-Reflexes-Technical Ability και Cool.
Κάθε φορά που ανεβαίνουμε level μας δίνεται ένας πόντος (Attribute point) τον οποίο μπορούμε να ξοδέψουμε σε ένα από τα 5 κύρια κλαδιά αυξάνοντας τα γενικά μας στατιστικά σε αυτόν τον τομέα.
Κάθε ένα από αυτά τα κλαδιά χωρίζεται σε 2 ή 3 κατηγορίες που μπορούμε να ξεκλειδώσουμε (με τα perk points) πιο συγκεκριμένα προνόμια ώστε να είμαστε πιο αποτελεσματικοί στον τρόπο που θέλουμε να παίξουμε το παιχνίδι. Πόντους προνομίων δεν παίρνουμε μόνο ανεβαίνοντας επίπεδο αλλά και απλά παίζοντας αν πχ σκοτώσεις πολλούς με handgun θα πάρεις perk point (που δεν σε υποχρεώνει να εξαργυρώσεις μόνο σε handgun perk αλλά άπου θέλεις).
Τα reflexes χωρίζονται σε 3 κατηγορίες όπλων, κάθε πόντος μας δίνει κάτι εξτρά όπως ταχύτητα επίθεσης με το σπαθί ή μικρότερο reload time σε πολυβόλα.
Εκτός από τα skills και τα perks έχουμε ένα ακόμα χαρακτηριστικό να λάβουμε υπόψιν μας και αυτό είναι ο ρουχισμός μας ο οποίος είναι η κύρια πηγή του armor μας.
Κάθε κομμάτι από ρούχο που φοράμε έχει έναν συγκεκριμένο αριθμό armor, όπως επίσης μπορεί να έχει και κάποιες θέσεις για εξτρά αναβαθμίσεις.
Όπως και τα όπλα έτσι και τα ρούχα χωρίζονται σε χρωματικές κατηγορίες ανάλογα με το πόσο ”καλά” είναι, ξεκινάει από Common και φτάνει μέχρι Legendary.
Το τελευταίο κομμάτι παραμετροποιήσεων του χαρακτήρα μας είναι το Cyberware το οποίο είναι τα τεχνολογικά εμφυτεύματα που μπορούμε να προσθέσουμε στο σώμα μας για να δυναμώσουμε τον χαρακτήρα μας.
Τα ΟΠΛΑ όπως μπορεί να είδατε στην φωτογραφία των perks είναι 3 ειδών έχουμε τα
Assault τα Handguns και τα Blades όπου και αυτά με την σειρά τους χωρίζονται σε 3
υποκατηγορίες (εκτός τα blades) που είναι τα power weapons τα οποία έχουν κανονικές σφαίρες και έχουν ένα ποσοστό εξοστρακισμού της σφαίρας το οποίο μπορεί να βελτιωθεί μέσω του cyberware.
Η δεύτερη υποκατηγορία όπλων είναι τα tech weapons τα οποία μπορούν να διαπεράσουν αντικείμενα και να χτυπήσουν τον εχθρό είτε να φορτώσουν ένα πολύ δυνατό χτύπημα.
Και η τρίτη υποκατηγορία όπλων είναι τα smart weapons τα οποία μπορούν να κλειδώσουν τον αντίπαλο και να χτυπήσουν χωρίς να χρειαστεί να σημαδεύετε ωστόσο για να είναι σίγουρο ότι θα χτυπήσει τον στόχο θα χρειαστεί επιπλέον αναβαθμίσεις στο cyberware.
Εκτός των smart weapons τα άλλα μπορούν να πάρουν εξτρά παραμετροποιήσεις σε σκόπευτρο και σιγαστήρα.
ΟΛΑ τα όπλα χωρίζονται με χρωματικές διαβαθμίσεις όπως και τα ρούχα.
Εναλλακτικά μπορείτε να ακολουθήσετε έναν διαφορετικό τρόπο προσέγγισης του παιχνιδιού μακριά (όσο γίνεται) από όπλα και έντονες μάχες παίζοντας ως Netrunner.
Ως Netrunner θα πρέπει να μείνετε στο σκοτάδι (stealth) να χτυπάτε τους εχθρούς σας πριν σας αντιλειφθούν να ”χακάρατε” το λογισμικό τους και να χρησιμοποιείτε άλλες ηλεκτρονικές συσκευές προς όφελος σας. Αυτός ο τρόπος είναι σίγουρα πιο χρονοβόρος και πιο απαιτητικός αλλά με τις κατάλληλες αναβαθμίσεις στο cyberware καθώς και το σωστό perk path μπορεί να είναι πλήρως λειτουργικός. Το παιχνίδι έχει όριο στα levels που μπορούμε να πάρουμε οπότε για να φτάσουμε τα μέγιστα επίπεδα των αναβαθμίσεων καλό θα ήταν να αποφασίσουμε από νωρίς τον τρόπο που θέλουμε να παίξουμε ώστε να μην χαραμίσουμε πόντους σε skills που δεν σκοπεύουμε να χρησιμοποιήσουμε.
Ακόμα και να το κάνουμε όμως δεν θα μας εμποδίσει ιδιαίτερα όχι τουλάχιστον σε βαθμό που να κολλήσουμε στο παιχνίδι, αργότερα μπορούμε να πάρουμε όλους μας τους πόντους πίσω για 100.000 έντις (νόμισμα παιχνιδιού) και να τους επενδύσουμε όπως και όπου θέλουμε.
Oι αποστολές στο Cyberpunk έρχονται σε εμάς μέσω του κινητού μας τηλεφώνου κυρίως από τους fixers (μεσάζοντες) της περιοχής όπου βρισκόμαστε και μπορούμε να τις αναλάβουμε άμεσα ή τις αγνοούμε και μένουν στην ατζέντα μας. Η ατζέντα έχει όλες τις αποστολές χωρισμένες σε main-secondary-gigs-rides. Για τις κύριες αποστολές δεν χρειάζεται να πούμε κάτι, οι δευτερεύοντες ωστόσο είναι πολλές κάποιες ασήμαντες και κάποιες με την βαρύτητα των κύριων, προσωπικά βρήκα μεγαλύτερο ενδιαφέρον στις δευτερεύοντες. Tα gigs έρχονται μεμονωμένα από τους fixers των περιοχών που βρισκόμαστε και δεν σχετίζονται κάπως με την ιστορία. Και τα rides που υπάρχουν στην ατζέντα μας είναι για τα οχήματα που μπορούμε να αγοράσουμε.
Ο ΗΧΟΣ και τα ΓΡΑΦΙΚΑ του παιχνιδιού είναι κομμάτι που δεν χρειάζεται να συζητηθεί σε βάθος είναι θέμα υποκειμενικό αλλά και θέμα hardware στο δικό μου ωστόσο θα πω ότι το παιχνίδι δείχνει απλά καλό, ωστόσο για τους κατόχους high end συστήματος και δεδομένου του μεγέθους του παιχνιδιού στον οπτικό τομέα είναι ένα αριστούργημα.
Εξαίρεση θα βάλω όλη την Night City (μόνο οπτικά) καθώς μου έκανε μεγάλη εντύπωση το πόσο άμορφη δείχνει ημέρα και νύχτα.
Ηχητικά το soundtrack μου άρεσε, μου άρεσαν τα voice acting των περισσότερων χαρακτήρων τόσο στο main storyline όσο και σε πολλά secondary.
Από την άλλη όταν χρησιμοποιείς κάποιο όχημα η επιλογή μουσικής είναι δική σου υπόθεση μιας και μπορείς να επιλέξεις μέσα από 11 ραδιοφωνικούς σταθμούς με ποικιλία για να καλύψει και τους πιο απαιτητικούς.
Πιο συγκεκριμένα:
- Samizdat Radio: Club beats
- 88.3 Pacific Dreams: Laid back instrumental
- 89.3 Radio Vexelstrom: Electronic Dance and Industrial rock
- 91.9 Royal Blue Radio: Jazz
- 92.9 Night FM: Electronic instrumental
- 96.1 Ritual FM: Metal
- 98.7 Body Heat Radio: Pop
- 101.0 The Dirge: Hip-Hop
- 103.5 Radio Pebkac: Techno
- 106.9 30 Principales: Latin Raggae and Hip-Hop
- 107.3 Morro Rock Radio: Rock
Tελος να αναφέρω πως η μουσική προσέγγιση των μαχών μου έβγαλε επιρροές από Doom πράγμα που βρήκα αρκετά ενδιαφέρον.
ΤΕΛΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ
Το Cyberpunk 2077 έπεσε θύμα της ίδιας του της φιλοδοξίας, ήθελαν να κάνουν πολλά και σε μεγάλο βαθμό αλλά τελικά δεν τα κατάφεραν.
Ξεκινώντας από την ιστορία που για εμένα είναι ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες σε ένα παιχνίδι εδώ με άφησε σχεδόν αδιάφορο. Στο πρώτο μου playthrough ακολούθησα την ιστορία κάνοντας μόνο τα main quests μιας και δεν ήξερα ακριβώς πόση ήταν η διάρκεια του και ήθελα να έχω χρόνο για να ανακαλύψω όσα είχε το παιχνίδι να προσφέρει.
Χωρίς υπερβολές για περισσότερη από την μισή διάρκεια του main story πίστευα ότι αφού αφαιρέσω το biochip από τον εγκέφαλο μου ΤΟΤΕ θα αρχίσει το κανονικό story.
Στην πορεία έμαθα ότι υπάρχουν κάποιες δευτερεύοντες αποστολές που αν τις ακολουθήσεις ως το τέλος θα παίξουν ρόλο στον τερματισμό του παιχνιδιού αλλάζοντας το, και αυτό είναι κάτι που σας συμβουλεύω να κάνετε αν δεν έχετε παίξει η δεν έχετε τερματίσει ακόμα το παιχνίδι.
Τελικά βρήκα κάποιους χαρακτήρες σε side quest που μου κίνησαν το ενδιαφέρον αλλά σε καμία περίπτωση στα επίπεδα του Witcher, και προσπάθησα αρκετά να ”δεθώ” με κάποιους από τους χαρακτήρες αλλά ήταν μάταιο. Επιπλέον δεν μπόρεσα να συνδεθώ με τον πρωταγωνιστή, δεν μπόρεσα να νιώσω κάτι γι’ αυτόν αλλά ούτε και να βάλω τον εαυτό μου στην θέση του (μιας και αυτό επιδιώκει η κάμερα πρώτου προσώπου).
Αυτό που με προβληματίζει είναι το γιατί? ακόμα και τώρα δεν ξέρω, είναι ο τρόπος που μιλάει? είναι η λέξεις που χρησιμοποιεί? δεν μπορώ να σκεφτώ τι έχει γίνει λάθος.
Το gameplay είναι τόσο πλούσιο και ταυτόχρονα τόσο άδειο έχει τόσες επιλογές αλλά η πραγματική τους σημασία είναι μηδενική, εκατοντάδες πόντους για τα perks και όσοι έχουν κάποια επιρροή στο παιχνίδι τους μετράς στα δάχτυλα.
Το crafting για εμένα ήταν ανούσιο! 62 ώρες παιχνιδιού και δεν έφτιαξα τίποτα χρήσιμο. Στην αρχή του παιχνιδιού που θα μπορούσε να μου δώσει μια βοήθεια παραπάνω ήταν υπερβολικά ακριβό, μέχρι να μαζέψω τα κομμάτια που χρειαζόμουν είχα βρει ήδη αρκετά καλύτερο όπλο από το καλύτερο που μπορούσα να φτιάξω και αυτό συνεχίζεται ως τώρα. Ακόμα και τα θρυλικά σχέδια για όπλα και εξοπλισμό που έχω βρει είναι κατώτερα από αυτά που έχω lootαρει από κάποια αποστολή.
Όλα είναι υπερβολικά ακριβά. Δεν ξέρω πως το σκέφτηκαν ότι αυτό το σύστημα θα δουλέψει αλλά υπό φυσιολογικές συνθήκες δεν δουλεύει. Έστω πως κάποιος θέλει να παίξει μόνο το βασικό story του παιχνιδιού τα λεφτά που θα βγάλει δεν φτάνουν ούτε για να αγοράσεις το χειρότερο αυτοκίνητο που είναι διαθέσιμο. Πάλι καλά που παίρνεις μια δωρεάν μηχανή και μπορείς να μετακινηθείς τις πρώτες ώρες.
Υπερβολικά ακριβά είναι επίσης τα εμφυτεύματα ακόμα και όσα κάνουν ελάχιστη διαφορά στην αρχή δεν θα είναι προσβάσιμα αν δεν ασχοληθείτε με πολλά quests για να βγάλετε τα χρήματα.
Τα ρούχα. Το παιχνίδι από μόνο του σε ωθεί σε έναν τρόπο παιχνιδιού που πρέπει να lootαρεις τα πάντα (κακώς δεν έβαλαν στα tag του παιχνιδιού τον τίτλο looter-shooter).
Από την αρχή ως το τέλος θα έχεις στο inventory σου εκατοντάδες πράγματα και ειδικότερα ρουχισμό, δεδομένου ότι υπάρχουν 6 διαφορετικά κομμάτια να φορέσουμε και θέλουμε να έχουμε το περισσότερο δυνατό armor είμαστε αναγκασμένοι να μοιάζουμε με κλόουν.
Προσωπικά δεν με ενοχλεί (πολύ) αλλά ξέρω ότι πολλοί δίνουν μεγάλη βαρύτητα στην εμφάνιση του χαρακτήρα τους.
Τα bugs. Το παιχνίδι είναι γεμάτο θα μπορούσα να γεμίσω εικόνες το review μόνο με αυτά. Υπήρξε μια μικρή βελτίωση μετά τα 2 πρώτα hotfix αλλά και πάλι σχεδόν κάθε φορά που θα παίξω θα πέσω και πάνω σε ένα.
Ευτυχώς μεγάλωσα σε εποχή που τα παιχνίδια που έπαιζαν στο pc ήταν λιγότερα από όσα δεν έπαιζαν (μικρή υπερβολή) οπότε τα bugs του Cyberpunk ήταν μικρής σημασίας που στην χειρότερη τα έλυνα με ένα reload.
Το ΑΙ είναι ανύπαρκτο, η αστυνομία σε πυροβολεί για το οτιδήποτε και εμφανίζονται από το πουθενά ως δια μαγείας. Τα αυτοκίνητα αν σταματήσεις μπροστά τους δεν κάνουν απολύτως τίποτα μένουν εκεί για πάντα. Οι εχθροί τις περισσότερες φορές κινούνται με αρνητικό IQ και κάποιες φορές δεν σε βλέπουν αν είσαι κυριολεκτικά μπροστά τους.
Ο Keanu Reeves σε παιχνίδι για εμένα προσωπικά ήταν θαύμα ωστόσο ο τρόπος που έχει εισαχθεί στο παιχνίδι για εμένα δεν λειτούργησε, με τον τρόπο που αλληλοεπιδρούμε μαζί του πολλές φορές απλά τον αγνοούσα λόγο της μουσικής που υπήρχε στον χώρο η της συνομιλίας μου με κάποιον άλλο. Με τα δευτερεύοντα quest που τον αφορούν άμεσα σώθηκε κάπως η κατάσταση αλλά σίγουρα θα τον προτιμούσα ”πιο αληθινό”.
Το Cyberpunk είναι ένα πολύ καλό μέτριο παιχνίδι. Αρχικά δεν το κρύβω ότι απογοητεύτηκα καθώς οι προσδοκίες μου ήταν μη ρεαλιστικά υψηλές. Ωστόσο αυτό δεν με σταμάτησε από το να ελπίζω ότι η CDPR θα μας δώσει ένα παιχνίδι με ακόμα καλύτερες εμπειρίες από το Witcher.
Σχετικά νωρίς κατάλαβα ότι κάτι τέτοιο δεν θα γινόταν αλλά ακόμα και έτσι συνέχισα να απολαμβάνω το παιχνίδι με όλα του τα προβλήματα.
Σχετικά με αυτά ξέρω πως η CDPR δουλεύει και θα συνεχίσει να δουλεύει πάνω στο παιχνίδι μέχρι να έρθει σε ένα φυσιολογικό επίπεδο (τώρα δεν είναι) και μετά να δει ποια άλλα από τα θέματα που έχω αναφέρει πιο πάνω μπορεί να βελτιώσει.
Δεν ξέρω πότε αρχίσαν να δουλεύουν στο παιχνίδι γιατί δεν νομίζω ότι ξεκίνησαν από το 2012 αλλά είναι ξεκάθαρο πως το παιχνίδι δεν ήταν έτοιμο, και δεν μιλάω μόνο για τα προβλήματα τεχνικής φύσεως αλλά και για χαρακτηριστικά που λείπουν από το παιχνίδι εντελώς.
Ένα από αυτά που το είχαν ανακοινώσει είναι το τρέξιμο πάνω σε τοίχους αλλά και άλλα πράγματα που ενώ φαίνεται ότι είχαν σχεδιαστεί αρχικά δεν μπήκαν στο τελικό προϊόν όπως σταθμοί τρένων που υπάρχουν αλλά δεν υπάρχουν τρένα ή ένα έκτο skill που φαίνεται να λείπει εντελώς από το δέντρο αλλά η ”θέση” του υπάρχει εκεί άδεια (ελπίζω να έρθει κάτι μελλοντικά σε DLC ή Expansion).
Τέλος μόνο ο χρόνος θα δείξει το πόσο θα βελτιωθεί το παιχνίδι με τα updates που θα έρθουν τον επόμενο μήνα αν και ξέρω ότι θα πάρει και άλλους μήνες για να λυθούν όσα μπορούν να λυθούν. Θα συνεχίσω να παίζω Cyberpunk και πιθανόν θα ξεπεράσω τις 100 ώρες παιχνιδιού, αλλά σίγουρα από εδώ και πέρα θα κρατάω μικρό καλάθι μέχρι τα παιχνίδια να δοκιμαστούν από εμένα.
Ευχαριστούμε την BANDAI NAMCO για την παραχώρηση του τίτλου.
