Φάτε ελαφριά. Γιατί απόψε θα δειπνήσουμε πλουσιοπάροχα στα βασίλεια του Πλούτωνος.
~ Λεωνίδας, Βασιλιάς της Σπάρτης, Μέγα badass, πριν τη μάχη των Θερμοπυλών
Προτού αναλύσουμε το παιχνίδι, πρέπει να σημειώσω ότι είναι μόλις το δεύτερο της σειράς που παίζω, με το προηγούμενο να είναι το Assassins Creed II (παιχνιδάρα).
Ναι, “αν είναι δυνατόν”, “μα το Origins είναι από τα καλύτερα παιχνίδια που κυκλοφόρησαν το 17”, “τα κόκαλα του Enzio τρίζουν”, “αυτό είναι προσβολή και δεν πρέπει να λέγεσαι gamer, αλλά βλάσφημος, ρε Templar”. Τα έχω ακούσει όλα. Και δε θα δικαιολογηθώ. Απλά δεν έτυχε – ας είναι καλά τα online FPS που μου αναλώνουν τις πλείστες gaming ώρες μου.
Αυτό όμως μπορεί να εκληφθεί και ως θετικό, καθώς θα είμαι πιο αντικειμενικός στο review μου. Και περιμένω τα σχόλιά σας επί τούτου. Μολών Λαβέ!
(Απολογίες στον κύριο Auditore για το τρίξιμο)
ΙΣΤΟΡΙΑ
Γρήγορη αναφορά για τους αδαής της σειράς:
Τα Assassins Creed παιχνίδια λαμβάνουν -θεωρητικά- χώρα στο σήμερα. Μια αιώνια μάχη υπάρχει μεταξύ των Assassins και των Templars, οι οποίοι έχουν πρόσβαση στις αναμνήσεις των προγόνων τους μέσω τις τεχνολογίας. Αυτές οι αναμνήσεις είναι ουσιαστικά, το μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού, όπου υιοθετείται η ταυτότητα του έκαστου προγόνου/πρωταγωνιστή του παιχνιδιού, για ανακάλυψη μυστικών, χαμένων αντικειμένων και πληροφοριών που θα βοηθήσουν τη κάθε πλευρά στον αγώνα της.
Στο τώρα
Στο Odyssey ακολουθούμε την Layla Hassan, του γένους Assassins, να έχει ανακαλύψει το δόρυ του Λεωνίδα, όπως αυτό χρησιμοποιήθηκε το 500-ish π.Χ. Με μιας εξελιγμένης, κινητής μορφής τεχνολογία για πρόσβαση στο παρελθόν, η Layla και η ομάδα of misfits της προσπαθούν να μάθουν τις δυνάμεις του artifact αυτού και να βρουν τη χρήση του στον αγώνα τους, πριν πέσει στα λάθος χέρια.
Στο παρελθόν
Αλέξιος και Κασσάνδρα. Αδέρφια, απόγονοι του Λεωνίδα, και οι δύο θεωρούνταν νεκροί για δεκαετίες, όταν επιστρέφουν στην επιφάνεια σε αντίπαλα στρατόπεδα, της Σπάρτης και της Αθήνας αντίστοιχα, στη μέση του Πελοποννήσιου πολέμου. Ο παίκτης καλείται να επιλέξει με ποιον από τους δύο θα ξεκινήσει το παιχνίδι. Ο χαρακτήρας της επιλογής σας, ως μίσθιος, αναλαμβάνει διάφορες αποστολές και προσπαθεί να μάθει για τους γονείς του. Ο δεύτερος, ως το όπλα της Αίρεσης του Kosmos (αυτό ούτε μετάφραση θέλει), πιστεύει ακράδαντα ότι είναι ημίθεος και κανείς δε μπορεί να τους σταματήσει. Με την τριβή, και μεταξύ τους αλλά και με τα δρώμενα στο περιβάλλον τους, ξεσκεπάζουν μια πλεκτάνη η οποία δακτυλόδειξε την οικογένειά τους ως καταραμένη – γεγονός που οδήγησε και στη δική τους “δολοφονία”.
Μέσα από ένα συνονθύλευμα περιπετειών και συναντώντας διάφορα ιστορικά πρόσωπα (π.χ. Ηρόδοτος και Περικλής) αλλά και μυθικά τέρατα (π.χ. τη Μέδουσα, τη Σφίγγα), ο καθένας τους ζει τη δική του Οδύσσεια, και γράφει τη δική του ιστορία που θα μεταφέρει τον παίκτη από την Κεφαλλονιά, στη Εύβοια, στην Αττική και στην Μύκονο (αλλά του 431 π.Χ., so, no Tropicana for you).
(Το παιχνίδι το αρχίσαμε με τον Αλέξιο, γι αυτό όλες οι πιο κάτω αναφορές γίνονται από τη δική του οπτική γωνία)
GAMEPLAY
Όπως όλα τα προηγούμενα παιχνίδια της σειράς, η κάμερα ακολουθεί τον χαρακτήρα σε μορφή third-person, σε ανοικτό κόσμο με την επιλογή της πορείας, και διατηρεί τα στοιχεία RPG με αναβαθμίσεις, αγοραπωλησίες εξοπλισμού, και ένα skill-tree γεμάτο abilities, όπως αυτά παρουσιάστηκαν στο Origins. Έχει δοθεί περαιτέρω έμφαση στους διαλόγους του παιχνιδιού, με τον παίκτη να μπορεί να επιλέξει που θα οδηγηθεί μια συζήτηση, και αν θα καταλήξει σε μάχη, σε ερωτοτροπήματα ή σε συμφωνία (δε δίνονται όλες οι επιλογές μαζί! Εξαρτάται του συνομιλητή! Δεν είναι έρωτα ή πόλεμο φάση. Κάνω νόημα;).
Roaming
Ο χάρτης του παιχνιδιού είναι πελώριος. Δε μπορώ να το τονίσω αρκετά αυτό. Υπάρχουν πάμπολλα νησιά που περιμένουν την επίσκεψη και εξερεύνηση του παίκτη. Με μυστικά locations, loots, εχθρικά στρατόπεδα, μυθικά ζώα και ηγετικές φιγούρες για εξόντωση. Πεζός, με τα parkour skills σήμα κατατεθέν της σειράς, είτε με το πιστό άλογο, το Φόβο, the world is your oyster (και είναι και γεμάτο collectable όστρακα!!). Δεν υπάρχει σημείο που να μην μπορεί να σκαρφαλωθεί ή υδάτινο σώμα που να μην μπορεί να κολυμπηθεί. Και αυτό κάνει το roaming διασκέδαση, σε ένα περιβάλλον που δείχνει ζωντανό και πλούσιο.
Ο Ίκαρος, ο αετός που συντροφεύει τον Αλέξιο (εξού και το nickname “the Eagle Bearer”) είναι από τα πιο χρήσιμα εργαλεία στην εξερεύνηση, καθώς σημαδεύει εχθρούς, εντοπίζει θησαυρούς και collectables. Η εναλλαγή από Αλέξιο σε Ίκαρο και πίσω είναι άμεση, και με όσα περισσότερα synchronisations κάνετε, τόσο πιο εύκολοι θα είναι οι εντοπισμοί των πιο πάνω.
Το Storyline του παιχνιδιού βοηθάει στην εξερεύνηση, καθώς πέραν της παραπομπής σε συγκεκριμένα κοντινά σημεία, μας βάζει και σε island hopping χρησιμοποιώντας το πλοίο μας (περισσότερα για την Αδρέστια πιο κάτω), ενώ τα διάφορα side quests συντείνουν στην περαιτέρω περιπλάνηση και ανακάλυψη του κόσμου. Συνεισφέρουν επίσης στην απόκτηση καλύτερου εξοπλισμού και υλικών για αναβάθμισή του.
Από τα πιο όμορφα κομμάτια είναι το Cult of the Kosmos, μια μυστική αλά-illuminati οργάνωση που υποκινεί τα νήματα της Κασσάνδρας, της Πυθίας και πολλών άλλων, με σκοπό τον έλεγχο, well, του κόσμου. Με διάφορα στοιχεία που συλλέγονται είτε μέσω της πλοκής, είτε μέσω εξερεύνησης, εντοπίζονται τα μέλη της οργάνωσης, τα οποία μπορείτε έπειτα να επισκεφθείτε (και να τους στείλετε μια επίσκεψη στον Άδη).
Fighting
Το fighting του παιχνιδιού επικαλείται τη χρήση διαφόρων όπλων και τεχνικών. Melee, με σπαθιά, κοντάρια, τσεκούρια, τρίαινες, ρόπαλα, και ranged, με τόξα και το δόρυ του Λεωνίδα (καταπληκτική κίνηση που το ρίχνει από μακριά και εμφανίζεται κοντά τους για να τους αποτελειώσει). Όλα αυτά φέρουν τα δικά τους χαρακτηριστικά (π.χ. έξτρα 4% για Assassins Attack), και μπορούν να αναβαθμιστούν με το να “χαραχτούν” επάνω τους επιπλέον γνωρίσματα. Δεν υπάρχει η επιλογή ασπίδας, αλλά μπορείτε να εξοπλιστείτε και ένα δεύτερο όπλο, για ποικιλοτρόπως εναλλαγές κατά τη διάρκεια μιας μάχης.
Ο χαρακτήρας έχει τα δικά του abilities από ένα skill tree το οποίο χωρίζεται σε τρεις κατηγορίες: Hunter (range), Warrior (strength/melee) και Assassin (stealth/melee). Οι κατηγορίες αυτές προσφέρουν και τις special moves που έχει ο παίκτης στη διάθεση του για ακόμα περισσότερη ζημιά (π.χ. τα όπλα να είναι δηλητηριώδη, η αφόπλιση ασπίδων από τους εχθρούς, το τέλειο Spartan Kick – ένα πηγάδι ρε παιδιά!!). Όσο προχωρά το παιχνίδι και μεγαλώνει το level, ξεκλειδώνονται περισσότερα abilities, τα οποία μπορείτε να ξεκλειδώσετε με τα ability points που αποκτώνται σε κάθε level up.
Ένα νεοσύστατο χαρακτηριστικό για τη σειρά είναι τα Conquest Battles: μεγάλες συρράξεις μεταξύ Αθηναίων και Σπαρτιατών, σε μορφή tug of war, δηλαδή με συγκεκριμένα points οι κάθε πλευρά που λιγοστεύουν με κάθε θάνατο πολεμιστών τους. Σε αυτά, ως μίσθιος, θα επιλέξετε ποια πλευρά εκπροσωπείτε, και θα πρέπει να εξαφανίσετε τους πόντους του αντιπάλου, προτού λείψουν οι δικοί σας.
Το Mercenary System δίνει επίσης το παρών του. Με τις πράξεις σας στον κόσμο μπαίνετε στο στόχαστρο άλλων μισθοφόρων, οι οποίοι θα σας καταδιώξουν για να πάρουν την αμοιβή (και το αίμα σας μαζί). Παρόλο που μπορεί να τους συναντήσετε τυχαία στη διακίνησή σας, μπορείτε και εσείς να τους κυνηγήσετε και να τους εξοντώσετε. Ανάλογα με το αν βρίσκονται πιο πάνω ή πιο κάτω από εσάς σε μια μεταβάλλουσα κλίμακα, ανεβαίνετε βαθμίδα (ξεκινά με Tier 8 μέχρι το 1 να έχει μόνο μια θέση). Με αυτό τον τρόπο καταξιώνεστε ως πιο αντάξιος, ακριβός και επιθυμητός στόχος. Το όλο εγχείρημα θύμισε κάτι από Shadow of War και το Nemesis σύστημα, και παρόλο που τα dropped items ήταν από τα καλύτερα, μερικές φορές η εμφάνιση τους απλά ήταν μια ενόχληση από την πορεία μας στην πλοκή του παιχνιδιού. Τα ονόματα τους είναι συνήθως ευφάνταστα, αν και μερικές φορές λίγο χαμένα στη μετάφραση, όπως τον Κύριο τον κύριο πιο κάτω.
Adrestia – the ship
Τελευταίο μέρος, το καράβι. Με ίχνη από το Black Flag (όπως έχω δει, δεν το έχω παίξει), ο Αλέξιος γίνεται El Capitan της Αδρέστιας, ενός πολεμικού πλοίου και παίρνει τη μάχη εν τη θαλάσσι. Με τοξότες, φλεγόμενα βέλη και ακόντια στη διάθεσή σας, καθώς και την ικανότητα to ram αντίπαλα σκάφη, να τα χτυπήσετε δηλαδή με την πλώρη (σσ. το μπροστινό μέρος ενός πλοίου), το καράβι αυτό είναι μια πολεμική μηχανή – πέραν του ρόλου υδάτινου ταξί που επικαλείται να εκτελέσει.
Αναβαθμίζεται όπως ο υπόλοιπος σας εξοπλισμός, χρησιμοποιώντας πρώτες ύλες που είτε μαζεύετε από βυθισμένους αντιπάλους είτε από looting κατά τη διάρκεια του roaming. Μπορείτε επίσης να ενισχύσετε το πλήρωμά σας, προσλαμβάνοντας ουσιαστικά οποιονδήποτε συναντήσετε – κυριολεκτικά, υπήρξε στιγμή που φέραμε ένα Mercenary στο προπύλαια του κάτω κόσμου, και μετά του προσφέραμε δουλεία/δουλειά στο κατάστρωμα μας. Είπε ναι, χωρίς να μιλήσουμε για συντάξεις και Medical Fund.
Είναι μια ωραία πινελιά και εναλλαγή στο τρέχω, πηδώ, μαχαιρώνω, αν και ο βραδύτερος ρυθμός αντίδρασης και ανταπόκρισης του πλοίου στο αρχιπέλαγος με σκότωσε σε πολλές περιπτώσεις (κυριολεκτικά και μεταφορικά).
ΓΡΑΦΙΚΑ
Όπως θα ανέμενε κάποιος από ένα παιχνίδι της Ubisoft εν έτη 2018, τα γραφικά είναι στην εντέλεια. Ζοφερά χρώματα, μαγευτικά τοπία με πελώρια κτίρια, ναούς και αγάλματα, ρεαλιστικές στολές σε χρώμα και υφή, δέντρα ζωντανά να χορεύουν στον άνεμο, κύματα και λαμπυρίσματα στο νερό, σαγηνευτικά ηλιοβασιλέματα, ζώα κάθε λογής και άνθρωποι διαφόρων διαστάσεων, τάξεων και εμφανίσεων, κάνουν τον κόσμο να νιώθει ζωντανός και αεικίνητος σε κάθε μέρος, κάθε ώρα. Οι στολές είναι το στοιχείο που με συνεπήρε το περισσότερο. Φαίνονται οι ζημιές από τη μάχη, η φθορά τους, γυαλίζουν στον ήλιο και ανταποκρίνονταν στις κινήσεις του Αλέξιου όπως αναμενόταν. Πολύ cosplay material 😉
SOUNDTRACK
Όπως αρμόζει σε ένα παιχνίδι τέτοιων διαστάσεων και ιστορίας, η μουσική είναι επική. Με σεβασμό στα ακούσματα της εποχής (όπως εικάζουμε και έχουμε συνηθίσει από τον κινηματογράφο), η μουσική συντροφεύει πανέμορφα το παιχνίδι, όπως του αρμόζει στη κάθε σκηνή: απαλή, ρομαντική, βαρβάτη, εμβατηριακή, επετειακή, μυστηριώδης. Οι αλληλουχίες είναι τόσες, που η μουσική επένδυση είναι αναπόσπαστο κομμάτι της εμπειρίας. Headphones με dolby surround και τι στον κόσμο.
Στο υπόβαθρο, όπου υπάρχουν άνθρωποι ακούγονται συνεχώς διάφορες συζητήσεις σε αρχαία Ελληνικά – ή τουλάχιστον, ότι πιστεύω είναι αρχαία Ελληνικά. Λατρεμένες οι αντιδράσεις του κόσμου σε κάθε τι που κάνετε: Κακόν εστί (να σφάζεις στρατιώτες). Ω πως γένοιτο αυτό! (να κλέβεις μπαούλα). Αδύνατον, θεοί υμών προσφέρουν βοήθεια (όταν σπρώξετε κάποιον). Αρχαίοι drama queens στα καλύτερά τους!
Αν έπαιζε το Jaws theme στο συναπάντημα με τους καρχαρίες..
ΤΙ ΜΑΣ ΑΡΕΣΕ
- To Spartan Kick! Το είπαμε και στο event που επισκεφθήκαμε τον Ιούλη στην Ελλάδα, και υφίσταται μετά από 16 ώρες παιχνιδιού (μέχρι την ώρα που γραφόταν αυτό το review): Είναι ηδονικά brutal!!
- Το επικών διαστάσεων μέγεθος του παιχνιδιού. Είναι ΤΕΡΑΣΤΙΟ!
- Και σε συνέχεια του πιο πάνω, υπάρχουν άπειρα πράγματα να κάνεις στο παιχνίδι, για άπειρες ώρες!
- Η αρχαία Ελλάδα όπως αναπαρίσταται είναι όπως την ονειρεύτηκαν πολλοί λάτρεις της ιστορίας.
- Ευφάνταστες αναφορές σε όντα της Ελληνικής μυθολογίας όπως ο Κύκλωπας, που είναι τελικά ένας λήσταρχος με ένα ψεύτικο μάτι.
ΤΙ ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΡΕΣΕ
- Η αρχική σκηνή με τους 300. Ναι, δεν ήταν ωραία. Κάτι έλειπε. Κάτι δεν κολλούσε. Κάτι ήταν λίγο.
- Πολλές φορές οι συζητήσεις, ειδικά με side quest χαρακτήρες, ήταν αχρείαστα μακροσκελή.
- Υπήρξαν διάφορα bugs στο παιχνίδι (βούτηξα σε πλοίο και μάγκωσα, ξεπέζεψα το άλογο και σφήνωσα μεταξύ αυτού και ενός φράχτη, άκουγα τα βήματα μου ενώ δεν κινόμουν) αλλά τίποτα ουσιώδες (πιθανόν να φτιαχτούν σε μελλοντικό update).
ΤΕΛΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ (aka TL;DR)
Αρχικά, δεν ενθουσιάστηκα. Η αρχική σκηνή ήταν meh. Και σαν όχι-και-τόσο fan των levelling παιχνιδιών (τι πάει να πει είναι level 40 γι αυτό το headshot μου δεν τον σκοτώνει;!;!), αντιμετώπισα το παιχνίδι αρχικά με δυσπιστία. But it grew on me! Με την πάροδο του χρόνου, την εξέλιξη του χαρακτήρα, των χιουμοριστικών σκηνών, οι random συζητήσεις σε αρχαία-ish Ελληνικά στο υπόβαθρο, και το αίσθημα της ολοκλήρωσης όταν “εξαφάνισα” ολόκληρες πόλεις χωρίς να εγείρω συναγερμούς, με έκαναν να μειδιάζω. Λακωνικά πάντα.
Αξίζει! Και βγάζω το κράνος μου στη Ubisoft που έφτιαξε έτσι κόσμο!
Ευχαριστούμε την G3 Great Games για την παραχώρηση του παιχνιδιού, γι αυτό το review.
