The Medium Review | Αλλεπάλληλο ταξίδι σε δύο χαοτικούς κόσμους

1110

Γνωρίσαμε την Bloober Team, αρκετά χρόνια πίσω, όταν μας είχε προσφέρει το εξαιρετικό Layers of Fear πίσω στο 2016.

Από τότε το άκρως χαρισματικό studio από την Πολωνία, συνεχίζει σταθερά και ανοδικά να προσφέρει μοναδικούς τίτλους πάντα ”βαμμένοι” στο είδος του ατμοσφαιρικού-ψυχολογικού θρίλερ. Τα Layers of Fear 2, Observer και Blair Witch αποτέλεσαν ένα άκρως θετικό σημάδι για το τι είναι ικανό να φτιάξει η ομάδα ανάπτυξης.

Και φτάνουμε στο 2021, όπου στα χέρια μας έρχεται το The Medium, το οποίο ανακοινώθηκε για πρώτη φορά τον Μάιο του 2020 στο τότε Inside XBOX.

Το The Medium, είναι το μεγαλύτερο project του studio μέχρι και σήμερα και αυτό το μαρτυρά και η συνεργασία που προέκυψε με τον Akira Yamaoka (Silent Hill), ο οποίος ανέλαβε την μουσική του παιχνιδιού.

Αλλά δεν είναι μόνο η μουσική που ”ουρλιάζει Silent Hill” στο The Medium, αλλά όλο το πακέτο…

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ MEDIUM;

Πρόκειται για ένα ψυχολογικό θρίλερ και μπορούμε να το κατατάξουμε ως είδος, σε αυτό του adventure. Βρισκόμαστε στην Κρακοβία της Πολωνίας την δεκαετία του ’90.

Στον έλεγχο μας έχουμε την Marianne, ένα μέντιουμ. Στα πρώτα κιόλας λεπτά βλέπουμε ότι η ηρωίδα μας είναι εγκλωβισμένη μέσα σε έναν κακό εφιάλτη, με τον φόνο ενός κοριτσιού.

Εφόσον έχασε τον πατέρα της, επιστρέφει ξανά στο πατρικό της, στο οποίο παράλληλα ο πατέρας της διατηρούσε ένα γραφείο τελετών, στο ίδιο κτίσμα. Και εκεί αρχίζουν όλα μιας και ο πνευματικός κόσμος της Marianne αρχίζει να παίζει παράξενα παιχνίδια μέσα από μία σειρά γεγονότων.

Aπό την πρώτη στιγμή που αρχίζει και ξεδιπλώνεται η ιστορία και μαθαίνουμε καλύτερα την ηρωίδα μας βλέπουμε το πόσο η Bloober Team έχει εστιάσει στην ιστορία, την ατμόσφαιρα. Όποιος έχει παίξει τα προηγούμενα παιχνίδια της εταιρίας μπορεί να καταλάβει.

Η παραπάνω άποψη δικαιολογείται από πάρα πολλούς παράγοντες. Αρχικά βλέπουμε περισσότερους ήρωες και χαρακτήρες στο παιχνίδι από κάθε άλλο παιχνίδι της Bloober και μάλιστα κατά κύριο λόγο σε κάμερα τρίτου προσώπου.

Αυτό συνεπάγεται μεγαλύτερη λεπτομέρεια τόσο στα μοντέλα των χαρακτήρων όσο και για παράδειγμα στα ίδια τους τα ρούχα τα οποία βρίσκονται σε εξαιρετικό επίπεδο.

Ακόμη και τα cutscenes φαίνεται πως έχουν δουλευτεί εις βάθος όπως και το Lip-Sync. Εδώ να πω, πως ναι μεν η προσπάθεια εδώ είναι άξια πολλών συγχαρητηρίων αλλά μην περιμένετε να δείτε lip-sync όπως πχ είδαμε στο The Last of Us Part II η στο The Dark Pictures.

Όσον αφορά το gameplay εν συνεχεία, έχουμε fixed κάμερα όπως αναφέραμε και πιο πάνω σε τρίτο πρόσωπο. Φυσικά και αυτό οφείλεται στο ότι η Bloober Team, έχει επηρεαστεί ολοφάνερα από το franchise του Silent Hill και γενικά τους παλιούς καλούς horror τίτλους.

Φυσικά θα μπορούσαμε να παρομοιάσουμε το παιχνίδι και με πιο πρόσφατους τίτλους, οι οποίοι χρησιμοποιούν σχεδόν την ίδια τεχνική όπως οι τίτλοι της Quantic Dream (Heavy Rain, Beyond Two Souls, κλπ.).

 

Το μαγικό εδώ είναι πως κάθε πλάνο στην fixed κάμερα, έχει το νόημα της. Είναι βαθιά συνδεδεμένο το εν λόγω χαρακτηριστικό με το σενάριο. Δημιουργεί την ατμόσφαιρα και γεννά τα συναισθήματα που θέλει να σου προκαλέσει ανάλογα το τι συμβαίνει εκείνη την στιγμή από σεναριακής άποψης στο παιχνίδι. Η μαεστρία σύνδεσης gameplay-σεναρίου είναι μαγική.

Η ατμόσφαιρα και το σκοτάδι του παιχνιδιού από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό είναι ότι πιο γοητευτικό έχω βιώσει. Δεν σε αφήνει σε ησυχία, χωρίς να κάνει τίποτα. Μόνο και μόνο η ατμόσφαιρα σε πολλά σημεία αρκεί για να σε έχει στην τσίτα.

Αυτό που μου άρεσε πολύ επίσης, εάν και αρχικά βλέποντας τα gameplays κρατούσα μικρό καλάθι είναι η λειτουργία του split-screen, στο οποίο η Marianne βρίσκεται στο ίδιο μέρος σε δύο όμως διαφορετικούς κόσμους. Ο ένας φυσικά είναι ο πραγματικός κόσμος και ο άλλος ο σκοτεινός κόσμος. Ο κόσμος των πνευμάτων…σκοτάδι, μαυρίλα, πόνος και ένα mood αριστούργημα.

Αρχικά να πω, πως έως σκέψη είναι άκρως επαναστατική, πρωτότυπη και στο τέλος της ημέρας τους βγήκε και μπράβο τους.

Παίζοντας σε αυτό το split screen θα κληθείτε μέσω κάποιων gameplay μηχανισμών να ανοίξετε δίοδο ώστε να συνεχίσετε. Για παράδειγμα για να μπει μία γεννήτρια σε λειτουργία στον πραγματικό κόσμο, θα πρέπει να εξερευνήσετε στον άλλον κάνοντας, συγκεκριμένα πράγματα, βρίσκοντας τα κατάλληλα εργαλεία και έπειτα να συνεχίσετε την πορεία σας.

Μην περιμένετε στο gameplay σας να δείτε μάχες με combat, shooting κτλ.. Τουλάχιστον όχι όπως το φαντάζεστε. Είπαμε πως είναι adveture τίτλος. Επίσης, υπάρχει και ένα μικρό κομμάτι stealth σε κάποια συγκεκριμένα σημεία του παιχνιδιού.

Αυτό που με πάγωσε λίγο είναι η έλλειψη ευφάνταστων Puzzles καθώς και η έλλειψη δράσης, να ξεφύγω λίγο από το horror στοιχείο. Ναι υπήρξε σε ένα μέρος του παιχνιδιού αλλά ήταν just forward. Τρέξει ευθεία κρύψου για λίγο και όλο αυτό συνολικά διήρκησε 10 λεπτά, όταν ήρθα αντιμέτωπος με το The Maw. Θα μάθετε περί τίνος πρόκειται εάν παίξετε το παιχνίδι.

Εδώ αξίζει να αναφέρουμε, πως το τέρας (The Maw), αναλαμβάνει ο Troy Baker. Αυτός ο άνθρωπος είναι απλά από άλλον πλανήτη. Μπορεί να κάνει με την φωνή του ότι θέλει.

Στον ηχητικό τομέα το παιχνίδι είναι απλά ότι καλύτερο έχει υπάρξει τα τελευταία χρόνια στο είδος. Δεν θα αναφέρω καν τα μουσικά θέματα τα οποία είναι για βραβείο.

Θα σταθώ στα πιο ειδικά στοιχεία τα οποία είναι τα χειρουργικά μελετημένα ambient θέματα που παίζουν στο backround ανάλογα την κατάσταση.

Οι φρικιαστικές και απόκοσμες βοές όταν βρίσκεται στον κόσμο των πνευμάτων. Μέχρι και η βοή και το τρίξιμο ενός ξύλινου πατώματος όταν περπατάς μέσα στο απόλυτο σκοτάδι και ησυχία. Eμπειρία από τις λίγες…

Προχωρώντας θέλω να σταθώ σε κάτι αρνητικό και θα μιλήσω για τον τεχνικό τομέα. Αρχικά το review έγινε σε PC. Το παιχνίδι αναπτύχθηκε στην Unreal Engine 4, και από την πρώτη κιόλας στιγμή αντιλαμβάνεσαι το πόση δουλειά έχει πέσει στον οπτικό τομέα.

Την πλάκα μου γενικά έπαθα, σε εσωτερικούς χώρους με σκιές και αντανακλάσεις να βρίσκονται σε πολύ υψηλό επίπεδο. Επίσης, σε όλους τους χώρους είτε εσωτερικούς είτε εξωτερικούς η Bloober έχει δώσει εξαιρετική λεπτομέρεια σε κάθε τι που βλέπεις από το πιο μικρό ως το πιο μεγάλο.

Τα άσχημα δυστυχώς αρχίζουν στα σημεία που είχα το split screen. Αρχικά αντιλαμβάνομαι πως με αυτή την λειτουργία τρέχουν παράλληλα δύο μηχανές γραφικών. Δύο διαφορετικές διεργασίες, δύο διαφορετικά περιβάλλοντα, διαφορετικοί κόσμοι και φυσικά χρειάζονται και διπλάσιοι πόροι ώστε να τρέξει όλο αυτό.

Το παιχνίδι το έτρεξα σε έναν i7 9700K και μία GTX 1070. Σε σημεία, είδα μέχρι και 28fps σε medium settings. Η φύση του παιχνιδιού δεν το έκανε unplayble αλλά όπως και να έχει ήταν άκρως κουραστικό και εκνευριστικό.

Δεν γνωρίζω εάν η Bloober θα μπορούσε να κάνει κάτι καλύτερο πάνω σε αυτό αλλά είναι κάτι το οποίο ήταν μεγάλο αγκάθι στην συνολική εμπειρία. Ευτυχώς, οι σκηνές όπου χρησιμοποιείτε ο συγκεκριμένος μηχανισμός είναι περίπου το 1/3 του συνολικού παιχνιδιού. Και ένα κάποιος θεωρήσει πως το παραπάνω σύστημα είναι κάπως παλιό να πούμε πως και οι RTX κάρτες αντιμετώπισαν τα ίδια ακριβώς θέματα.

ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ…

Το να βλέπεις ένα studio κυκλοφορία με την κυκλοφορία να κάνει σταθερά και ανοδικά βήματα είναι πολύ ευτυχές. Σίγουρα το The Medium δεν είναι ένα αψεγάδιαστο παιχνίδι αλλά είναι ένας εξαιρετικός τίτλος, δεδομένου της δυναμικής του studio.

Οι ιδέες και ο αέρας που φέρνει το παιχνίδι είναι άξιες συγχαρητηρίων και κλείνει το μάτι σε όλους τους Silent Hill και Horror fans. Σίγουρα είναι η πιο πληρέστατη δουλειά που έχει κάνει μέχρι και σήμερα αλλά ανά στιγμές η απειρία σε πολύ μικρά σημεία φάνηκε.

Η αλήθεια είναι ότι θα το ήθελα και λίγο μεγαλύτερο μιας και το παιχνίδι διαρκεί συνολικά περίπου 10 ώρες.

Όπως και να έχει η Bloober Team εξελίσσεται κυκλοφορία με την κυκλοφορία και μου θυμίζει την Ninja Theory στα πρώτα της βήματα. Θεωρώ πως έχει βάλει αυτή την φορά. μέσω του The Medium, τόσο γερά τις βάσεις της ώστε να φέρει στο μέλλον πολύ μεγάλα πράγματα.

Το The Medium είναι ένα εξαιρετικό παιχνίδι με κάποια μικρά στραβοπατήματα τα οποία όμως κάνουν ”μπαμ”. Αξίζει και με το παραπάνω να επενδύσετε πάνω του ακόμη και εάν δεν είστε fan του Horror είδους.

Ευχαριστούμε την Bloober Team για την παραχώρηση του παιχνιδιού ώστε να επιτευχθεί το Review. Το παιχνίδι βρίσκεται διαθέσιμο για PC καθώς και Xbox Series X/S.

ΣΥΝΟΨΗ ΚΡΙΤΙΚΗΣ
Ιστορία
8
Gameplay
8
Γραφικά
8
Ψυχαγωγία
9
Ήχος και Soundtracks
10
Προηγούμενο άρθροΔιαθέσιμο το demo του Balan Wonderworld
Επόμενο άρθροΣε άλλα νέα ζήσαμε να δούμε (μάλλον) και αποκλειστικό τίτλο του PlayStation στο Xbox (UPDATE)
George Nterilas
Παρών στην οικογένεια από το 2015... Σε άλλα νέα, αγαπώ Rockstar και Max Payne. Που και που παίζει και κανά FIFA. _Εditor in Chief_.
the-medium-review-%ce%b1%ce%bb%ce%bb%ce%b5%cf%80%ce%ac%ce%bb%ce%bb%ce%b7%ce%bb%ce%bf-%cf%84%ce%b1%ce%be%ce%af%ce%b4%ce%b9-%cf%83%ce%b5-%ce%b4%cf%8d%ce%bf-%cf%87%ce%b1%ce%bf%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%bfH Bloober Team νομίζω πως δημιούργησε το πιο καθοριστικό έργο της καριέρας της μέχρι και σήμερα. Ναι είναι το καλύτερο, το πιο σοβαρό το πιο ώριμο αλλά παράλληλα τα στοιχεία της απειρίας αχνοφαίνονται ανά διαστήματα. Καθοριστικό όμως, για το μέλλον μιας και το μέλλον μπορεί να είναι μόνο λαμπρό για αυτή την ομάδα. Συστήνω ανεπιφύλακτα το παιχνίδι σε όλου σας.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.