Ακούγοντας τον τίτλο ”Saints Row”, το μυαλό σου κατευθείαν ταξιδεύει σε δράση, υπερβολή, εκρήξεις, καφρίλα και γενικά ένα χαώδες τοπίο δράσης και περιπέτειας, ένα ”πιο budget” Grand Theft Auto όπως το αποκαλούν πολλοί όλα αυτά τα χρόνια, εάν και εγώ διαφωνώ με αυτή τη γνώμη.
Το πολυετές franhcise μετρά ήδη τέσσερις τίτλους (Saints Row, Saints Row 2, Saints Row: The Third και Saints Row IV), και επιστρέφει ξανά με ένα reboot, το οποίο ουδεμία σχέση έχει με τους προηγούμενους τίτλους, όσον αφορά τουλάχιστον την αφήγηση.
Ο πέμπτος τίτλος της σειράς λοιπόν, ονομάζεται απλά Saints Row. Πλέον τα πράγματα είναι πιο μετρημένα στον νέο παιχνίδι. Μην περιμένετε κύματα από ζόμπι και άλλα τέτοια. Τουλάχιστον σε επίπεδο ”καφρίλας” και ”υπερβολής”, παραμένει Saints Row, αλλά σε πιο γήινα επίπεδα.
Η ΙΣΤΟΡΙΑ
Εδώ τα πράγματα κινούνται σε ένα πολύ απλό πλαίσιο. Μία ομάδα τεσσάρων νέων στην οποία συγκαταλεγόμαστε και εμείς, κάνει τα πρώτα της βήματα στον κόσμο της εγκληματικότητας, προσπαθώντας να ανέβει στο ανώτατο βάθρο της εξουσίας.
Από την πρώτη κιόλας στιγμή εύκολα μπορείς κάποιος να καταλάβει προς τα που θέλει να κινηθεί η Volition μέσω του νέου της παιχνιδιού. Ξεκάθαρα θέλει να πάρει από το χέρι και να ρίξει στο παιχνίδι της όλο το νεανικό και εφηβικό κοινό και αυτό φυσικά δεν είναι παράξενο και εννοείται καθόλου κακό.
Αυτό γίνεται ξεκάθαρο, όχι μόνο από το πως έχει δημιουργήσει εμφανισιακά και ηλικιακά τους χαρακτήρες, αλλά εξαπλώνεται και σε άλλους τομείς, όπως ο τρόπος που μιλάνε, τα αστεία που κάνουν, ο τρόπος που φέρονται το πως γενικά ”κινούνται” στον χώρο.
Έπειτα από αυτή τη μεγάλη παρένθεση και περνώντας λίγο πιο εις βάθος στην ιστορία, ο χαρακτήρας μας είναι ο ”Boss”, ο οποίος θα δούμε πως εργάζεται για μία -τύπου- παραστρατιωτική εταιρία, και άμεσα αντιλαμβάνεται πως ο ρόλος της είναι σκοτεινός.
Παράλληλα, οι υπόλοιποι τρεις φίλοι μας, με τους οποίους μένουμε και παρέα, εργάζονται και αυτοί στην πόλη του Santa Ileso, βγάζοντας εις πέρα διάφορα συμβόλαια.
Αρχικά έχουμε τον Eli, είναι ο εγκέφαλος των επιχειρήσεων. Το να κερδίζει χρήματα είναι πιο σημαντικό γι ‘αυτόν από το ηθικό ζήτημα του τρόπου παραγωγής αυτών των χρημάτων. Ο Eli είναι ορμητικός και αποφασισμένος και δεν τον πειράζει πάρα πολύ αν μερικοί άνθρωποι πληγωθούν στην πορεία. Ήρθε στο Santo Ileso για να κάνει την περιουσία του ως επιχειρηματίας, και για να φτιάξει μια επιχείρηση για τον εαυτό του. Απλώς δε συνειδητοποίησε εκείνη τη στιγμή ότι η startup που επρόκειτο να χτίσει ήταν μια εγκληματική αυτοκρατορία.
Συνεχίζουμε με τη Neenah η οποία είναι η καλύτερος οδηγός απόδρασης στην επιχείρηση. Είναι απόφοιτος της σχολής τέχνης, αντικείμενο στο οποίο δεν μπόρεσε να βρει δουλειά και κατέληξε να εργάζεται για τους Los Panteros, ένα από τα αντίπαλα gangs του παιχνιδιού.
Τέλος, έχουμε τον Kevin, πρώην μέλος των ”The Idols” ενός ακόμη αντίπαλου gang. Είναι ένας κορυφαίος DJ με τον κόσμο να τον αγαπά υπερβολικά. Αγαπά τους ανθρώπους, είναι εξαιρετικά πιστός στους φίλους του και θα έκανε τα πάντα για αυτούς. Μεγάλωσε σε ανάδοχη φροντίδα και πέρασε τη ζωή του αναζητώντας το μέρος που ανήκει πραγματικά, έτσι εντάχθηκε στη συμμορία των Idols με την ελπίδα ότι θα γίνονταν η κατάλληλη οικογένεια για αυτόν.
Τώρα όσον αφορά ένα μικρό σχόλιο για εμάς, τον/την ”The Boss”, αυτά που ανακαλύπτουμε δεν είναι πολλά όσον αφορά το backround μας.
Πρόκειται για έναν τελείως νέο ήρωα από τη ”Playa” ο οποίος όπως αναφέραμε και πιο πάνω αποτέλεσε χαμηλόβαθμο μέλος της Marshall Defense Industries, μίας ιδιωτικής παραστρατιωτικής ομάδας, όπου λόγω κάποιων συμβάντων αποχωρεί θέλοντας να δημιουργήσει τη δικιά του εγκληματική αυτοκρατορία.
Η παραπάνω λοιπόν ομάδα θα αποτελέσει τους ”Saints” και θα προσπαθήσει να αποτελέσει την ελίτ τους εγκληματικού κόσμου.
CUSTOMIZATION
Ένα από τα πιο δυνατά σημεία του Saints Rows είναι το customization του. Πρόκειται για το πιο εκτενές, πολυποίκιλο και βαθύ customization που προσωπικά έχω δει σε παιχνίδι. Ότι περνάει από το μυαλό μας, μπορούμε να το προσαρμόσουμε στον χαρακτήρα μας. Από έναν απλό χαρακτήρα, μέχρι πολυσύνθετα πράγματα.
Από το να προσαρμόσουμε το πόσο ηλιοκαμένο για παράδειγμα θα είναι το μπράτσο μας, μέχρι και την προσθήκη ψεύτικων μελών. Τατουάζ, σημάδια σε πρόσωπο και σώμα, το τι χρώμα θα είναι το ρολόι μας, το λουράκι του και το καντράν εντός αυτού, και πάρα πολλά άλλα πράγματα.
Πραγματικά, το customization δεν έχει όρια και μπορούμε να το αλλάξουμε όποτε θέλουμε, ανοίγοντας απλά το κινητό μας.
Φυσικά, μπορούμε να επιλέξουμε και το φύλο του χαρακτήρα μας, ενώ υπάρχουν διαθέσιμα 8 voice-overs τα οποία χωρίζονται σε αρσενικό και θηλυκό.
Το κάθε ένα από αυτά, καθορίζει παράλληλα και το στυλ του χαρακτήρα που θέλουμε να ακολουθήσουμε μιας και οι διαφορές στις φωνές είναι μεγάλες. Για παράδειγμα, εγώ διάλεξα να δημιουργήσω γυναίκα η οποία έχει μία έντονη και βαριά Βρετανική προφορά, η οποία προσδίδει κύρος και μία πιο ”Bitch” νότα. Υπάρχει όμως και voice-over γυναικείο το οποίο είναι πιο ”Barbie στυλ” και δίνει άλλη νότα στον χαρακτήρα. Πιο παιχνιδιάρικο, πιο ”γυναικείο” και ανάλαφρο.
GAMEPLAY
Το Gameplay θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω με παρόμοια επίθετα, τα οποία περιέγραψα πιο πάνω και το ύφος του παιχνιδιού. Απλό, λιτό, χωρίς πολυσύνθετα πράγματα.
Κάνει αυτό που έχει στο μυαλό τους εξ’αρχής. Μας δίνει ένα τεράστιο οπλοστάσιο, μία τεράστια ποικιλία οχημάτων και μας αφήνει να χυθούμε στον τρελό του κόσμο. Δε θέλει να πρωτοτυπήσει ούτε να αναδείξει νέα και πολύπλοκα συστήματα και είναι σεβαστό. Βέβαια, αυτό η απλότητα δεν ξέρω αν οφείλεται στην ιδέα που είχαν οι δημιουργοί εξ’ αρχής ή στο ότι πολύ απλά δεν υπήρχε όραμα για κάτι νέο.
Αυτό που μου άρεσε είναι τα ”Executions”. Για να πραγματοποιηθούν πρέπει η σχετική μπάρα που βρίσκεται στο κέντρο της οθόνης σας να γεμίσει. Πατώντας ”Ε” στο PC, ενεργοποιείται. Αυτό παράλληλα σας ανεβάζει και το health σε περίπτωση που έχετε χάσει ζωή.
Το shooting του είναι τελείως απλοϊκό, ριχό και αρκετά arcade αν θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω δίχως κάτι ιδιαίτερο, το ίδιο θα έλεγα και για την εμπειρία οδήγησης η οποία ανά σημεία καταντάει εκνευριστική. Τα οχήματα δεν έχουν ”βάρος” και όλα νοιώθουν το ίδιο. Είτε οδηγείς ένα απλό σπορ αμάξι είτε ένα τζιπάκι.
Εδώ να πούμε πως πάλι μέσω του κινητού σου, εκτός από το να αλλάξεις εμφάνιση, μπορείς να βρεις όλες τις δραστηριότητες, καθώς και να αναβαθμίσεις τα perk σου. Για παράδειγμα, ένα perk σου επιτρέπει να ”οπλίσεις” τη γροθιά σου και να δώσεις μπουνιά στον αντίπαλο στέλνοντας τον μέτρα μακριά,, ενώ ένα άλλο σου δίνει τη δυνατότητα να τον αρπάξεις και να βάλεις μέσα στα ρούχα του μία βόμβα, ρίχνοντας τον στους αντιπάλους.
Φυσικά, καθώς ανεβαίνουμε level αποκτάμε και το αντίστοιχο Skill. Μην περιμένετε τεράστια skill trees. Απλό και λιτό και εδώ.
ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ
Οι δραστηριότητες εντός του παιχνιδιού είναι κάμποσες και δεν κουράζουν, τουλάχιστον όχι γρήγορα. Για παράδειγμα, εντός του χάρτη μπορείτε να βρείτε διάφορα πακέτα με ναρκωτικά τα οποία μπορείτε να κλέψετε παίρνοντας χρήματα και XP, μία αλλη είναι να βαθμολογήσετε μέσω του κινητού σας μαγαζιά με ένα αστέρι το οποίο φέρνει ορδές από νευριασμένους τύπους που έρχονται να ζητήσουν τον λόγο, μεταφορά κοντέινερ με ελικόπτερα, ενώ έχουμε και το αγαπημένο Insurance Fraud μέσω του οποίου πρέπει να πηδάμε σε άλλα οχήματα και να πετάμε στο αέρα κάνοντας combos.
Γενικά οι δραστηριότητες, πλην της βασικής ιστορίας, είναι αρκετές και δένουν με το ύφος του παιχνιδιού αλλά μην περιμένετε και βαθυστόχαστα και πολύπλοκα missions.
ΧΑΡΤΗΣ
Μία ευχάριστη έκπληξη του παιχνιδιού είναι ο αρκετά όμορφος χάρτης. Όχι, τόσο για τον οπτικό του τομέα όσο για το art direction το οποίο έχει ακολουθήσει η Volition. Ο χάρτης μου θυμίζει μία μείξη του Mad Max παρέα με τα κεντρικά σημεία του GTA V.
Όμορφα αξιοθέατα, χαρακτηριστικές πινακίδες και γκράφιτι, και γεμάτο μαγαζιά και κτίρια που παραπέμπουν στη Δυτική Ακτή των ΗΠΑ. Δεν είναι τεράστιος χάρτης, οπότε πολύ γρήγορα θα εξοικειωθείτε με αυτόν. Φυσικά, υπάρχει και το fast travel, το οποίο ξεκλειδώνει από μέρος σε μέρος φωτογραφίζοντας σημεία αναφοράς, τα οποία είναι μαρκαρισμένα στο map σας.
Εγώ πάντως προτιμούσα να οδηγώ έχοντας ανοιχτό τον σταθμό της Nuclear Blast Records ακούγοντας In Flames και το Cloud Connected καθώς και άλλα τερτάστια ταγούδια της μέταλ σκηνής.
Προφανώς, έχει και άλλους σταθμούς με διάφορα είδη μουσικής. Μεγάλο thumbs up για τους ραδιοφωνικούς σταθμούς στο ράδιο, όχι όμως για το soundtrack του παιχνιδιού το οποίο βρήκα αδιάφορο.
ΟΠΤΙΚΟΣ ΤΟΜΕΑΣ & ΕΝΑΣ ΜΙΚΡΟΣ ΧΑΜΟΣ ΑΠΟ BUGS
Δεν περίμενα το Saints Row να μου ”πετάξει τα μάτια έξω”. Βρίσκεται σε ένα απλά οκ σημείο όσον αφορά τον οπτικό του τομέα. Σίγουρα καμία σχέση με αυτό που λέμε ”next-gen”. Ο οπτικός του τομέας ανά σημεία είναι πολύ κακός σε άλλα σημεία είναι όμορφο. Γενικά ένα ΟΚ οπτικό αποτέλεσμα. Το ίδιο φυσικά και ισχύει και για τα μοντέλα των χαρακτήρων μας, πολύ μέτρια πράγματα.
Τα δύσκολα βέβαια βρίσκονται στα αρκετά bugs που συνάντησα. Αμάξια να μπαίνουν το ένα μέσα στο άλλο, NPCs να περπατάνε στον αέρα, οχήματα να εκρήγνυνται δίχως να τα έχει ακουμπήσει τίποτα. Όχι, δεν πιάνει αποτελέσματα Cyberpunk 2077, αλλά υπάρχουν τα θεματάκια τα οποία για να είμαι ειλικρινής, με δύο-τρία patch θα στρώσουν λογικά.
Στο τεχνικό κομμάτι θα ήθελα επίσης να σταθώ στο πόσο ξύλινοι είναι οι χαρακτήρες στην κίνησή τους. Δεν ξέρω τι ακριβώς δεν πήγε καλά εδώ, αλλά η κίνηση του ήρωα μας είναι τελείως μηχανική και τα animations πραγματικά αλλόκοτα θυμίζοντας μου παιχνίδια του 2010.
Επί προσθέτως θα ήθελα να σταθώ στην μετριότατη ΑΙ. Πραγματικά περίμενα καλύτερα πράγματα βέβαια δίνω ένα ”plus” στο ότι είναι γενικό δύσκολο να ρίξεις τους αντιπάλους και πέφτουν με κάμποση προσπάθεια, ειδικά σε πιο υψηλά επίπεδα δυσκολίας, οπότε αυτό έρχεται να μετριάσει κάπως την συνολική εικόνα.
Θεματάκια και στο frame-rate, όχι πολύ σοβαρά ώστε να καταστήσουν το παιχνίδι unplayable, αλλά ειδικά σε σκηνές που συμβαίνουν αρκετά πράγματα (για παράδειγμα εκρήξεις) υπάρχουν τα drops. Στο σύνολο βέβαια θα έλεγα πως έχουμε μία τίμια PC έκδοση. Τα μάτια μας έχουν δει πολύ χειρότερα. Όχι, έχει γίνει αρκετά καλή δουλειά. Βέβαια, τα πράγματα δυσκολεύουν όταν ανοίγουν τα Ray-Tracing φίλτρα. Εκεί θα χρειαστείτε πραγματικά εξαιρετικό PC, οπότε τον νου σας.
Σε μία RTX 2070, i7-9700K και 16GB RAM όλα ultra και με Ray-Tracing στις χαμηλότερες ρυθμίσεις το παιχνίδι κινούνταν από 57-69 FPS. Όταν το απενεργοποιούσα τα πράγματα γινόντουσαν τελείως ομαλά.
Tέλος, θα ήθελα να αναφερθώ στην εξαιρετική απόδοση των ηθοποιοών που δανείζουν την φωνή τους στους ήρωες μας. Παραδόξως μιλάμε για μία άκρως φοβερή δουλειά και μπράβο στη Volition για αυτό.
ΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ;
Έχουμε ένα παιχνίδι το οποίο δυστυχώς δεν έχει ταυτότητα. Αναλώνεται σε χιλιοπαιγμένα συστήματα μην έχοντας την όρεξη να προσφέρει κάτι καινούργιο, θέλοντας με τα απλά συστήματα του να αγκαλιάσει το πιο μικρό και casual κοινό.
Όμως, είναι ένα διασκεδαστικό παιχνίδι, το οποίο μπορεί να παιχτεί και co-op και να αποτελέσει μία όμορφη συντροφιά για εσάς και τους φίλους σας. Είναι πιο μετρημένο σε κάποια πράγματα σε σχέση με τους προκατόχους του, και η ιστορία έχει τις στιγμές της, αλλά θεωρώ πως δεν θα μείνει για πολύ χαραγμένο στην μνήμη σας. Το σχεδόν 15ωρο που διαρκεί το main campaign μου πέρασε αδιάφορο, εκτός δύο τριών συμβάντων-σκηνών που ενδεχομένως άξιζαν της προσοχής μου.
Eίναι ένα κλασσικό Saints Row παιχνίδι, το οποίο προσπαθεί να βρει τον δρόμο του, καθ’ όλη τη πορεία της δειάρκειας του.
Ευχαριστούμε την Enarxis Dynamic Media για την παραχώρηση του παιχνιδιού ώστε να επιτευχθεί το Review.
