Έπειτα το πρόσφατο Review μας για το παιχνίδι στο PlayStation 4, το οποίο επιμελήθηκε ο Zac (βρείτε το σε video εδώ και γραπτώς εδώ), ήρθε η ώρα να δούμε την PC έκδοση, η οποία αν μη τι άλλο προσφέρει τα περισσότερα feratures, στον οπτικό τομέα κυρίως.
Εκτός αυτού όμως, θα ήθελα να παραθέσω και την προσωπική μου εμπειρία, βιώνοντας αυτό το ταξίδι, στο δυστοπικό Λονδίνο.
Λίγο πολύ όλοι γνωρίζεται το Watch Dogs, το οποίο πλέον αρχίζει και εδραιώνει την θέση του στα mainstream franchises της Ubisoft, βλέποντας ξεκάθαρα το Assassin’s Creed και έχοντας δημιουργήσει το δικό του fan base.
Έπειτα το φιάσκο (για πολλούς όχι για εμένα…οκ ναι, έφαγε downgrade βαρβάτο. Και ναι αγάπησα τον Aiden Pearce), του πρώτου παιχνιδιού αλλά και την ρηχή πορεία του δεύτερου, η Ubisoft έπρεπε να παραδώσει αυτή την φορά τουλάχιστον κάτι καλό.
Στο τρίτο μέρος λοιπόν, η εταιρία αποφάσισε να δοκιμάσει κάτι πρωτοπόρο κάτι το οποίο δεν έχουμε δει μέχρι τώρα είναι η αλήθεια, στην βιομηχανία των video games και δε των Open-World παιχνιδιών.
Αυτό δεν είναι άλλο από το, όλοι μπορούν να γίνουν ο κεντρικός σου ήρωας. Ναι, μπορείς να παίξεις με οποιονδήποτε χαρακτήρα υπάρχει μέσα στον χάρτη. Οποιαδήποτε ηλικία, οποιαδήποτε επάγγελμα, όλοι μπορούν να γίνουν ο πρωταγωνιστής του παιχνιδιού.
Από την άλλη όμως, ο παραπάνω μηχανισμός, επηρεάζει εν τέλει την αφήγηση της ιστορίας; Δεν θα το έλεγα…
Η δομή της ιστορίας, έχει στηθεί τέλεια πάνω στον εν λόγω μηχανισμό. Και μιλώντας για την ιστορία…
Βρισκόμαστε στο Ηνωμένο Βασίλειο, λίγο πιο μετά από την τωρινή εποχή, σε μία χώρα η οποία έχει αποχωρήσει φυσικά από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η DedSec, έχει εξαπλωθεί, τα μέλη της πλέον βρίσκονται και σε Ευρωπαϊκά εδάφη. Ένας από τους μεγαλύτερους πυρήνες βρίσκεται στο Λονδίνο. Αυτού του πυρήνα ηγείται η Sabine, η οποία έπειτα από έρευνες καταφέρνει και ανακαλύπτει πως ετοιμάζονται τρομοκρατικές επιθέσεις.
Όμως πιο τρομοκρατικό είναι το καθεστώς το οποίο έρχεται να τυλίξει την πόλη του Λονδίνου, ωσάν μία νέα χούντα. Η χούντα φέρει το όνομα Zero Day, οι οποίοι δρουν υπογείως κατηγορώντας την DedSec για όλα τα κακά της πόλης.
Η κυβέρνηση, σε οριακό πλέον σημείο, και μην μπορώντας να διαχειριστεί την κατάσταση, δίνει το κλειδί της πόλης στην ιδιωτική παραστρατιωτική ομάδα Albion, η οποία εκμεταλευόμενη την τεχνολογία, τυλίγει ολάκερο το Λονδίνο, είτε με φυσική παρουσία και τραμπουκισμούς είτε και με τεχνολογικά μέσα, όπως τα drones, τα οποία καταγράφουν κάθε κίνηση του εκάστοτε πολίτη.
Πλέον, η λύση είναι μία. Επανάσταση. Και σε αυτή την επανάσταση θα συμβάλει η DedSec η οποία στρατολογεί όποιον πολίτη μπορεί, ώστε να αποτελέσει μέρος, του μεγάλου πολέμου που θα οδηγήσει στο τέλος της Albion και την ελευθερία του Λονδίνου.
Οι γνώστες θα δουν στο Watch Dogs, ξεκάθαρα μία τεράστια αναφορά στην σειρά Black Mirror. Δεν απέχει από την πραγματικότητα τόσο η σειρά όσο και αυτά που θα δείτε στο παιχνίδι.
Η τεχνολογία ως μέσο καταπάτησης των προσωπικών δεδομένων και της ελευθερίας είναι ένα από τα τεράστια προβλήματα με τα οποία καταπιάνεται τόσο το παιχνίδι όσο και η σειρά και το βλέπουμε φανερά στο παιχνίδι.
Βλέπουμε πως ένας απλός μπουχτισμένος άνθρωπος, ο κάθε άνθρωπος που μπορείς να στρατολογήσεις, είναι ικανός για το καλύτερο αλλά και για το χειρότερο προκειμένου να επιβιώσει. Είναι τρομαχτικό εάν κάτσεις και το σκεφτείς.
Περνώντας στο gameplay, έχουμε μία φρεσκάδα μηχανισμών στον νέο τίτλο. Φυσικά το Hacking είναι ένας από τους πρωταγωνιστικούς μηχανισμούς, μπορώντας φυσικά να χακάρετε οτιδήποτε μπορείτε εντός του κόσμου.
Ανανεωμένο σύστημα μάχης και δε στα στις μάχες σώμα με σώμα καθώς και ελαφρώς καλύτερο shooting. Νέα gadgets όπως το spiderbots, το ar cloak που σας κάνει αόρατους για λίγο χρονικό διάστημα, το shroud όπου εξαφανίζει τους εχθρούς που έχουμε εξολοθρεύσει καθώς και τα turrets είναι λίγες από τις νέες προσθήκες που έχουμε στο παιχνίδι.
Φυσικά παλιά αγαπημένα χαρακτηριστικά όπως puzzles που απαιτούν τα hacking skills σας είναι εδώ.
Ενδιαφέροντα και πολυποίκιλα βρήκα τα side quests του παιχνιδιού καθώς και τα λοιπά activities. Από στρατολόγηση νέων μελών όπου φυσικά μπορείτε να τους ορίσετε ως τον main χαρακτήρα σας (εδώ να πούμε πως υπάρχει η επιλογή του να αφαιρέσετε το Permadeath και να μην χάσετε τον χαρακτήρα σας).
Στα λοιπά quests και activities θα βρούμε τουρνουά boxing, παραδώσεις πακέτων, paste-ups σε τοίχους με εικαστικό της DedSec ώστε να εμψυχώσει τον απλό κόσμο και να δώσει κουράγιο για την συνέχεια, μέχρι και αγώνες με βελάκια!
Γενικά είμαι ικανοποιήμενος, μιας δεν μπούχτισα κάνοντας τα ίδια και τα ίδια, αυτή την επαναλαμβανόμενη συνταγή της Ubisoft, που έχουμε συνηθίσει.
Τώρα στο ένα εν τέλει ο μηχανισμός του recruit λειτουργεί, θα πως πως απλά γιατί όχι; Και τι εννοώ, ξεκάθαρα μπορείς απλά να διαλέξεις έναν NPC και να βγάλεις ολόκληρο το παιχνίδι. Όμως υπήρχαν αποστολές, όπου αναγκαζόσουν να διαλέξεις συγκεκριμένους χαρακτήρες με μοναδικά abilities, μιας και η εκάστοτε αποστολή ήταν δομημένη πάνω στα abilites αυτών.
Το παιχνίδι δεν σε αναγκάζει να τους αλλάζεις συνέχεια, αλλά σε βάζει στον πειρασμό υποσυνείδητα, να δεις μία πρόκληση με έναν διαφορετικό ”άνθρωπο”. Έναν παππού που τυχαία είδες στο πάρκο ή έναν εργάτη που είδες στην οικοδομή, έναν ποδοσφαιριστή ή ακόμη και έναν πληρωμένο δολοφόνο. Έχει suspense, όσο και να το κάνεις.
Περνώντας στα γραφικά…
Η Ubisoft, είναι ξεκάθαρα αρχιμάστορας στην δημιουργία κόσμων και δε υπαρκτών. Το Λονδίνο στα καλύτερα του, με την εταιρία να πραγματοποιεί μία αριστουργηματική χαρτογράφηση της πόλης.
Big Ben, Camden, Buckingham Palace, Trafalgar Square, όλα τα μεγάλα spots της πόλης είναι εκεί, σε μία πέρα για πέρα αληθοφανή αποτύπωση.
Θέλω να σταθώ στο άκρως εθιστικό, art direction το οποίο φέρνει μία νότα από Cyberpunk κουλτούρα.
Εκεί που μας τα χαλάει το παιχνίδι βέβαια είναι για ακόμη μία φορά σε port της Ubisoft, το optimization του παιχνιδιού, το οποίο είναι κάκιστο. Ακόμη και οι φρέσκες RTX κάρτες ζορίζονται σε 1080p. Πολλά frame-drops ασταθέστατο frame-rate και γενικά πρέπει να παίξεις αρκετή ώρα με τα settings ώστε να βρεις που εν τέλει θα μπορέσεις να κλειδώσεις σε ένα σταθερό frame-rate χωρίς να έχεις σκαμπανεβάσματα.
Περνώντας στον ήχο του παιχνιδιού, έχουμε μία μεγάλη πληθώρα μουσικών επιλογών, στο ράδιο του αυτοκινήτου για παράδειγμα. Κακό το ότι, ότι αυτοκίνητο και να πάρεις, στρίβοντας ή κάνοντας μανούβρες ακούγεται το ίδιο (είτε με αμάξι είτε με φορτηγό όχημα).
Όμορφη νότα, ο Stormzy. Ο γνωστός ράπερ έρχεται ως χαρακτήρας στο παιχνίδι, μέσω μίας αποστολής όπου ερμηνεύει το τραγούδι Rainfall. Μπορείτε να το δείτε παρακάτω:
Εν κατακλείδι…
Το Watch Dogs Legion είναι μία ευχάριστη έκπληξη, όντας ένα άκρως πολιτικοποιημένο μήνυμα, που αρκετές φορές υπερβάλει αλλά αρκετές φορές είναι τόσο επίκαιρο…
Οι άνθρωποι έρμαια της τεχνολογίας και τον μεγάλων κεφαλιών, που ορίζουν τον κόσμο μας. Ένα καμπανάκι προς όλους μας πως ίσως να ζούμε έναν πόλεμο και απλά μας έχουμε κοιμίσει και δεν λέμε να σηκωθούμε.
Πως θα σας φαινόταν, να γίνουμε και εμείς το ”Resistance”; Όχι μέσω της κονσόλας μας ή του PC μας.
Εκεί έξω…
A!!! Kαι ο Aiden Pearce, έρχεται στο Λονδίνο. Stay tuned!
Ευχαριστούμε την Ubisoft και την G3 Great Games για την παραχώρηση του παιχνιδιού, ώστε να επιτευχθεί το Review.
