Μικρά Διαμαντάκια 3 – Quantum Break

44

Μικρά διαμαντάκια νούμερο 3 και σήμερα θα ασχοληθούμε με το πιο παραγνωρισμένο παιχνίδι της Remedy. Αφού τιμήσαμε Max Payne 2 και Control, ήρθε η ώρα να την ξανατιμήσουμε, λέγοντας λίγα πραγματάκια για το Quantum Break, το πιο φιλόδοξο και το πιο άκλαφτο παιχνίδι της. Εκ προοιμίου, το παιχνίδι ήταν ό,τι πιο φιλόδοξο. Μπορεί να μην πέτυχε, αλλά θα δούμε πως αυτό το παιχνίδι έστησε το δρόμο για το Remedyverse.

Fun Fact: Το Quantum Break ήταν το ΠΡΩΤΟ παιχνίδι για το οποίο έχω αφήσει review στο Steam, το μακρινό 2018. Πάμε!

Τι είναι το Quantum Break;

Η ιστορία είναι σχετικά απλή. Είσαι ο Jack Joyce, ένας πανέμορφος και πανέξυπνος επιστήμονας. Όταν το πείραμα του κολλητού σου φίλου Paul Serene για μια χρονομηχανή πάει εντελώς λάθος, εσύ και ο Paul αποκτάτε σούπερ δυνάμεις σχετικά με τον χρόνο. Επειδή όμως όλη η πραγματικότητα καταστρέφεται, εσύ, ο αδερφός σου και η πανέμορφη πράκτορας Beth Wilder πρέπει να τα βάλετε με τον Paul, τον συνεργάτη του Martin Hatch και μια ολόκληρη πολυεθνική για αποτρέψετε το τέλος του κόσμου. Η ιστορία επί του πρακτέου είναι αυτή. Και δεν είναι και ιδιαίτερα “πρωτότυπη”. Αν το Alan Wake έμοιαζε με το videogame που δεν έγραψε ποτέ ο Steven King, ε το Quantum Break είναι το επεισόδιο του Fringe που έγινε βίντεο game.

Από άποψη gameplay πάμε λίγο καλύτερα. Το παιχνίδι είναι μικρό, όχι βέβαια επίπεδα Max Payne 2. Είναι μια μίξη traversal challenges (χωρίς να γίνεται platformer) και μάχης. Η μάχη του είναι καλή, οι υπερδυνάμεις έξυπνες και βοηθητικές. Το actual gunplay είναι πιο μέτριο, αλλά εντάξει, καλύτερο από το Alan Wake. Για αλατοπίπερο, το παιχνίδι προσφέρει κάποιες επιλογές, όχι σαν branching narrative όμως και όπως θα δούμε αργότερα, αυτές οι επιλογές ήταν πολύ superficial. Σε γενικές γραμμές, το Quantum Break είναι η προσπάθεια της Remedy να γράψει Science Fiction. Όπως κάθε “πρώτη” προσπάθεια, έτσι κι αυτό έχει τις αδυναμίες της. Και θα καταλάβετε τι εννοώ.

To Cast και τα Live Action Scenes

Το πρώτο πράγμα το οποίο εντυπωσιάζει στο παιχνίδι είναι το cast του. Κυριολεκτικά, ο Σαμ ο Λέηκ κάσταρε όποιον διάσημο είχε επιτυχία εκείνη την εποχή. Έτσι βλέπουμε τον Shawn Ashmore (τον Ice man από τους X-Men συν τον καλό μπάτσο στο Alan Wake 2), τον Aidan Gillen (τον Littlefinger από το Game of Thrones), τον Dominic Monaghan (ο Merry από το LORD OF THE RINGS), την γνωστή σε όλους μας Courtney Hope (πριν γίνει Jesse Faden στο Control) και τον RIP Lance Reddick (που οκ, είναι ο Lance Reddick). Προσωπικά πρώτη φορά είδα τέτοιο casting βασισμένο σε ηθοποιούς και όχι σε voice actors. (Βασικά από το Mafia το παλιό το ορθόδοξο, που ο Dan ο Vavra είχε καστάρει όλους τους ηθοποιούς από το Sopranos).

Και είναι λογικό, γιατί το Quantum Break προσπάθησε να παντρέψει το game cinematic με το live-action scene. Ναι, αυτό που όλοι είδατε και τρελαθήκατε με το Alan Wake 2, ο Σαμ ο Λέηκ το είχε εισάγει στο Quantum Break. Βέβαια είχε τα προβληματάκια του. Το live-action ποτέ δεν έδενε με το gameplay, μιας και ήταν η εξιστόρηση άλλων ιστοριών παράλληλων με την πλοκή. Κι επίσης, όταν είχε βγει exclusive για το xbox, (παύση για γέλιο) τα live scenes ήταν αναγκαστικά streaming, που για το 2016 ήταν μαρτύριο.

Η Πρώτη Βάση για το Remedyverse

Μπορεί η ιδέα για το Remedyverse να γεννήθηκε πιο νωρίς, αλλά στο Quantum Break βλέπουμε τα πρώτα δείγματα. Το όραμα του Σαμ του Λέηκ παίρνει σάρκα και οστά και μέσω κάποιον easter eggs πιάνουμε τον παλμό. Ο Alan Wake είναι υπαρκτό πρόσωπο στο σύμπαν του Quantum Break. Ο Σαμ ο Λέηκ κάνει πάλι τα γνωστά του cameo, λες και είναι ο Stan Lee ξέρω ‘γω. Κάποια containers γράφουν AWE (Altered World Event).

Και φυσικά το Quantum Break σετάρει όλο το cast για το Control και το Alan Wake 2. Η επιστροφή της Hope από την Beth Wilder στην Jesse Faden, του Ashmore από Jack Joyce σε Tim Breaker (get it? because he is “Time Breaker”?) και το recasting του Reddick από Μάρτιν Καταπακτής σε Γοώρλιν Πόρτας, ε κάτι δείχνει. Οκ, ναι, έχουμε νομικά θέματα. Αλλά είδατε. Τον Max Payne τον μετονόμασαν σε Alex Casey, αλλά η ίδια φάτσα του Σαμ του Λέηκ είναι, με την ίδια φωνή του RIP James McCaffrey.

Γιατί δεν πέτυχε το Quantum Break

Θεωρώ πως το παιχνίδι δυσκολεύτηκε για 2 βασικούς λόγους. Βγάζω απ’ έξω το γεγονός πως ήταν XBOX exclusive στην αρχή, κάτι που δεν βοήθησε ποτέ κανένα παιχνίδι.

Ο πρώτος λόγος ήταν γιατί το παιχνίδι ήταν αρκετά μέτριο. Αυτό που λέμε τίμιο εφταράκι. Καλό μεν, αλλά ως εκεί. Δεν έκανε κάτι σπουδαίο από άποψη gameplay, όπως ποτέ η Remedy δεν φημιζόταν για το εθιστικό gameplay των παιχνιδιών της. Από άποψη ιστορίας, ήταν πάλι μέτριο. Εννοείται πως δεν αγγίζει τα επίπεδα Max Payne ή Alan Wake, αλλά ρε φίλε είναι καλό. Υποτίθεται πως είχε και ένα σύστημα επιλογών, που όμως δεν είχε κανένα αντίκτυπο στην ιστορία – και για αυτό δεν ξανασχολήθηκαν. Βάζει τον πήχη πολύ πιο πάνω και για αυτό αρκετές φορές περνάει από κάτω. Πείτε το πως το Quantum Break πέφτει αφενός θύμα της φιλοδοξίας του. Δεν θα είχατε άδικο.

Ο δεύτερος λόγος είναι πως είχε την ατυχία να βγει το 2016. Εδώ θα γίνω λίγο gamer historian, γιατί ο κόσμος ξεχνάει εύκολα. Το 2016 ήταν μια δύσκολη εποχή για single-player linear games. Ήταν η χρονιά που είχε βγει το Overwatch και έκανε ΤΟΝ χαμό. Την ίδια χρονιά είχε βγει το Uncharted 4 και το Dark Souls 3. Ένα χρόνο πριν είχε βγει το Witcher 3. Πιο πριν είχε βγει το DragonAge Inquisition, ακόμη πιο πριν το GTA V και πιο πριν το Skyrim. Ακόμη η τάση στο gaming ήταν τα μεγάλα open-worlds, η ελευθερία του παίχτη, οι επιλογές και το customization. Τα live-service games ήταν στην ακμή τους και το team-based shooter έπαιρνε τα πάνω του. Θα περνούσαν χρόνια για να ζητήσει ο κόσμος τα single-player linear experiences ως αντίδοτο στους τεράστιους κόσμους με τα εκατό χιλιάδες map markers.

Και η υποκρισία των reviewer

Και φυσικά ακριβώς επειδή ήταν εκτός εποχής, οι reviewers το πάτησαν κάτω. Τα επιχειρήματα ήταν είτε αστεία είτε εκτός τόπου και χρόνου. Σε ένα Linear παιχνίδι είναι λογικό να έχεις κλειδωμένες πόρτες ή να χρειάζεται να ακολουθήσεις τον δρόμο που σου δείχνει το παιχνίδι. Αλλά όχι. Οι reviewers θεώρησαν αρνητικό πως “δεν μπορούσες να σπάσεις ΚΑΘΕ ΠΟΡΤΑ στο παιχνίδι” κι έτσι το βάφτισαν immersion breaking. Τέτοιου είδους κριτική -εντελώς άδικη για τους στόχους του παιχνιδιού- πρόσθεσε το λιθαράκι της για την κακή πορεία του παιχνιδιού.

Επίλογος

Το Quantum Break είχε την ατυχία να γεννηθεί σε λάθος εποχή. Όμως να που οι καιροί άλλαξαν. Πιστεύω πως αν έβγαινε τώρα, η αν γινόταν ένα remaster, θα πήγαινε καλύτερα. Πλέον ο κόσμος θέλει αυτά τα 10-12 ώρες παιχνίδια, που δεν θέλουν την αφοσίωση 8ωρης εργασίας. Θέλει τα γραμμικά παιχνίδια, που έχουν αρχή μέση και τέλος. Τα open world έχουν κλείσει τον κύκλο τους. Σήμερα το τίμιο εφταράκι του Quantum Break θα είχε πολύ καλύτερη αποδοχή από το gaming. Συν πως θα εκμεταλλευόταν την δυναμική του Remedyverse, του Alan Wake 2 και του Control. Για αυτό πιστεύω πως το Quantum Break είναι ένα μικρό διαμαντάκι, το οποίο μπορεί να μην πήρε την αναγνώριση που του άξιζε τότε, αλλά μπορεί να τα πάει πολύ καλά σήμερα. Και με το Very Positive με 20.000 reviews στο steam, φαίνεται πως δικαιώνεται.

 

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.