Δίχως τον Max Payne δε θα ήμουν εδώ

770

Τα τελευταία εικοσιτετράωρα είναι πολύ έντονα για εμένα.

Βλέπετε, υπάρχουν κάποιοι τίτλοι που είσαι άρρηκτα συνδεδεμένος μαζί τους και σε έχουν πάρει από το χεράκι και σε έχουν συντροφεύσει σε πολλούς τομείς της ζωής σου. Τα διαμάντια, διαχρονικά εκεί έξω είναι πάρα πολλά, ο καθένας έχει το δικό του.

Εμένα ήταν, είναι και θα είναι ο Max Payne.

Όλα άρχισαν περίπου στο 2003. Θυμάμαι να έχω μόνο ένα Game Boy Color και ένα PlayStation 2, στο οποίο έπαιζα κυρίως racing και ποδοσφαιράκια. Φυσικά, στο Game Boy έλιωνα Pokémon. Δεν είχα εντρυφήσει τόσο στο gaming. Αρκετά casual η φάση μου δεν είχα δεθεί με κάτι.

Από την άλλη ο μεγαλύτερος ξάδερφος μου, ο οποίος είχε ήδη τον δικό του υπολογιστή με τους πρώτους Pentium CPU αν θυμάμαι καλά μου είπε έλα σπίτι. Έχω καινούργιο παιχνίδι. 5 λεπτά δρόμος. Ήμουν αμέσως εκεί.

Δε θυμάμαι τη μέρα. Θυμάμαι όμως πως ήταν η μέρα που μου άλλαξε την gaming ζωή μου, κάτω υπό τη μαύρη κουρτίνα του εκκωφαντικού μονόλογου:

”They were all dead. The final gunshot was an exclamation mark on everything that had led to this point. I released my finger from the trigger, and it was over”.

KAI KAΠΟΥ ΕΚΕΙ ΤO EΜΒΛΗΜΑΤΙΚΟ ΠΙΑΝΟ ΜΕ ΠΑΡΕΑ ΤΟ ΒΙΟΛΙ ΚΑΝΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥΣ ΑΙΣΘΗΤΗ. ΧΑΟΣ. ΣΙΩΠΗ. ΜΟΥΓΚΑΜΑΡΑ. ΤΑΞΙΔΙ.

Ξάδερφε αν το διαβάζεις αυτό σε ευχαριστώ 🙂

BACKSTORY

Ο Μax Payne, ένας αστυνομικός στο NYPD, επιστρέφει στο σπίτι του μια μέρα, έπειτα από μία τυπική ημέρα εργασίας. Επιστρέφοντας, βρίσκει τη σύζυγό του και την κόρη δολοφονημένες από τα χέρια τοξικομανών, μέσω ενός ναρκωτικού υπό το όνομα Valkyr. Έπειτα από 3 χρόνια έρευνας πάνω στην υπόθεση, ο Max και ο καλύτερος του φίλος Alex, πάνε undercover, σε μία επιχείρηση την οποία έστησαν μόνοι τους, εν μέσω ενός μεγάλου deal το οποίο εμπεριέχει ναρκωτικά, και πιο συγκεκριμένα, Valkyr. Εν συντομία το V-deal.

Τα πράγματα στραβώνουν. Ο Alex σκοτώνεται και ο Max κατηγορείται για τη δολοφονία του. Πλέον κυνηγημένος και από τους ίδιους του, τους συναδέλφους, στρίβει προς τον μαύρο δρόμο της εκδίκησης με φάρο, την ανάγκη τιμωρίας αυτών που του στέρησαν την έξι μηνών κόρη του Rose καθώς και τη σύζυγό του Michelle.

ΜΙΑ ΑΙΜΑΤΟΒΑΜΜΕΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΓΑΠΗΣ

Μια μέρα, τον Σεπτέμβριο του 1992, στο Hell’s Kitchen, στο Μανχάταν, η Michelle δέχθηκε επίθεση από δύο ληστές που προσπάθησαν να της κλέψουν την τσάντα. Ένας νεαρός αξιωματικός της αστυνομίας της Νέας Υόρκης την έσωσε, ο οποίος κατατρόπωσε τους ληστές. Το όνομα αυτού… Max Payne.

Οι δυο τους άρχισαν να κάνουν παρέα μαζί, με τη Michelle να προσπαθεί πάντα να πειράζει και να κοροϊδεύει τον Max (ειδικά δε όταν συστήθηκαν για πρώτη φορά) στο πλαίσιο της πλάκας. Έπειτα από 10 μήνες παντρεύτηκαν. Περίπου τον Ιούνιο του 1993.

Η Michelle πήρε το επίθετο του Max και οι δύο τους πέρασαν μήνα του μέλιτος στο Montauk. Έπειτα από 5 χρόνια, στις 4 Φεβρουαρίου του 1998, γεννήθηκε η Rose. 

ΚΑΙ ΕΠΕΙΤΑ ΤΟ ΧΑΟΣ

Η μετάβαση από το φως στο σκοτάδι είναι η πιο σωστή φράση που μπορεί να χρησιμοποιήσει κάποιος για να περιγράψει τον ήρωα. Η κάθοδος προς το σκοτάδι ήταν απότομη και η δίψα για εκδίκηση μέρα με τη μέρα μεγάλωνε, δημιουργώντας ένα απάνθρωπο θηρίο, το οποίο φορούσε παρωπίδες και έψαχνε απλά τη λύτρωση…;! Θα ήταν η λύτρωση;

Αλκοολισμός και μία ζωή δίχως νόημα τον οδήγησαν έπειτα από καιρό (και πλέον με το Max Payne 2) πίσω στην εργασία του.

Δύο χρόνια μετά τα γεγονότα του πρώτου παιχνιδιού και τη ”λύτρωση του”, ο Max αναλαμβάνει detective και πάλι στο NYPD. Ένα βράδυ καλείται να ερευνήσει έναν καβγά σε μία αποθήκη που ανήκει στο παλιό του σύμμαχο τον Ρώσο μαφιόζο Vladimir Lem ο οποίος τότε έχει γίνει ένα ισχυρό όνομα στην πιάτσα.

Κάπου εκεί εμφανίζεται ξανά η Mona Sax (την οποία θεωρούσε νεκρή έπειτα από κάποια γεγονότα που λάβανε χώρα στο πρώτο παιχνίδι). Η Mona Sax ήταν μία διέξοδος στο σκοτάδι του Max στο πρώτο παιχνίδι, το οποίο ήρθε να γίνει έρωτας στο δεύτερο. Μία μυστηριώδης δολοφόνος επί πληρωμή, η οποία αντιπροσωπεύει ξεκάθαρα το αρχέτυπο femme fatale.

Δε θα πλαγιάσω πολύ. Η σχέση του Max και της Mona ήταν πραγματικά αλλόκοτα όμορφη, η οποία είχε κοινό παρονομαστή τη δράση και παράλληλα τη μαύρη ζωή που είχαν και οι δύο. Όμως όπως λέει και το επίθετο του και σε αυτή την περίπτωση το Payne…υπερίσχυσε. Η τρίτη σημαντικότερη γυναίκα του, χάνεται. Η λούπα δεν έχει τελειωμό.

Ησυχία… απόλυτη ηρεμία και χάος… η οποία περιγράφεται κάτω από τους ήχους του ”Pain”. Soundtrack το οποίο γνωρίσαμε λίγο μετά, το 2012 με το Max Payne 3. Με συντροφεύει σε όλη μου τη διαδρομή, γράφοντας το παρών άρθρο…

ΜΙΑ ΑΡΙΣΤΟΤΕΧΝΙΚΗ ΝΟΥΑΡ ΝΟΥΒΕΛΑ

Η αριστουργηματική προσέγγιση στο σενάριο και το ύφος από τον Sam Lake στα πρώτα δύο Max Payne κατατάσσουν το franchise στο πάνθεον του είδους. Η μοναδική εξιστόρηση της πλοκής μέσω κόμικ εντύπων, ήταν πέρα για πέρα πανέξυπνη.

Τα σκοτεινά χρώματα, ο χαμηλός φωτισμός, το κοινωνικό δράμα ανάμεσα στον Max και την κατάσταση που ζει, το αστυνομικό υπόβαθρο αλλά και το ρομαντικό ειδύλλιο που υπάρχει έντονα στο δεύτερο παιχνίδι με τη Mona, συνθέτουν το απόλυτο νουάρ σκηνικό, όπως το όρισε και το αποτύπωσε για πρώτη φορά ο Νίνο Φρανκ το 1946 για τις ταινίες του Hollywood.

Και εκεί ακριβώς πάτησε και η Remedy για το franchise.

BULLET TIME

Ακούγοντας κάποιος Max Payne το πρώτο πράγμα που θα του έρθει στο μυαλό είναι το bullet time feature που παίζει πρωταρχικό ρόλο στον τίτλο, βγαλμένο από την ταινία Matrix.

Το Bullet Time είναι μία ειδική ”δύναμη” που χρησιμοποιεί ο Max Payne. Όταν ενεργοποιείται τα πάντα γύρω του επιβραδύνονται ενώ ο ίδιος σε πραγματικό χρόνο μπορεί να στοχεύει και να πυροβολεί.

Ένα feature-επανάσταση για την τότε εποχή το οποίο αρκούσε για να κάνουν το παιχνίδι ίσως το καλύτερο third-person shooter που υπήρξε μέχρι και σήμερα. Μία συνταγή που αναβαθμίστηκε στο Max Payne 2 και την οποία εξέλιξε στο Max Payne 3 η Rockstar πλέον.

Θυμάμαι να κοιτάζω με ανοιχτό το στόμα, όταν μου δόθηκε η ευκαιρία να ενεργοποιήσω και να παίξω με bullet time. Νόμιζα ότι είχα καταλάβει τον κόσμο σαν ένας σούπερ ήρωας σαν ένας άλλος Neo από το Matrix.

ΤΟ ΣΤΕΡΝΟ ΑΝΤΙΟ;!

Το 2012 και έχοντας η Rockstar Games πλέον τα δικαιώματα του τίτλου, το Max Payne 3 είναι γεγονός. Μία Rockstar η οποία σεβάστηκε πέρα για πέρα τον ήρωα, τον κόσμο του το franchise. Ένας Max στα 47 του έτη πλέον, ο οποίος ακόμη ψάχνει απεγνωσμένα ένα παράθυρο για να ξεφύγει από τον φαύλο κύκλο της ζωής του.

Αναλαμβάνει μία δουλειά, ως προσωπικός bodyguard πλούσιας οικογένειας με μία ανείπωτη τραγωδία να του χτυπάει ξανά την πόρτα. Η ανάγκη του να προστατέψει κάποιον είναι μεγάλη. Θεωρεί πως μετά από τόσα χρόνια, τον εαυτό του υπεύθυνο για τον χαμό της οικογένειάς του.

Το επίθετο του έμελλε να περιγράψει όλη του την ζωή. Το τέλος του τρίτου παιχνιδιού σηματοδοτεί και μία λύτρωση όπως φαίνεται από τα end credits, βέβαια δεν είμαι σίγουρος για αυτό. Σίγουρα το φορτίο είναι πιο ελαφρύ αλλά ακόμη υπάρχει εκεί.

Η στεναχώρια μου μεγάλη, όταν βλέπω πως το Max Payne 3 κλείνει όπως πρέπει την ιστορία του αγαπημένου μου ήρωα. Ήθελα και άλλο. Φυσικά, δε θα χορτάσω ποτέ. Ακόμη και νέο παιχνίδι να είχαμε κάθε χρόνο.

Κλείνοντας το, εφόσον έχω τερματίσει για πρώτη φορά συνειδητοποιώ ότι ξαφνικά έχω φτάσει 18 χρονών (τόσο ήμουν το 2012) και ένα κομμάτι μου ”ξεριζώνεται” και φτάνει στο τέλος του. Όμως η αγάπη παντοτινή. Ξέρετε κάποια παιχνίδια δεν είναι απλά παιχνίδια.

Αν δεν το βιώσει κάποιος δε θα καταλάβει ποτέ. Θυμάμαι να δακρύζω σαν μικρό παιδάκι την ώρα του τερματισμού. 20 χρόνια μετά το αίσθημα δεν αλλάζει. Είναι πάντα σαν να είναι η πρώτη φορά. Και οδεύοντας σιγά σιγά προς τα 30 μου, έχω ξανά την ευκαιρία να ζήσω την παιδική μου ηλικία…

7 Απριλίου 2022. Η Rockstar Games δίνει τα χέρια με τη Remedy Entertainment. Οι δύο αγαπημένοι μου developers φέρνουν τον αγαπημένο μου ήρωα εν ζωή ξανά. Το Max Payne και Max Payne 2: The Fall of Max Payne, γίνονται remakes για PC και κονσόλες νέας γενιάς. 

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη CyprusGamer (@cyprusgamer)

Και νοιώθω ξανά αυτό το συναίσθημα όταν έπαιξα για πρώτη φορά το παιχνίδι. Είναι αλλόκοτο. Ξέρω τι θα δω. Ξέρω την πλοκή. Ξέρω που πάει όλο αυτό. Η προσμονή όμως είναι η ίδια.

Η παραπάνω ανακοίνωση ήταν η αφορμή του κειμένου αυτού, που ήθελα καιρό να γράψω. Αυτά τα λόγια δε θα υπήρχαν ενδεχομένως αν δεν είχα γνωρίσει το συγκεκριμένο franchise. Ίσως, να μην ασχολούμουν καν με τα video-games.

Για αυτό Remedy και Sam Lake σας ευχαριστώ. 

Υ.Γ: Μη φοβάστε ποτέ να εκφράζετε την αγάπη σας για ότι λατρεύετε.

I don’t know about angels, but it’s fear that gives men wings.

 

 

 

 

 

 

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.