Λοιπόν, αυτό το Hate the Game δεν θα πάει κατευθείαν στο Outer Wilds. Το Outer Wilds είναι η αφορμή, όχι το αντικείμενο καθεαυτόν του θαψίματος. Θέλω με αφορμή ένα σημαντικό παιχνίδι – που έχει αλλάξει τις ζωές όσων το έπαιξαν – να εκφράσω τα παράπονά μου για πολλά πράγματα που με χαλάνε στο gaming. Το σημερινό hate the game θα στηλιτεύσει πολλά πράγματα, σε σημείο που θα είναι σε πολλά σημεία rant και όχι άρθρο.
Για το context έχω παίξει 46 λεπτά από το παιχνίδι. Ναι, 46 λεπτά ήταν αρκετά για να κάνω την γνωστή χειρονομία στην οθόνη και να ζητήσω πανηγυρικό refund από το steam. Το Outer Wilds κατέχει ρεκόρ μίσους, καθώς σε όλα τα παιχνίδια που μίσησα, είχα αφιερώσει ώρες. Ξέρω πως το παιχνίδι είναι διαμάντι και είναι ο Μεσσίας των indie. Αλλά ρε φίλε κάνει ό,τι μπορεί για να το μισήσεις. Είναι εκείνος ο γνωστός σου που ξέρεις πως είναι καλό παιδί, αλλά για κάποιο λόγο κάνει ό,τι μπορεί για να τον αντιπαθήσεις.
Real Outer Wilds use gamepad
Το Outer Wilds κατάφερε να το μισήσω ΠΡΙΝ ΚΑΝ ΑΝΟΙΞΕΙ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ. Δεν κάνω πλάκα. Πριν καλά καλά ανοίξει το .exe, μου πετάει disclaimer στο steam. Παίξε το με controller. Λοιπόν, μάγκες για να εξηγούμαστε. ΟΤΑΝ ΘΑ ΚΑΝΕΤΕ ΠΑΙΧΝΙΔΙ, ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΕΤΕ OPTIMIZE ΓΙΑ MOUSE & KEYBOARD. Δεν με νοιάζει τι θα κάνετε, αλλά τα κόλπα του Yakuza κομμένα. Πού το έχετε δει γραμμένο δηλαδή, το παιχνίδι να λέει στο παίκτη πώς να παίξει; Αν ήθελα να παίξω με controller, μάντεψε! Θα αγόραζα PS5! Από την στιγμή που έχεις βγάλει port για PC, θα το κάνεις να παίζεται με keyboard τέλος.
Αλλά όχι! Το Outer Wilds δεν θέλει να είναι ενοχλητικό μόνο. Θέλει να το μισήσεις. Έτσι όταν ανοίγει επιτέλους το παιχνίδι, η πρώτη εικόνα που βλέπεις είναι πάλι το “Η εμπειρία είναι καλύτερη με controller”. Βρε άντε μου στους Βέλγους να δείς αν έρχομαι! Ήδη το παιχνίδι, πριν καν το start screen μου κάνει bullying για το πώς να το παίξω.
Νο Saves
Οκ! Ανοίγω το παιχνίδι, ρυθμίζω τα settings και ξεκινάω. Στο σαραντάλεπτο πάνω είμαι έτοιμος να πάρω το διαστημόπλοιο. Κει που πάω να πατήσω το κουμπι, κλαίει το μωρό. Ψάχνω save, πουθενά. “Α”, λέω από μέσα μου, “θα έχει auto-save, τόση ώρα παίζω”. Το κλείνω, ταΐζω το μωρό, το κοιμίζω και πάω να συνεχίσω. ΧΑ! Το παιχνίδι ξεκινάει με new game και το ξαναπιάνω από την αρχή.
So, τι έγινε; Το παιχνίδι δεν έχει saves, ούτε auto-save. Αποθηκεύει αυτόματα κάθε φορά που τελειώνει το σύμπαν και αρχίζει από την αρχή η λούπα. Δεν το πίστευα μόλις το είδα. Λοιπόν, devs, τα παιχνίδια θα έχουνε 1 από τα 3 είδη save. Πρώτον το κλασικό το manual. Θα αποθηκεύω ό,τι ώρα θέλω εγώ, δεν θα μου λες εσύ. Δεύτερον auto-save το οποίο θα γίνεται ανά 2 με 3 λεπτά. Αν κλείσω το παιχνίδι, θέλω να έχω 2-3 λεπτά διαφορά με εκεί που ήμουν, όχι να χάνω πρόοδο από ώρες ολόκληρες. Τρίτον και προαιρετικό, κάποιο In-game μορφή αποθήκευσης, τύπου κοιμήσου και αποθήκευσε την πρόοδο σου. Τα “αποθηκεύω αυτόματα όποτε θυμάμαι” κομμένα!
Χάλια χειρισμός
Διαβάζοντας τις κριτικές στο steam, έπιασε το μάτι μου κάτι παράξενο. Έλεγε πως ο χειρισμός του παιχνιδιού είναι σαν το Octodad στο διάστημα. Το βρήκα υπερβολικό. Ένα τέτοιο διαμάντι του gaming όπου όλοι το λατρεύουν, αποκλείεται να έχει τόσο χάλια…
Ναι είχε.
Για μένα το παιχνίδι είναι unplayable με τα controls που έχει. Ναι, καταλαβαίνω πως είναι physics και ξέρω πως η βαρύτητα παίζει ρόλο. Αλλά που να με πάρει, το No Man’s Sky, το Starfield και κάθε άλλο space παιχνίδι έχει καλύτερα controls από αυτό το αίσχος. Ένα νανοχιλιοστό να πατήσεις το γκάζι, έχεις βρεθεί ανάσκελα, ανάμεσα στα δέντρα με κατεστραμένο σκάφος. Όταν έκανα το tutorial για τον χειρισμό, πατάω τα κουμπιά και βγαίνει το ελικοπτεράκι τσίτα μπόμπα χαρακίρι να χτυπάει τούμπες στον αέρα.
Βασικά θα σας πω το εξής: Θυμάστε τις αποστολές με τα τηλεκατευθυνόμενα στο Vice City και το San Andreas; Ε ακόμη χειρότερα.
Voice over
Δεν υπάρχει. Όλα είναι text. Κάπου το καταλαβαίνω αυτό. Κάτι jrpg ή κάτι pixel art παιχνίδια, είναι εντάξει να έχουν μόνο και κείμενο. Αλλά ακόμη κι αυτά τις περισσότερες φορές κρατάνε το κείμενο σύντομο, μικρό και ευσύνοπτο. Δεν βάζουν κατεβατά ολόκληρα που θες δυο μέρες για να διαβάσεις. Το Outer Wilds σε βάζει να διαβάζεις λες παίζεις visual novel. Σαν μην έφτανε αυτό, η περιήγηση στους διαλόγους είναι λίγο περίεργη και πολλές φορές πρέπει να επαναλάβεις διαλόγους, για να βρεις την πληροφορία που θες.
Η υποκρισία για το Outer Wilds
Αν το No Man’s Sky ή ακόμη χειρότερα το Starfield είχε αυτό τον σχεδιασμό στο space travel, θα είχε τρελαθεί το άπαν σύμπαν. Το Outer Wilds την γλιτώνει και αυτό είναι που με ενοχλεί με πολλά παιχνίδια “διαμάντια”, όπως για παράδειγμα το Disco Elysium, το Nier Automata και τώρα το Outer Wilds. Την γλιτώνουν με πράγματα, που σε άλλα παιχνίδια δεν θα σκεφτόμασταν δεύτερη φορά να τα θάψουμε.
Π.χ υπάρχει ένα work around για τα απαίσια controls και αυτό είναι να κάνεις lock σε ένα στόχο για να πας ευκολότερα. Αλήθεια; Όταν το Assassin’s Creed βάζει αυτόματο πιλότο στις καμήλες τρελαίνεστε. Όταν το Outer Wilds βάζει αυτόματο πιλότο, είναι game of the year.
Ο ελέφαντας στο δωμάτιο
Μισώ τα παιχνίδια – είτε είναι κακά είτε είναι καλά – που δεν σου δίνουν βασικά quality of life στοιχεία στο παιχνίδι. Οκ, καταλαβαίνω πως πως μια μερίδα των παικτών θέλουν πρόκληση να κάνουν τις ζωές τους δύσκολες. Αλλά δεν είμαστε όλοι έτσι. Δεν έχουμε όλοι την δυνατότητα να παίζουμε ώρες ολόκληρες, για να μου έχεις τέτοιο save system. Ούτε έχω την θέληση, την διάθεση και την ικανότητα να μαθαίνω από την αρχή τα άθλια control σου, όταν απλώς θέλω ένα κουμπί για γκάζι, ένα για φρένο και το analog stick για navigation. Δεν θέλω να περνάω τα πάνδεινα για να παίξω ένα παιχνίδι.
Και μην ακούσω επιχειρήματα τύπου “ναι αλλά αυτά είναι μαθήματα ζωής” ή “Μαθαίνεις πως να νικάς με επιμονή” που λένε κάτι τριτοετείς για τα Soulslike. Είμαι 37 χρονών γαϊδούρι, με γυναίκα, παιδί και οχτάωρη εργασία. ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ ΤΟ ELDEN RING για να μου μάθει πως να επιβιώνω με επιμονή. Θέλω να παίξω ένα παιχνίδι και θέλω να μην μου βάζεις εμπόδια με το καλημέρα στη διασκέδασή μου.
Επίλογος για το Outer Wilds
Δεν αρνούμαι το πόσο σημαντικό παιχνίδι και το πόσα πρωτοποριακά και έξυπνα πράγματα προσπαθεί να κάνει το Outer Wilds. Αλλά όταν σε 45 λεπτά το παιχνίδι στρέφεται εναντιον σου και σου λέει μίσησε με, τότε απλώς θα το μισήσω. Δεν με νοιάζει αν αυτό θέλει το παιχνίδι γιατί πρέπει να “το παίξεις με τους δικούς του όρους”. Όταν μου βάζεις βασικά εμπόδια, που κάνουν την ίδια την εμπειρία αφόρητη, έχεις φάει uninstall στο σαραντάλεπτο και refund πανηγυρικό. Επιτέλους, έχουμε ξεφύγει από την εποχή του SNES και του GameBoy. Δεν έχω 40 ώρες για να μάθω τα συστήματά σου, λες και δίνω πανελλήνιες. Για αυτό πράξε ανάλογα.
Αγαπητέ Reviewer, παρακαλώ μην κρίνεις με δύο μέτρα και δύο σταθμά τα παιχνίδια. Ή τουλάχιστον αν έχεις σκοπό να διυλίσεις το κουνούπι για τα ΑΑΑ και να καταπιείς τις καμήλες των indie, έχε την ευγενική καλοσύνη να μου το πεις πρώτα.
Με άλλα λόγια δεν έχω πρόβλημα με το Outer Wilds. Ήταν ένα παιχνίδι. Έπαιξα και έχασα. Αλλά με ενοχλεί πως gamers και reviewers είναι διατεθειμένοι να παραβλέψουν ακόμη και τις πιο εξωφρενικές αδυναμίες, προκειμένου να δικαιολογήσουν ένα σπουδαίο παιχνίδι. Κι είναι κρίμα. Ήθελα πολύ να δω πόσο τέλειο είναι το Outer Wilds. Πόσο ωράια εξερεύνηση και μυστήριο έχει. Αλλά τώρα, χάρη σε αυτές τις βασικές αδυναμίες, δεν θα μάθω ποτέ.
