Πάντα ήθελα να γράψω ένα κείμενο για το World of Warcraft. Είναι ένα παιχνίδι στο οποίο σπατάλησα χρόνια από την ζωή μου και χιλιάδες ευρώ από το πορτοφόλι μου. Από το 2007 και το μακρινό Burning Crusade μέχρι το Shadowlands, ήμουν φανατικός του WoW και στήριζα κάθε προσπάθεια, άλλοτε επιτυχημένες και άλλοτε επιτυχημένες.
Αλλά κάθε παιχνίδι που τραβά τόσο πολύ, αναπόφευκτα αλλάζει. To WoW που ξεκίνησε το 2004 δεν είναι το ίδιο με αυτό του 2024. Με μια τριλογία να είναι έτοιμη στα σκαριά και το War Within προ το πυλών, θέλω λίγο να σχολιάσω τις φάσεις και τις εποχές του WoW. Πώς ξεκίνησε, που άλλαξε, γιατί άλλαξε και που μπορεί να το πάει από εδώ και πέρα.
Εποχή Πρώτη: Η Εποχή της Περιπέτειας
Το WoW ξεκίνησε ως η απόλυτη περιπέτεια. Έφτιαχνες τον χαρακτήρα σου και χωνόσουν σε ένα κόσμο τεράστιο που σε προ(σ)καλούσε να τον εξερευνήσεις. Κάθε αποστολή μπορούσε να σε κάνει να περιπλανιέσαι για ώρες, κάθε γωνιά μπορούσε να να κρύβει και κάτι νέο. Δεν υπήρχε μια ενιαία ιστορία, αλλά μικρά questlines τα οποία ήταν μικρές αφηγήσεις σε έναν μεγάλο κόσμο. Το γεγονός πως μοιραζόσουν αυτόν τον κόσμο με άλλους παίκτες, σε έκανε να νιώθεις ένα μικρό μέρος σε αυτόν τον κόσμο. Το WoW ήξερε να σε κάνει να νιώθεις ασήμαντος, με την έννοια πως ο κόσμος δεν γυρνούσε γύρω από εσένα. Εσύ γυρνούσες γύρω από τον κόσμο, κάνοντας αποστολές, μαθαίνοντας την ιστορία του και σκοτώνοντας για loot. Πρωταγωνιστής ήταν η Azeroth και το γεγονός πως δεν είχε ένα αυστηρό narrative σου άφηνε το περιθώριο να γράψεις την δική σου ιστορία.
Εποχή Δεύτερη: Η Εποχή της Εξερεύνησης
Η πρώτη εποχή τέλειωσε γρήγορα. Με το πρώτο expansion το WoW μπαίνει σε άλλη φάση και η εστίαση αλλάζει ελαφρώς. Πλέον υπάρχει ένας νέος κόσμος να ανακαλύψεις και μια νέα απειλή για να σταματήσεις. Πλέον δεν είσαι ένας τυχαίος περιπλανητής. Τώρα είσαι ένας εξερευνητής που πάει σε άλλους κόσμους. Στο Burning Crusade και στο Wrath of the Lich King ήσουν λίγο πολύ ένας στρατιώτης σε αποστολή, ένας μισθοφόρος στον πόλεμο. Τα δύο αυτά expansion ήταν και το peak του World of Warcraft, μιας και διατηρούσε αυτή την αίσθηση του να ανήκεις σε ένα κόσμο. Ο κόσμος είχε μεγαλώσει, εσύ πλέον αναβαθμιζόσουν και λάμβανες μέρος στη δράση, αλλά το αίσθημα πως ήσουν μέρος του Warcraft ήταν ακόμη δυνατό.
Εποχή Τρίτη: Η Μεταβατική Εποχή
Cataclysm και Mists of Pandaria αποτελούν την μεταβατική περίοδο μεταξύ του παλιού WoW και του νέου. Η αρχή της παρακμής για πολλούς, το Cataclysm άλλαξε δραστικά, αυτό που προηγουμένως είχε αλλάξει ελαφρώς. Πλέον υπάρχει ξεκάθαρο story, ξεκάθαρη πλοκή, κι εσύ αποτελούσες ένα βασικό γρανάζι αυτής της πλοκής. Η αίσθηση πως ανήκεις στον κόσμο σταμάτα στο Cataclysm και στο MoP νιώθεις πως ανήκεις στην ιστορία. Το Mists of Pandaria ήταν το πρώτο expansion που δεν είχε “final boss” όπως είχαν τα προηγούμενα τρία. Με το τέλος του πέμπτου expansion η αλλαγή έχει επέλθει οριστικά και πλέον το παλιό WoW έχει πεθάνει.
Εποχή Τέταρτη: Το Νέο World of World of Warcraft
Με τους Warlords of Draenor ξεκινά μια νέα εποχή. Πλέον το WoW από ΜΜΟ γίνεται σχεδόν single-player. Πλέον είσαι στρατηγός του faction σου, έχεις base of operations, έχεις ακόλουθους. Οι αποστολές σταματούν να είναι μικρά questlines αλλά μεγάλα narratives με το τελικό scenario στο τέλος. Η τελευταία τρύπα του ζουρνά αναβαθμίζεται σε commander, hero, champion και πλέον είσαι η κινητήρια δύναμη της ιστορίας. Οι ήρωες των παλιών καιρών που ήταν σημείο αναφοράς, πλέον είναι σύντροφοί σου. Δεν είσαι μέλος της ιστορίας. Είσαι η ιστορία. Αυτή η ιστορία αν με ρωτάτε τελειώνει στο τέλος του Legion με την ήττα του Sargeras και εκεί τελειώνει και η τέταρτη εποχή.
Εποχή Πέμπτη: World of Warcraft: Κουλουβάχατα
Το Battle for Azeroth σήμανε την αρχή της πέμπτης και προτελευταίας εποχής του World of Warcraft. Με το Warcraft να χρειάζεται απεγνωσμένα ένα reboot, επιστρέφουμε στις ρίζες. Πόλεμος μεταξύ Alliance και Horde με την υπόκρουση κάποιων εγκλημάτων πολέμου. Αν σας είναι οικείο, πρακτικά είναι επανάληψη του MoP. Τίποτα όμως δεν πήγε σωστά. Tο Battle for Azeroth ήταν ένα πολύ μέτριο και κουραστικό expansion. To Shadowlands απλώς διέλυσε όλο το lore – όσο είχε απομείνει – πρακτικά ξαναγράφοντας αυτά που παίξαμε. Χωρίς ουσία, χωρίς συναίσθημα, χωρίς όραμα, η Πέμπτη εποχή έκλεισε γλυκύπικρα με το Dragonflight. Η Πέμπτη εποχή ήταν το βαρέλι που έπιασε πάτο.
Εποχή Έκτη: Και τώρα βλέπουμε
Και τώρα στα εικοσάχρονα μπαίνουμε στην έκτη εποχή. Η επιστροφή του Chris Metzen και ο σχεδιασμός 3 expansion αναγγέλλει μια νέα εποχή για το World of Warcraft. Δεν είμαι προφήτης για να ξέρω τι θα γίνει, αλλά φαίνεται πως τελικά το World of Warcraft αποκτά το όραμα και την νέα πνοή που του αξίζει. Μόνο ο χρόνος θα δείξει αν η επιστροφή του Metzen ήταν η σωστή κίνηση.
Όμως ας είμαστε ειλικρινείς. Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Ακόμη και το Classic έχει φτάσει στο Cataclysm πλέον. To World of Warcraft δεν θα είναι ποτέ πια ο ανοιχτός κόσμος που ζούσε σχεδόν ανεξάρτητα από τον παίχτη. Και για αυτό, όσοι νέοι παίχτες κι αν έρθουν, όση νοσταλγία και αν μας πουλήσουν, τίποτα δεν θα μπορέσει να ξαναζωντανέψει τις ένδοξες εποχές του παιχνιδιού.
