Η διαστημική όπερα της καρδιάς μας. Το παιχνίδι που έκανε την Bioware να είναι Bioware. Με το πέμπτο παιχνίδι να είναι στα σκαριά, ήρθε η ώρα να μιλήσουμε λίγο για το Mass Effect. Και θα πούμε αλήθειες. Καλή η νοσταλγία, αλλά που και πού πρέπει να βγάζουμε τα χρωματιστά γυαλιά και να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους.
Η κληρονομιά του Mass Effect
To Mass Effect είναι μια σειρά που έχει αφήσει μια τεράστια κληρονομιά. Αλλά ποια είναι αυτή η κληρονομιά; Η ιστορία του. Το Mass Effect κέρδισε το κοινό στο πρώτο παιχνίδι και γιγαντώθηκε στο δεύτερο, χάρη στην ιστορία του. Ήταν το πρώτο σοβαρό sci-fi παιχνίδι, που έστησε ένα κόσμο εφάμιλλο του Star Trek. Ok, δεν αγγίζει, αλλά είναι ό,τι κοντινότερο έχουμε δει. Εξωγήινες φυλές, στόλοι, αξιωματικοί, ένας ολόκληρος κόσμος που έμοιαζε αλήθινός. Και μέσα σε αυτόν τον κόσμο, ήσουν εσύ μαζί με τους συντρόφους σου που προσπαθούσες να σώσεις το σύμπαν. Και φυσικά μιλάμε για μια ιστορία με πραγματικές επιλογές, δύσκολες επιλογές, που μετέτρεπαν τους NPC σε πραγματικούς συντρόφους.
Η μάχη του Mass Effect
To Mass Effect είναι ένα κακογερασμένο παιχνίδι. Το gameplay του πλέον παίρνει απροβίβαστο. Τα όπλα του είναι “δέκα βαράω μια πετυχαίνω”, με κακό cover και χειρότερη κίνηση. Έχει ένα κουμπί για όλα, cover-vault-use. Έχει πολλούς εχθρούς που και καλά έχουν διαφορετικούς μηχανισμούς, αλλά όλοι είναι εκνευριστικοί. Ακόμη και η επιλογή των όπλων είναι ένα μαρτύριο, καθώς αφενός αργεί πολύ, αφετέρου τις περισσότερες φορές δεν δουλεύει. Τα weapon wheel δεν είχαν εφευρεθεί τότε και έτσι το παιχνίδι δείχνει την ηλικία του πολύ γρήγορα.
Είναι RPG το Mass Effect;
Ακόμη δεν είμαι σίγουρος. Ναι, από άποψη ιστορίας και επιλογών είναι φουλ rpg. Αλλά από άποψη συστημάτων, το παιχνίδι υπολείπεται σε πολλά. Τα abilities είναι τόσο παράξενα και counter-intuitive, που το autolevel μοιάζει εξαιρετικά βοηθητικό. Σκεφτείτε. Το παιχνίδι αποφασίζει μόνο του, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΧΡΙΣΤΟ ΤΙ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΚΑΘΕΝΑ. Τέλος πάντων. Ακόμη και τα διάφορα classes δεν έχουν τεράστιες διαφορές και τα abilities είναι σχεδόν προαιρετικά. Το Mass Effect είναι RPG στην ιστορία του, αλλά περισσότερο action game στο gameplay του. Αυτός ο διχασμός το έβλαψε, ειδικότερα στο Andromeda.
Ok, ήταν η ιστορία τόσο καλή;
Κι εδώ ερχόμαστε στο ζουμί του άρθρου. Είναι το Mass Effect τόσο καλό ΟΣΟ ΝΟΜΙΖΟΥΝ οι φανς πως είναι;
Είμαι λίγο διχασμένος σε αυτό, γιατί οι παράγοντες είναι πολλοί. Πρώτον, είναι το πνεύμα της εποχής. Όταν το Mass Effect τα έκανε αυτά, δεν υπήρχε όμοιό του. Τώρα έχει. Ιστορίες με επιλογές και με σκοτεινά θέματα, να φάνε και οι κότες. Καταλαβαίνω γιατί κάποιος ψάρωσε με την ιστορία του genophage για παράδειγμα. Αλλά όταν ένα παιχνίδι βάζει αντίστοιχες ιστορίες σήμερα, απλώς δεν μας κάνει αίσθηση. Η ιστορία του και οι χαρακτήρες του είναι απλώς καλοί, με τα σημερινά δεδομένα.
Αλλά παραμένουν καλοί. Όντως έχει μια καλή ιστορία και όντως σου κρατά το ενδιαφέρον. Με τα καλά της και τα κακά της, το παιχνίδι έχει καλή ιστορία. Έχει ενδιαφέρον, έχει πρωτοτυπία, έχει βαθιά νοήματα και σκληρές επιλογές. Είναι ένα ορόσημο και αποτελεί θεμέλιο για όλες τα choices matters game που βγήκαν έκτοτε.
The Mass Effect… effect
Το παιχνίδι δεν είναι τόσο καλό όσο το θυμούνται. Αν έβγαινε φέτος με γραφικά unreal 5, θα πήγαινε μέτρια. Στη συζήτηση για το Mass Effect, η αντικειμενικότητα πάει περίπατο και η νοσταλγία παίρνει το λόγο. Κανένα παιχνίδι δεν μπορεί να σταθεί δίπλα του, όταν το παιχνίδι που συγκρίνεται μαζί του είναι μια ιδανική μορφή του εαυτού του. Ούτε το Andromeda, ούτε το Mass Effect 5 έχουν ελπίδα. Το Mass Effect στο μυαλό του φαν, είναι ένα τέλειο παιχνίδι που δεν έχει όμοιό του. Όμως αυτοί οι φαν αμφιβάλλω πως το έχουν παίξει πρόσφατα για να δουν πόσο janky και clunky χειρισμό έχει το παιχνίδι. Ή πόσοι μηχανισμοί (δεν) δουλεύουν.
Επίλογος
Η νοσταλγία είναι καλή. Αλλά όταν ζεις κολλημένος στο παρελθόν, τότε είναι πρόβλημα. Παίζοντας σήμερα το παιχνίδι, με καθαρό μυαλό, μπορώ όντως να πω πως είναι ένα εξαιρετικό παιχνίδι. Αλλά δεν βλέπω το χάος ποιότητας με το Andromeda ή με άλλα αντίστοιχα παιχνίδια. Το αντίθετο. Βλέπω πως πάνω κάτω το ίδιο προϊόν τρώμε στη μάπα, ίσως με διαφορετικό περιτύλιγμα.
Γιατί τελικά αυτό θέλει ο gamer. Όχι ένα καλό Mass Effect, αλλά ένα Mass Effect που θα τον κάνει να νιώσει όπως τότε. Αλλά όσο καλό και να είναι ένα παιχνίδι, αυτό είναι αδύνατον. Οι devs είναι για να φτιάχνουν παιχνίδια, όχι για ικανοποιούν την νοσταλγία μας. Για αυτό καλό είναι πού και πού, εκτός από το να νοσταλγούμε τα παιχνίδια – να τα παίζουμε κιόλας. Έτσι για να θυμόμαστε τι νοσταλγούμε.
