Rinoa και δεν είμαι καλά. Καλά καταλάβατε. Σήμερα θα ασχοληθούμε με το πρώτο και τελευταίο JRPG που έπαιξα (μέχρι που έπιασα στα χέρια μου το Metaphor). Σήμερα θα πάμε στο μακρινό 1999, όταν η Square Enix λεγόταν ακόμη Squaresoft. ‘Ηρθε η ώρα να θυμηθούμε το Final Fantasy 8.
Tι είναι το Final Fantasy 8
Είναι ένα τεράστιο κεφάλαιο το Final Fantasy. Σίγουρα δεν είμαι εγώ ο κατάλληλος για να μιλήσει για το Final Fantasy και το πόσο σουρεάλ είναι το κάθε ένα από αυτά. Και να σας πω και κάτι; Δεν με νοιάζει κιόλας. Ένα Final Fantasy έχω παίξει στη ζωή μου και ήταν αρκετό.
Το Final Fantasy 8 είναι ένα τυπικό JRPG, από αυτά που εδραίωσαν τον όρο για αυτού του είδους τα παιχνίδια. Είναι turnbased combat RPG, στο οποίο εσύ και άλλοι δύο από την ομάδα σου γυρνάτε τον χάρτη και παίζετε ξύλο με ζώα, στρατιώτες, τέρατα και θεούς. Το παιχνίδι ήταν εξαιρετικά φιλόδοξο με 4 cd να απαιτούνται για να το τελειώσετε. Το περιβάλλον είναι απλώς ένα pre-rendered 2d και τα 3d ήταν ακόμη στα σπάργανα. Η διαφορά μεταξύ των γραφικών του gameplay και των cinematics είναι Παναγιά βοήθα, αλλά κακά τα ψέματα. Τα cinematics και η μουσική του Final Fantasy 8 είναι για σεμινάριο
Η Ιστορία του Final Fantasy 8
Ο λόγος που γράφεται το παρόν άρθρο. Η ιστορία ξεκινάει σαν άνιμε. Ένα “και καλά σχολείο” εκπαιδεύει μαθητές-μαχητές. Εκεί γνωρίζεις τους πρωταγωνιστές σου. Έχεις τον Squall τον EMO πριν τους ΕΜΟ, το Zell, την Quistis με το μαστίγιο, την Selphie πριν τις selfie, και τον ανταγωνιστή σου τον Seifer. Η ιστορία ξεκινάει απλά, με την προαναφερθείσα παρέα να πηγαίνει να υπερασπιστεί ένα έθνος που υφίσταται επίθεση.
Κι από εκεί όλα πάνε λάθος. Τελικά πίσω από την επίθεση κρύβεται μια μάγισσα, την οποία προσπαθείς να δολοφονήσεις. Όλα πάνε (πάλι) λάθος, πας φυλακή, βγαίνεις από τη φυλακή. Τελικά πίσω από την μάγισσα κρύβεται μια άλλη μάγισσα που ρίχνει ΠΥΡΑΥΛΟΥΣ στην σχολή σας. Τελικά η σχολή είναι ένα FLYING FORTRESS και γλιτώνει. Αν νομίζετε πως εδώ το παιχνίδι χάνει λίγο την μπάλα περιμένετε.
Για κάποιο λόγο καταλήγετε στο διάστημα, εκεί υπάρχει ένα monster apocalypse, σώζετε το κορίτσι (την αγαπημένη Rinoa). Τελικά πίσω από την άλλη μάγισσα κρύβεται μια άλλη μάγισσα που θέλει να φέρει το τέλος της πραγματικότητας συγχωνεύοντας τον χρόνο. Δεν κάνω πλάκα.
Το Gameplay
Δεν είναι κάτι εξωφρενικό το gameplay. Τυπικό JRPG, από αυτά που καθιερώσανε την φόρμα. Turn based, weakness, επίθεση, μαγεία και ένα Junction system που κανείς δεν έβγαζε άκρη.
Ειδικά για το junction system θέλω να μείνω λίγο παραπάνω. Το όλο concept είναι πως ορίζεις ένα “Guardian Force” σε έναν χαρακτήρα. Οκ, ως εδώ. Αλλά μετά μπορούσες να κάνεις “junction” τα spells σου πάνω στα stats σου για έξτρα μπόνους. Ο συγκεκριμένος μηχανισμός ήταν over-the-top. Κανείς δεν καταλάβαινε ακριβώς πως δούλευε και απλώς έκανε την πλοήγηση στα μενού εφιάλτη.
Το Impact του Final Fantasy 8
Θα είμαι ειλικρινής. Δεν είναι για το σημερινό κοινό το Final Fantasy 8. Μπορεί όταν βγει ένα remake, να γίνει πάλι relevant – όπως απόδειξε το Final Fantasy 7. Πολύ περισσότερο δεν είναι για μένα τα Final Fantasy. Ούτε καν το MMO Final Fantasy 14. Οι ιστορίες είναι πολύ σουρεάλ για να αναπτύξω μια ουσιαστική σχέση μαζί τους. Ο κόσμος τους είναι υπερβολικά ψέυτικος, πολύ σκηνικό και το βάθος είναι μηδαμινό. Πριν προλάβεις να χωνέψεις αυτό που βλέπεις, σε πετάει σε άλλο μέρος με άλλη ιστορία.
Αλλά δεν θα πω ψέματα. Οι χαρακτήρες του είναι ιστορικοί. Παίζεις σήμερα ένα παιχνίδι και δεν θυμάσαι πως λεγόταν ο πρωταγωνιστής. Όμως 25 χρόνια μετά και θυμάμαι ακόμη την Rinoa και την Selphie και τον Irvine τον καουμπόυ. Θυμάμαι ακόμη τα cinematics που ήταν works of art για την εποχή τους. Θυμάμαι ακόμη τους στίχους από το “Eyes on Me” που έπαιζε στο τέλος. Το Final Fantasy έμενε στη μνήμη σου, είτε το αγαπούσες είτε όχι.
Επίλογος
Δεν ξέρω αν τα σημερινά παιχνίδια αναπτύσσουν τέτοιου είδους σχέση με το κοινό τους. Οι εποχές αλλάζουν, τα παιχνίδια αλλάζουν. Παρόλο που το gaming αποκτά ολοένα και μεγαλύτερη απήχηση, πιστεύω πως τα παιχνίδια αποκτούν ολοένα και μικρότερο αντίκτυπο. Παιχνίδια όπως το Baldur’s Gate 3 και το Elden Ring είναι αριστουργήματα, αλλά αναρωτιέμαι αν κάποιος Boomer Gamer του μέλλοντος θα μιλάει για αυτά από μνήμης, επειδή τα έπαιξε 25 χρόνια πριν. Θα αντέξει το Baldur’s Gate το 2050 ή το Witcher 3 το 2040;
Ελπίζω και εύχομαι προς ναι!
