Ήθελα πολύ καιρό να γράψω κάτι για το Marvel’s Avengers. Το live service game της Crystal Dynamics μάζεψε το μίσος του αιώνα, όλοι το έθαψαν και πήγε άπατο. Κατ’ ακρίβειαν πήγε τόσο άπατο που λίγο καιρό μετά οι servers έκλεισαν. Λουκέτο. Αν προσπαθήσετε να το βρείτε σήμερα, δεν θα τα καταφέρετε. Το παιχνίδι είναι πια delisted και ανήκει πια στους ιστορικούς. Για αυτό θέλω να πω λίγα λόγια για ένα παιχνίδι, που ναι μεν ήταν live service, αλλά μάζεψε πολύ μίσος και ένα σημαντικό κομμάτι από αυτό δεν το άξιζε με την καμία.
Τι ήταν το Marvel’s Avengers
Το Marvel’s Avengers ήταν ένα Live Service Action-Adventure παιχνίδι με RPG-lite στοιχεία. Πρακτικά επέλεγες από μια τεράστια γκάμα από ήρωες της Marvel – όχι μόνο τους Avengers. Πέρα από ένα σύντομο campaign, το gameplay βασιζόταν στο τυπικό “live service endgame”. Επαναλαμβανόμενες αποστολές από τον εκάστοτε questgiver και ατέλειωτο grind. Αυτό ήταν και το μεγαλύτερο έγκλημα του παιχνιδιού. Ένα παιχνίδι το οποίο ως single-player θα πήγαινε πολύ καλύτερα, αλλά ως live service καταστρέφει την εμπειρία σε κάθε στιγμή.
Η Ιστορία του Marvel’s Avengers
Η ιστορία του παιχνιδιού ήταν αρκετά έξυπνη και καλογραμμένη. Μετά από μια μεγάλη καταστροφή, οι Avengers διαλύονται. Μετά από μερικά γεγονότα, η Καμάλα Καν θα αναλάβει την ευθύνη να τους βρει και να τους ενώσει. Έτσι βλέπουμε σιγά σιγά τον Μπρους Μπάνερ, τον Iron Man, τον Θωρ και τον Captain America να μαλώνουν και να ξεπερνάνε τις εντάσεις τους για να σώσουν τον πλανήτη από την επερχόμενη απειλή. Αυτή η ιστορία του ξαναχτισίματος της ομάδας, σε συνδυασμό με τον ενθουσιασμό της Κάμαλα, δήμιουργεί κάποιες ωραίες σκηνές. Δεν ήταν κάτι συνταρακτικό, αλλά ήταν μια αυθεντική “σούπερ-ηρωική” ιστορία.
Και η ιστορία κούμπωνε τέλεια σε κάποιες αποστολές και τις έκανε κλασικές. Ο Iron Man που ξαναφτιάχνει τη στολή του, η απόδραση του Captain America και η Kamala που παθαίνει Nathan Drake είναι μερικές από αυτές. Και αυτές οι αποστολές του campaign όχι μόνο κουμπώνουν την ιστορία, αλλά κουμπώνουν και τις ικανότητες των ηρώων. Η πτήση του Iron Man και του Thor, τα ελαστικά χέρια της Kamala, τα γυμναστικά ακροβατικά του Captain, λάμπουν καθώς τις αξιοποιούν στις αποστολές.
Τι πήγε στραβά
Αν το παιχνίδι το είχε αφήσει εκεί, ίσως να πήγαινε καλά. Αλλά δεν το άφησε εκεί. Το πρώτο πρόβλημα ήταν στις βαρετές επαναλαμβανόμενες αποστολές. Θα μου πείτε, οκ, όλα τα live service έχουν. Μήπως το Destiny είναι καλύτερό; όχι. Όμως το endgame είναι συνήθως για να μαζεύεις loot και να δυναμώνεις τον χαρακτήρα. Στο Marvel’s Avengers η έμφαση δεν είναι στο loot, αλλά στα abilities και τις κινήσεις. Έτσι βασικά το endgame αποτελείται από 20-30 ώρες για να κάνεις max out έναν χαρακτήρα και να ξεκλειδώσεις όλες τις κινήσεις του και τις ικανότητές του. Αν σκεφτεί κανείς πως οι χαρακτήρες είναι γύρω στους 8-9 αυτό μας κάνει 180 ώρες παιχνιδιού ΜΟΝΟ για να παίξεις σαν άνθρωπος.
Έπειτα είναι είναι η μάχη και οι εχθροί. Για 10-12 ώρες που κρατά το campaign, οι εχθροί είναι decent. Αλλά όταν έχεις 180 ώρες από αυτές, τότε υπάρχει θέμα. Οι εχθροί είναι κυρίως ρομπότ και μεγάλα ρομπότ. Έχουν ένα σκασμό HP και είναι κυριολεκτικά bullet sponges. Σε μεγαλύτερες δυσκολίες, το πρόβλημα γίνεται αφόρητο και το Single-Player φεύγει από το παράθυρο. Δεν φτάνει δηλαδή που το παιχνίδι ήταν ένα grind και μισό, το grind παίρνει παραπάνω ώρα από όσο χρειάζεται
Και πάμε στο loot και στα microtransactions. Το παιχνίδι δεν βασίζεται στο loot και λογικά. Δεν μπορείς να στήσεις τον Iron Man ή τον Hulk κομμάτι κομμάτι. Πόσο μάλλον να το κάνεις να είναι οπτικά όμορφο. Έτσι το loot που μαζεύεις είναι κάτι trinkets που δεν φαίνονται και το οπτικό κομμάτι είναι αυτό που κυνηγάς και φυσικά γίνεται monetized. Η θα φας το grind, ή θα τα σκάσεις χοντρά για να πάρεις εκείνο το ωραίο skin που θες για τον ήρωά σου. Όλους τους ήρωές σου.
Κι όμως αδικοχαμένο
Εννοείται πως το παιχνίδι πάτωσε γερά. Κατ’ ακρίβειαν το παιχνίδι πάτωσε τόσο, που η WB άλλαξε τελευταία στιγμή το Gotham Knights από live service σε single-player, για να γλιτώσει. Ναι, δεν γλίτωσε κι αυτό, αλλά λέμε τώρα. Ήταν από τα μεγάλα καμπανάκια της βιομηχανίας μαζί με το Anthem, που έδειξαν πως το μοντέλο αυτό είναι επικίνδυνο και μη αποδοτικό. Η Crystal Dynamics μπήκε στην μαύρη λίστα με τους devs αρπαχτές, αλλά ευτυχώς δεν της έμεινε η ρετσινιά.
Αλλά μόλις ανακοινώθηκε πως το παιχνίδι θα σταματήσει να κυκλοφορεί και πως θα σταματήσει η υποστήριξη, η Crystal Dynamics έκανε κίνηση ρουά ματ. Κατέβασαν την τιμή στο πεντόευρω και δώσανε όλα τα cosmetics τζάμπα. Όλα όμως. Δεν λυπήθηκαν τίποτα. Δεν είναι πως τους στοίχισε και τίποτα. Ούτως ή άλλως το παιχνίδι κατέβαζε ρολά. Αλλά πριν πεθάνει το παιχνίδι, έδωσαν στους παίχτες μια ευκαιρία να το παίξουν. Με πέντε ευρώ, το single-player campaign ήταν ένα καλό value for money. Κι έτσι είδαμε από κοντά το παιχνίδι που το έκραξαν όλοι. Και αφού είχε ξεχαστεί η ιστορία και το hate, το εκτιμήσαμε για αυτό που ήταν, όχι για αυτό που ήθελαν οι χαρτογιακάδες της Square Enix.
Επίλογος
Και τι ήταν το παιχνίδι; Ένα τίμιο single-player παιχνίδι, το οποίο έπρεπε ντε και καλά να είναι live service και να σε ξεζουμίζει από τα λεφτά σου. Όμως, έστω και στα στερνά, κατάλαβε τι ήταν. Ένα καλό παιχνίδι, με ωραίο gameplay, τίμια ιστορία, που για 10-15 ώρες θα ήταν μια καλή παρέα. Αν το κρατούσαν έτσι, ίσως και να πετύχαινε. Αλλά έπεσε θύμα των CEO και του live service και του κόλλησε η ρετσινιά. Όσοι το παίξαμε πριν το τέλος, το εκτιμήσαμε, αλλά ταυτόχρονα λυπηθήκαμε. Γιατί ήταν κρίμα ένα καλό παιχνίδι να πάει τόσο άκλαφτο, εξαιτίας της απληστίας μερικών υπευθύνων, που μυρίστηκαν παραδάκι.
