Κάθε φορά που η DON’T NOD, κυκλοφορεί ένα παιχνίδι, είναι για μένα μία ξεχωριστή στιγμή. Από το Life is Strange 1, που έμελλε να ανοίξει έναν νέο κόσμο στο είδος των Interactive παιχνιδιών, και το οποίο αγάπησα και θα αγαπώ, μέχρι και το πιο πρόσφατο Banishers: Ghost of Eden, που ξέφυγε τελείως από τα δεδομένα που είχαμε ως τώρα για το studio, δίνοντας μας κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί από την ομάδα (δείτε το Review μας εδώ), η DON’T NOD δεν σταματά ποτέ να τραβά τα φώτα πάνω της, για ότι νέο Project κυκλοφορεί. ‘Άλλοτε το κάνει με επιτυχία άλλοτε με όχι τόσο μεγάλη… αλλά πάντα θέλει να προσφέρει κάτι ιδιαίτερο.
Μετά το ”διάλλειμα” από τα συνεχόμενα interactive παιχνίδια, (Life is Strange, Life is Strange 2, Tell Me Why, κλπ.), μέσω του Banishers: Ghost of Eden, επανέρχεται με ένα κλασσικό interactive παιχνίδι, το οποίο βασίζεται στο storytelling, την εξερεύνηση και τις συνέπειες που έχουν οι πράξεις του ήρωα-ηρώων, βάσει των απαντήσεων σε διαλόγους ή και την επιλογή σε κρίσιμες στιγμές κατά την διάρκεια της ιστορίας. Typical DON’T NOD!
Ο λόγος λοιπόν, για το Lost Records: Bloom & Rage.
Αρχικά να πούμε, πως σήμερα θα ξετυλίξουμε τις σκέψεις μας, όσον αφορά το ”Tape 1” με όνομα ”Bloom”, το οποίο στην ουσία, είναι το πρώτο μέρος της ιστορίας. Το δεύτερο μέρος της ιστορίας, ”Tape 2” με όνομα ”Rage”, αναμένεται στις 15 Απριλίου. Οπότε δεν μπορούμε να διατυπώσουμε μία άκρως ολοκληρωμένη άποψη, διότι, προφανώς έχουμε να δούμε πολλά ακόμη, όπως για παράδειγμα που θα καταλήξει η ιστορία. Εννοείται, πως το πρώτο επεισόδιο ή tape 1, κλείνει με ένα μεγάλο cliffhanger, ως είθισται σε αυτές τις περιπτώσεις.
Όμως…είδαμε πολλά για να πούμε κάποια πράγματα.
Η ΙΣΤΟΡΙΑ – ΤΟ SETTING – ΟΙ ΗΡΩΙΔΕΣ
Το παιχνίδι διαδραματίζεται στη φανταστική πόλη Velvet Cove στο Michigan, στο οποίο θα δούμε τέσσερις πρώην φίλες, την Nora, την Autumn, την Kat και την Swann να επανενώνονται μετά από 27 χρόνια. Ο τίτλος, διαδραματίζεται παράλληλα σε δύο εποχές. Η μία είναι η εποχή των 90’s και πιο συγκεκριμένα το καλοκαίρι του 1995, όπου εκεί βλέπουμε το χτίσιμο και τις περιπέτειες μίας ισχυρής φιλίας, και η άλλη είναι το τώρα, ή για να είμαστε πιο συγκεκριμένοι το 2022, στο οποίο θα δούμε το reunion αυτής της φαινομενικά ισχυρής φιλίας, η οποία χάθηκε στα χρόνια, με τις ηρωίδες μας να έχουν πατήσει τα 40 τους.
Αξίζει να αναφέρουμε, πως χειριζόμαστε την Swann Holloway, μία κοπέλα η οποία μετακόμισε μόλις στο Velvet Cove και προσπαθεί να βρει τα πατήματα της, όσον αφορά την ενσωμάτωση σε αυτό το νέο μέρος. Είναι η πιο εσωστρεφής της παρέας, η οποία όμως δεν βλέπει την εσωστρέφειά της ως ένα ελάττωμα ή κάτι που πρέπει να ξεπεράσει. Είναι πολύ χαρούμενη που είναι μοναχική στην αρχή του παιχνιδιού, πηγαίνοντας στο δάσος, χρησιμοποιώντας μια βιντεοκάμερα, κινηματογραφώντας πράγματα γύρω της, συζητώντας με ζώα. Της αρέσει να περνά το χρόνο της μόνη της.
Και αυτό φυσικά έρχεται να αποτυπωθεί και στην εξωτερική της εμφάνιση. Η Swann, είναι λίγο πιο παχουλή σαν κορίτσι, και αυτό έρχεται να ενισχύσει όλη της την εσωστρέφεια και το πόσο κλειστή είναι σαν άτομο. Ειδικά στις πρώτες ώρες του παιχνιδιού αυτή είναι διάχυτη, και μπορούμε να την δούμε σε διάφορους τομείς, όπως σε κουβέντες που αφορούν κάποια σχέση ή εάν της αρέσει κάποιο αγόρι, αλλά και στο πόσο ”φοβισμένη” είναι να αντιμετωπίσει τους γύρω της και να κοινωνικοποιηθεί.
Μεγάλη της αγάπη είναι μία κάμερα, με την οποία της αρέσει να κινηματογραφεί, διάφορα πράγματα. Από το υπνοδωμάτιό της έως και περιβάλλοντα της φύσης. Και αυτή η κάμερα είναι στην ουσία, και ο βασικός gameplay μηχανισμός του παιχνιδιού.
Έπειτα έχουμε την Kat, η ”ξεροκέφαλη”, πολλές φορές ”αινιγματική”. Ο άνθρωπος που μπορείς δύσκολα να καταλάβεις ακόμη και αν προσπαθείς. Η ”αψυχολόγητη”!
Συνεχίζουμε με την Nora, την πιο εκκεντρική, την γεμάτη ενέργεια το πιο ”ροκ και επαναστατικό” τυπάκι, που θέλει να κατακτήσει τον κόσμο.
Τέλος έχουμε την Autumn. Είναι ο τύπος ανθρώπου, που μπορείς να του δώσεις τα ηνία, έχει αυτά τα ”ηγετικά” προσόντα. Είναι χαρισματική, σκέφτεται πριν πράξει και μιλήσει και είναι στην ουσία πολλές φορές η ”φωνή της λογικής”.
Αυτά λοιπόν τα τέσσερα διαφορετικά κορίτσια, γίνονται ένα. Ένα καλοκαίρι στην δεκαετία του ’90, φτάνει για να δημιουργήσει μία όμορφη φιλία, την ίδρυση μίας punk μπάντας, και ακόμη περισσότερα, η οποία όμως θα σπάσει λόγω ενός συμβάντος. Μίας υπόσχεσης… και κάτι το οποίο, στα 40 τους πλέον, θα αποτελέσει μία όμορφη ανάμνηση.
Αυτό που θα ήθελα να σχολιάσω, σε πρώτη φάση, είναι το πως η DON’T NOD, παίρνει τον χρόνο της, ώστε να μας παρουσιάσει μία μία τις κοπέλες. Είναι πραγματικά, πανέμορφος ο τρόπος, που ξετυλίγονται οι προσωπικότητες της μίας πίσω από την άλλη, κάτι το οποίο σε κάνει να δένεσαι με όλες τους, ακόμη και αν ο χαρακτήρας και το στήσιμο κάποιας δεν σου αρέσει.
Παρόμοιο συναίσθημα ένοιωσα μόνο στο Life is Strange, με την Max και την Chloe. Η ιστορία, έχει το pacing που πρέπει να έχει. Από τις χαλαρές στιγμές τεσσάρων εφήβων, μέχρι και τις πιο σοβαρές, ειδικά δε, όταν βλέπουμε το τώρα. Οπτικά, ο τίτλος μπορεί να φαίνεται μία χαρούμενη teenager περιπέτεια, αλλά είναι μία άκρως σκοτεινή ιστορία, και η απόδοση της, τουλάχιστον στο Tape 1, εμένα με ενθουσίασε. Τα vibes του Life is Strange 1, τα ένιωσα όσο σε κανένα άλλο έργο του studio μέχρι και σήμερα.
Camcorder – Gameplay
Όπως σας είπα και πιο πάνω, η Swann, αγαπάει το σινεμά και την τέχνη και κυρίως την κάμερα της. Εδώ λοιπόν, έρχεται η λειτουργία Camcorder, και περιλαμβάνει διάφορες λειτουργίες της κάμερας, όπως το Zoom και το flashlight. Είναι το εργαλείο της Swann, μέσω του οποίου ο παίκτης θα μπορεί να αλληλεπιδρά με τον κόσμο του παιχνιδιού.
Αυτή η δυνατότητα μπορεί να χρησιμοποιηθεί ανά πάσα στιγμή, με την ηρωίδα μας να κινηματογραφεί χαρακτήρες ή αντικείμενα, ενώ μερικές φορές θα συνδέεται και με διάφορους στόχους, ώστε να συνεχιστεί η ιστορία.
Με την ολοκλήρωση στόχων, π.χ. μια λίστα με τα απαιτούμενα recordings, το παιχνίδι θα δημιουργήσει μια συλλογή πλάνων με τον σχολιασμό από την ίδια την Swann. Οι χαρακτήρες θα αντιδράσουν όταν κινηματογραφηθούν και θα αλληλεπιδράσουν με τον παίκτη. Με αυτόν τον τρόπο μπορούν να ανακαλυφθούν μυστικά ή easter eggs τα οποία εκτός των άλλων, αυξάνουν την αξία επανάληψης του παιχνιδιού. Τέλος, αξίζει να αναφερθεί, πως τα πλάνα που έχεις τραβήξει, μπορείς και να τα επεξεργαστείς!
Τέλος, αυτό που αγάπησα στην ίδια την κάμερα, είναι η retro-90’s αισθητική. Αισθητά, η λειτουργία προορίζεται να προσφέρει μια ρεαλιστική εμπειρία βιντεοκάμερας της δεκαετίας του ’90 με την κοκκώδη, lo-fi και stuttery ποιότητα εγγραφής, προσθέτοντας την αίσθηση της νοσταλγίας.
Από εκεί και πέρα έχουμε ένα κλασσικό παιχνίδι, το οποίο είναι τελείως γραμμικό. Στην εποχή του 1995, μπορείς και χειρίζεσαι την Swann σε third person, υπάρχουν κανονικά οι διάλογοι, και οι επιλογές, που ως είθισται, παίζουν ρόλο στην ιστορία (το πόσο όμως θα πρέπει να το δούμε, όταν θα παίξουμε και το Tape 2), καθώς και στην σχέση ανάμεσα στους ήρωες.
Από την άλλη, μία όμορφη πινελιά, είναι πως όταν μεταφερόμαστε στο τώρα, η κάμερα αλλάζει σε first person. Και υποπτεύομαι, πως δεν έχει να κάνει απλά για μία αλλαγή, για να δώσει απλά κάτι το διαφορετικό ή μία ποικιλία στο παιχνίδι. Νομίζω υπάρχει σημαντικός λόγος, αλλά δεν μπορώ να είμαι ακόμη σίγουρος, περιμένω να ολοκληρώσω το παιχνίδι.
Η ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ ΚΑΙ Η ΑΠΟΤΥΠΩΣΗ ΤΩΝ 90’s
Είμαι παιδί των 90’s, αν και η εφηβεία μου ξετυλίχτηκε στα πρώτα χρόνια των 00’s. Πολλές συνήθειες όμως, των 90’s συνοδεύτηκαν και στα πρώτα χρόνια των 00’s, όποτε προσωπικά είδα πράγματα που με άγγιξαν στην εποχή όσο δεν πάει.
Από σνακς, που συνήθιζα να τρώω στην παιδική μου ηλικία, παιχνίδια που συνήθιζα να βλέπω την τότε εποχή, το χαρακτηριστικό φύσημα των κασετών στις παιχνιδομηχανές μας, προσπαθώντας να της κάνουμε να δουλέψουν και άλλα τέτοια στοιχεία, συνθέτουν το απόλυτο loveletter προς την γενιά αυτή ή και την προσπάθεια νεότερων ανθρώπων να δούνε τις παλιές εποχές.
Όλο αυτό, έρχεται να γίνει ακόμη καλύτερο με την μουσική που ντύνει το παιχνίδι. Από Punk rock, έως και lofi-eletcro rock νότες, χτυπάνε φλέβα στην τότε εποχή. Ξέρετε, η προσοχή, στην αποτύπωση αυτής της εποχής έχει γίνει με χειρουργική ακρίβεια και όσον αφορά τα διάφορα στοιχεία και όσον αφορά ακόμη και τους ίδιους του χαρακτήρες.
Εύκολα μπορείς να χάσεις το μέτρο και όλο το σκηνικό να γίνει cringe, όμως η DON’T NOD τα κατάφερε και για εμένα εδώ, παίρνει άριστα.
ΟΠΤΙΚΟΣ – ΤΕΧΝΙΚΟΣ ΤΟΜΕΑΣ
Το παιχνίδι, αναπτύχθηκε με Unrean Engine 5. Όσοι έχετε παίξει παιχνίδια όπως το Life is Strange, γνωρίζετε ότι πάντα η DON’T NOD, παραδίδει αυτό το ”καρτουνίστικο” ”μη ρεαλιστικό” αποτέλεσμα. Και σε αυτή την περίπτωση, έχουμε πάνω κάτω το ίδιο.
Στο Lost Records: Bloom & Rage είδα μία όμορφη εξισορρόπηση ανάμεσα στο πιο αληθοφανές και το πιο καρτούν. Ήταν σαν να βλέπω μία ταινία της Pixar, και την ισορροπία ανάμεσα σε ένα στυλιζαρισμένο και ρεαλιστικό έργο.
Το αποτέλεσμα είναι πανέμορφο και στην PC έκδοση που δοκιμάστηκε το παιχνίδι, δεν αντιμετώπισα κανένα θέμα τεχνικής φύσεως (bugs, glitches, etc…).
Εν κατακλείδι, δεν μπορώ να βγάλω μία ετυμηγορία. Όταν δεν έχεις ολοκληρώσει μία ιστορία, και δε σε ένα παιχνίδι που βασίζεται στο storytelling, δεν μπορείς να πεις οτιδήποτε.
Αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά είναι, πως το απόλαυσα όσο δεν πάει και περιμένω πως και πως το δεύτερο tape. Από την πρώτη στιγμή φαίνεται η αγάπη της DON’T NOD, σε αυτό το project. Όλα είναι μελετημένα τέλεια, από τους χαρακτήρες, μέχρι την μουσική, τους διαλόγους και και και…
Όχι, το παιχνίδι δεν ανακαλύπτει τον τροχό, αλλά δίνει μαθήματα, όπως και τότε πίσω, με το Life is Strange 1, πως μία απλή ιστορία, αν την εξερευνήσεις από την σκοπιά που πρέπει, μπορείς να παραδώσεις ένα κορυφαίο αποτέλεσμα.
Ραντεβού στις 15 Απριλίου, με το Tape 2, όπου εκεί θα δώσουμε και την τελική μας ετυμηγορία-βαθμό.
Προς το παρόν, είμαι ενθουσιασμένος και ανυπομονώ να συνεχίσω αυτή την ιστορία!
Ευχαριστούμε την DON’T NOD, για την πρώιμη παραχώρηση του παιχνιδιού, ώστε να επιτευχθεί το Review.
