Το Doom Eternal είναι από εκείνα τα παιχνίδια που εκτιμώ και μισώ ταυτόχρονα. Έχοντας παίξει και ενθουσιαστεί με το remake 2016, πήγα σε αυτό με τις καλύτερες προθέσεις. ΧΑ! Η Id, λες και το ήξερε, μου ετοίμαζε ένα χαστούκι που το έφαγα και ήταν αξέχαστο. Το λες και glory kill. To Doom Eternal είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του “Μην το πειράζεις, αν δεν είναι χαλασμένο”, αν και πολλοί πιστεύουν πως ήταν το θάρρος της id να επανεφεύρει τον τροχό.
Αχρείαστο platforming.
Τι θέλει κανείς από ένα παιχνίδι Doom; Όπλα, πυρομαχικά και δαίμονες για να πυροβολήσει. Τι δεν θέλεις από ένα παιχνίδι Doom; Platforming. Ok, το κατα λαβαίνω. Στο πλαίσιο της αναβάθμισης του mobility, έπρεπε να μπουν κάποιοι μηχανισμοί. Και ως ένα σημείο δουλεύουν.
Αν κρατούσαν το mobility στην κίνηση για να μην σε πετυχαίνουν ή να τους πετυχαίνεις πιο γρήγορα, θα δούλευε. Αλλά έβαλαν platforming και λάβα και όλα τα καλά. Πλέον δεν σε νοιάζουν οι δαίμονες. Σε νοιάζει να μην πέσεις στον γκρεμό και τσακιστείς. Ρε, πάτε καλά εκεί στην id; Αυτό που θέλω από το Doom είναι ένα. Μια χραπαχρούπα για να ξεκληρίζω δαίμονες. Τώρα πρέπει να κάνω ακροβατικά πέντε χιλιάδες πόδια πάνω από το έδαφος. Εν ολίγοις η ανανέωση του Mobility ήταν καλό. Αλλά το platforming που ήρθε μαζί όχι.
Ammo Doom Eternal
Ξεκινώ ανάποδα. Το Doom Eternal έχει σοβαρό πρόβλημα με την οικονομία των πυρομαχικών. Ποτέ δεν έχεις αρκετά πυρομαχικά για να σκοτώνεις τους εχθρούς. Ακόμη και με τα special kills, τις μισές φορές βασίζεσαι στις melee ικανότητες, παρά στο σημάδι σου. Κάτι το οποίο με κάνει και απορώ. Το Doom είναι boomer shooter, όχι survival horror. Ό,τι και να γίνεται, πρέπει να έχεις ammo ή έστω ένα basic weapon που δεν χρειάζεται πυρομαχικά. Το ammo economy είναι το προτελευταίο που πρέπει να σκεφτείς. Το τελευταίο είναι ΤΟ ΠΛΑΤΦΟΡΜΙΝΓΚ ΠΟΥ ΕΧΩΣΑΝ ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΟ.
Ο Λόγος για το Ammo Doom Eternal
Ξέρω, δεν είμαι χθεσινός. Στην προσπάθεια να αναβαθμίσουν το gameplay, όλοι οι εχθροί θέλουν συγκεκριμένο όπλο και συγκεκριμένη τακτική. Και εννοείται πως αποτυγχάνει παταγωδώς. Ο πρώτος λόγος είναι επειδή οι ίδιες οι τακτικές έχουν πρόβλημα. Όλοι έχετε ακούσει για τον Marauder και πόσο σπασμένος ήταν. Αλλά και τα άλλα δεν πάνε πίσω. Δαίμονες που πρέπει να τους πετύχεις σε ένα πολύ συγκεκριμένο μικρό μέρος. Άλλοι θέλουν να τους πετάξεις χειροβομβίδα (την μία που συνήθως έχεις) στο στόμα. Όλοι σε τραμπουκίζουν και επειδή τις μισές σφαίρες τις χάνεις, οι άλλες μισές είναι λίγες για να τους σκοτώσεις.
Α και σας έχω πει πως 9 στις 10 θα σας ρίξουν στην λάβα ή στο γκρεμό, γιατί οι ίδιες οι πίστες είναι φτιαγμένες για platforming;
Επίλογος
Δεν θεωρώ πως το Doom Eternal είναι κακό παιχνίδι. Αλλά είναι πολύ διαφορετικό στην φιλοσοφία του από το Doom και αυτό με ξένισε στην αρχή, αλλά στο τέλος με νευρίασε και το παράτησα. Ακόμη και στο πιο εύκολο, δεν μπορείς να γλιτώσεις από τους ενοχλητικούς εχθρούς, το αδικαιολόγητο platforming και την έλλειψη πυρομαχικών. Ώρες ώρες ένιωθα πως ήταν πιο κοντά στο Ghostrunner παρά στο Doom.
Και εν κατακλείδι δεν καταλαβαίνω την απόφαση της id να ανακατέψει τόσο την τράπουλα. Το Doom τα είχε κάνει όλα σωστά και ήταν μια χαρά. Δεν καταλαβαίνω γιατί αποφάσισε να το βάλει στην άκρη και να δημιουργήσει προβλήματα εκεί που δεν υπήρχαν. Και σίγουρα υπάρχουν πολλοί παίκτες που το απόλαυσαν. Αλλά προσωπικά το βρήκα too much, too soon. Με άλλα λόγια, αν δουλεύει μην το πειράζεις.
