Νομίζω πως πλέον η Supermassive Games, μας έχει συστηθεί για τα καλά, αποτελώντας μία από τις ομάδες πυλώνες, στο είδος του horror.
Από το Until Dawn, όπου για πρώτη φορά είδαμε το ταλέντο του Βρετανικού Studio, μέχρι τη horror ανθολογία τίτλων, The Dark Pictures που μετρά ήδη τρεις τίτλους στο δυναμικό της, ενώ ετοιμάζεται μέσα στη χρονιά και για τον τέταρτο (Devil In Me), έως φυσικά και το The Quarry το οποίο θα δούμε σήμερα, και αποτελεί την πρώτη αποκλειστική συνεργασία της Supermassive Games με τη 2K Games.
ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ
Στο The Quarry αναλαμβάνουμε τον ρόλο εννέα συνολικά εφήβων, οι οποίοι τους τρεις μήνες του καλοκαιριού, τους έχουν περάσει Hackett’s Quarry ως σύμβουλοι. Πιο απλά να πούμε, πως αποτέλεσαν ομαδάρχες-κοινοτάρχες και οργανωτικά μέλη μίας κατασκήνωσης για μικρά παιδιά.
Φτάνοντας στην τελευταία μέρα και ενώ τα παιδιά έχουν αποχωρήσει και το καλοκαίρι φτάνει στο τέλος του, ο Chris Hackett, ιδιοκτήτης της κατασκήνωσης προσπαθεί να τους διώξει πάση θυσία πριν νυχτώσει.
Προφανώς, σε μία νεανική κατασκήνωση υπάρχουν και οι σχετικοί καλοκαιρινοί έρωτες, που στην περίπτωση μας, αυτό προκαλεί την αρχή του κακού. Οι νέοι σύμβουλοι, δεν αποχωρούν από την κατασκήνωση και ο λόγος ήταν πως ένας από αυτούς (Jacob) δεν ήθελε να αποχωριστεί την κοπέλα που ανέπτυξε σχέση μέσα το καλοκαίρι. Την Emma.
Έτσι σκαρφίζεται μία ιδέα (προφανώς δε θα τη διατυπώσουμε εδώ), η οποία αφήνει τους πάντες εντός της κατασκήνωσης δίχως να μπορούν να φύγουν. Και κάπου εκεί οι περιπέτειες για τους νεαρούς αρχίζουν…
ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ ΣΤΑ HORROR ΤΩΝ 80s
Αυτό που αμέσως με συνεπήρε ήταν το ύφος που ήθελε να ακολουθήσει το παιχνίδι, ταξιδεύοντας μας σε μία πιο παλιά εποχή και ένα horror υφάκι, βγαλμένο από ταινίες τρόμου των δεκαετιών 80s και 90s.
Από τα μενού, μέχρι τις μουσικές επιλογές, το ύφος που παρουσιάζεται το παιχνίδι, ακόμη και τα ειδικά φίλτρα τα οποία μπορείς να διαλέξεις (Ιndie Horror, 80s Horror Filter και Classic Horror Filter), σε ταξιδεύουν σε μία άλλη εποχή, φέρνοντας μου μνήμες από Friday the 13th, April Fool’s Day, Evil Dead και πάει λέγοντας.
Η SUPERMASSIVE ΚΑΝΕΙ ΚΑΛΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΞΕΡΕΙ
Όσον αφορά το gameplay, δεν αλλάζει κάτι. Όσοι είστε εξοικειωμένοι με τα παιχνίδια της Supermassive, ξέρετε τι πρέπει να περιμένετε. Κλασσικά σε κάθε κεφάλαιο, έχετε στον χειρισμό σας διαφορετικούς χαρακτήρες.
Τα Quick Time Events συνεχίζουν να υπάρχουν και εδώ σε υπερθετικό βαθμό. Εδώ έχω να σχολιάσω, πως έχοντας παίξει όλα τα παιχνίδια της Supermassive, τα QTE είναι αισθητά πιο εύκολα, από την άποψη, πως δίνουν περισσότερο χρόνο αντίδρασης στον παίκτη. Καμία σχέση με το Until Dawn, για παράδειγμα. Να σημειώσουμε, πως τα QTE εδώ, αρκούνται μόνο στο πάτημα ενός κουμπιού.
Προφανώς, έχουμε και εδώ το don’t move χαρακτηριστικό, το οποίο γνωρίσαμε στο Until Dawn. Μόνο που αυτή τη φορά έχουμε το don’t breath. Στην πρώτη περίπτωση έπρεπε να κρατήσετε το χειριστήριο σας εντελώς ακίνητο. Όμως, αυτή τη φορά, θα πρέπει να πατήσετε το κουμπί που θα σας υποδείξει το παιχνίδι. Το παιχνίδι θα σας καθοδηγεί για το πότε πρέπει να το αφήσετε και πότε όχι.
Ακόμη μία αλλαγή σε σχέση με το Until Dawn είναι πως αντί να έχουμε Totems, έχουμε κάρτες tarot, που είναι καλά κρυμμένες τις περισσότερες φορές εντός του κόσμου του παιχνιδιού, οπότε θα πρέπει να ψάχνετε καλά.
Για όσους πιθανόν δε γνωρίζουν, τα totems και στην περίπτωση μας οι κάρτες tarot, λειτουργούν ως ένα μικρό sneak peak του μέλλοντος, με ένα εξαιρετικά σύντομο βίντεο, το οποίο σας δείχνει τι αντιπροσωπεύει η κάρτα που βρήκατε (στο μέλλον).
Έτσι, έχετε μία ιδέα για το τι θα συμβεί στο μέλλον και σας βάζει σε μία διαδικασία να σκεφτείτε τις επιλογές σας και τις κινήσεις σας. Στο Until Dawn είχαμε τον Dr. Hill ο οποίος εξέταζε τα totems.
Εδώ έχουμε την Elisa, μία μεγάλης ηλικίας μέντιουμ, στην οποία στο τέλος κάθε κεφαλαίου, παραδίδουμε τις όποιες κάρτες έχουμε βρει, και εκείνη δίνει τη δικιά της εξήγηση, καλώντας μας να διαλέξουμε μόνο μία, ώστε να δούμε τι αντιπροσωπεύει στο μέλλον (σε περίπτωση που έχουμε βρει παραπάνω από μία).
Αξίζει να αναφέρουμε φυσικά και το death rewind feature, το οποίο δίνεται εξ’ αρχής στους κατόχους deluxe edition, ενώ ξεκλειδώνεται σε όλους τους υπόλοιπους, μόνο όταν έχουν τερματίσει το παιχνίδι μία φορά.
Στην ουσία το death rewind, λειτουργεί ως μία δεύτερη ευκαιρία στη ζωή, μιας και σας επιτρέπει να σώσετε κάποιον χαρακτήρα που πέθανε. Αυτό βέβαια στη θεωρία είναι εξαιρετικό, στην πράξη όμως μπάζει, μιας και δε γίνεται ξεκάθαρο, ποιες κινήσεις, ποιες επιλογές, οδήγησαν στον θάνατο τον χαρακτήρα σας, ώστε να πάρετε και εσείς τα κατάλληλα μέτρα.
Όταν σε γυρίζει περίπου 15-25 λεπτά πίσω, και έχουν προηγηθεί δεκάδες επιλογές που έχεις κάνει, και που η μία συνδέεται άρρηκτα με την άλλη, είναι πολύ δύσκολο να εντοπίσεις τι πήγε λάθος.
OΦΘΑΛΜΟΛΟΥΤΡΟ
Το The Quarry είναι χάρμα οφθαλμών. Ο οπτικός τομέας σε σχέση με το House of Ashes, που είναι και το τελευταίο παιχνίδι της ομάδας, είναι χαοτικά καλύτερος.
Αρχικά έμεινα άναυδος από τη δουλειά που έχει γίνει στα facial animations και lip sync. Η Supermassive εδώ ξεπέρασε τον εαυτό της κατά πολύ, θέτοντας νέα δεδομένα στο είδος.
Τα περιβάλλοντα είναι καλοδουλεμένα αλλά σε μερικά σημεία ο τίτλος είναι εξαιρετικά σκοτεινός, τόσο όπου δε βλέπεις που πας. Δεν ξέρω αν έγινε επιτηδευμένα έτσι, πάντως χρειάστηκε να πειράξω τη φωτεινότητα της οθόνης κατά πολύ.
Εάν και στην ουσία βρισκόμαστε σε μία κατασκήνωση, υπάρχει ποικιλία στα περιβάλλοντα. Από το αχανές δάσος, ορυχεία μέχρι και οι εσωτερικοί παραδοσιακοί χώροι έντονα επηρεασμένοι από τη φύση, συνθέτουν μία όμορφη εικόνα.
ΗΧΗΤΙΚΟΣ ΤΟΜΕΑΣ
Όπως ανέφερα και πιο πάνω το The Quarry έχει έντονα vibes από την εποχή των 80s. Έτσι θα βρούμε κομμάτια πασίγνωστα από εκείνη την εποχή αλλά και πιο σύγχρονα, τα οποία έχουν βασιστεί στην κουλτούρα της τότε εποχής.
Επίσης, περιττό να σταθώ στα voice-overs των πασίγνωστων ηθοποιών, οι οποίοι έρχονται κατευθείαν από το Hollywood και προσφέρουν ένα πρωτοκλασάτο κύρος στο παιχνίδι. Ενδεικτικά θα αναφέρω: Ted Raimi, David Arquette, Ariel Winter, Ethan Suplee, Brenda Song και άλλοι πολλοί.
Αξίζει φυσικά να αναφέρουμε, πως ότι εκτός από solo, υπάρχει και η επιλογή και του Movie Mode, στο οποίο μπορείτε για παράδειγμα μαζί με την παρέα σας να παίξετε όλοι μαζί έχοντας ο καθένας στον χειρισμό του διαφορετικούς χαρακτήρες, απολαμβάνοντας μαζί την εμπειρία.
Nα πούμε πως θα υπάρχει και το multiplayer mode, μέσω του οποίου θα μπορείτε να παίζετε απομακρυσμένα με τους φίλους σας, το οποίο θα έρθει και επίσημα αύριο, 8 Ιουλίου.
Εν κατακλείδι, όχι το The Quarry δεν είναι το πιο τρομακτικό παιχνίδι της Supermassive Games. Όμως είναι το πιο ατμοσφαιρικό παιχνίδι της εταιρίας, το οποίο σε κάνει να νομίζεις πως πάντα κάτι θα γίνει. Έχει τις αδυναμίες του, όμως θεωρώ πως είναι το πιο στιβαρό και σοβαρό έργο της.
Υ.Γ: Και ένα gameplay δεν αρκεί. Ο τίτλος έχει 186 μοναδικά τέλη, ενώ κάθε χαρακτήρας μπορεί να πεθάνει με 12 μοναδικούς διαφορετικούς τρόπους. Εγώ πάντως στο πρώτο μου Playthrough του έσωσα όλους, και ετοιμάζομαι για το δεύτερο.
Ευχαριστούμε ξανά την G3 Great Games γι αυτή την παραχώρηση του κωδικού για αυτό το review.
