Η ομάδα της Flying Wild Hog δεν είναι διόλου τυχαία. Είναι ακόμη ένα παράδειγμα, πως η Πολωνία είναι ένα βαθύ φυτώριο από ταλαντούχος developers, οι οποίοι είναι ικανοί να προσφέρουν εξαιρετικές δουλειές. CD Projekt Red (Witcher, Cyberpunk) Techland (Dying Light), Bloober Team (Layers of Fear, The Medium, προσεχώς Silent Hill 2: Remake) είναι λίγα από τα παραδείγματα που μπορούμε να δώσουμε.
Γυρνώντας όμως, πίσω στο studio από την Βαρσοβία, να πούμε πως η τελευταία του προσπάθεια μας είχε αφήσει εξαιρετικά ικανοποιημένους, μιας και μας χάρισε το εξαιρετικό και ιδιαίτερο Trek to Yomi. Φυσικά, όπως ανέφερα και πιο πάνω, μόνο τυχαίο δεν είναι το studio, μιας και μας έχει προσφέρει και το επίσης πολύ καλό σε κριτικές Shadow Warrior 3, και ακόμη περισσότερα.
Εvil West λοιπόν και ένα παιχνίδι, το οποίο είχε τραβήξει τα βλέμματα από την πρώτη φορά που παρουσιάστηκε.
SETTING
Όπως μαρτυρά και το όνομα του παιχνιδιού, τοποθετούμαστε σε μία εναλλακτική Άγρια Δύση και σίγουρα όχι έτσι όπως την γνωρίσαμε στο Red Dead Redemption. Σε αυτή την εκδοχή της, θα δούμε να έχει καταληφθεί από διαφόρων ειδών βαμπίρ, με την κυβερνητική δύναμη της περιοχής να προσπαθεί να περιορίσει την εξάπλωσή τους. Για να το κάνει αυτό, χρησιμοποιεί τους πράκτορες Jesse Rantier (ο πρωταγωνιστής μας), ενώ παρέα του θα βρεθεί ο μέγας μέντορας του και δάσκαλος Edgar Gravenor.
Η ιστορία γενικά κινείται σε πολύ ρηχά επίπεδα όσον αφορά την ίδια την μυθοπλασία και την ανάπτυξη ενός ιντριγκαδόρικου σεναρίου, παρόλο το εξαιρετικό setting. Οπότε δεν έχω να αναπτύξω περισσότερα πάνω σε αυτό το κομμάτι.
Τα cutscenes λειτουργούν απλά σαν ένα μέσο επεξήγησης, για το τι θα ακολουθήσει στο επόμενο Level και όχι στο να παραδώσουν την εξιστόρηση και την ανάπτυξη ενός σεναρίου. Όμως είναι καλογυρισμένα και όμορφα δομημένα.
Όσον αφορά το gameplay αυτό καθ’ αυτό και το ύφος του παιχνιδιού τώρα. Μιλάμε για ένα απόλυτα γραμμικό third person παιχνίδι, το οποίο είναι σαν να βγήκε από τις καλύτερες νοσταλγικές μας σκέψεις, όταν ήμασταν μικρότεροι και παίζαμε παιχνίδια με τον όρο της λέξης. Σαν να ήρθε από τις εποχές XBOX 360 και PS3 στο 2022 με σύγχρονα γραφικά.
Ακολουθεί ξεκάθαρα τον δρόμο της ”αρένας” μέσω διαφόρων τοποθεσιών-αρένων σε πολυποίκιλα περιβάλλοντα (από δάση, χιονισμένα βουνά, βιομηχανικές κλειστές περιοχές ακόμη και ερήμους).
Μέσα σε αυτές τις τοποθεσίες-αρένες τα πράγματα που θα κάνετε είναι συγκριμένα. Από loot μέσω διάφορων σεντουκιών, τα οποία σας επιβραβεύουν με χρυσό και ενίοτε με special abilties ή cosmetics (αυτά θα πρέπει να ψάξετε λίγο μιας και βρίσκονται κρυμμένα καλύτερα), να έρθετε αντιμέτωποι με ορδές από εχθρούς και αρκετά Bosses, μικρής κλίμακας και αρκετά απλής θα έλεγα platforming gameplay. Και αυτό ήταν πάνω-κάτω. Όμως γίνεται με τόσο όμορφο και απλό τρόπο…
Οι developers από τα πρώτα δευτερόλεπτα του παιχνιδιού σε ρίχνουν μέσα στη μάχη και δίνουν στον παίκτη ξεκάθαρα να καταλάβει τι θέλανε να παραδώσουν και τι ακριβώς ζητά το παιχνίδι. Σε μία εποχή που οι τεράστιοι χάρτες και τα αχανή περιβάλλοντα κάνουν θραύση, νομίζω πως χρειαζόμαστε και τέτοιες προσπάθειες οι οποίες φέρνουν κάτι από το παρελθόν.
Το όλο ”ζουμί” του τίτλου είναι το σύστημα μάχης του, το οποίο ακόμη και τώρα, έπειτα τον τερματισμό δε χόρτασα. Το combat σύστημα του βασίζεται σε δύο κύριους άξονες. Το γάντι με το οποίο εξοπλίζεται ο Jesse, το οποίο φυσικά είναι αναβαθμίσιμο και μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε με πολλούς τρόπους, όπως την τοποθέτηση ηλεκτρισμού και από την άλλη έχουμε και τον άξονα του shooting μιας και ο χαρακτήρας μας εξοπλίζεται με όπλα, όπως ένα revolver, τουφέκι, φλογοβόλο και άλλα.
Το καλό είναι πως η χρήση όπλων, αλλά και του gauntlet (και οι ιδιότητες αυτού) είναι χειρουργικά προσεγμένες ώστε να έχουν impact σε διαφορετικές περιστάσεις και εχθρούς.
Εννοείται πως ως είθισται, έχουμε και το perks μενού όπου εκεί έχουμε δεκάδες αναβαθμίσεις για τα όπλα μας και το γάντι μας.
Η παρομοίωση που μπορούσα να κάνω για το σύστημα μάχης του παιχνιδιού θα ήταν πως έχουμε να κάνουμε με ένα God Of War. Μην παρεξηγηθώ. Όχι, σε ποιότητα μάχης αλλά στο στυλ. Μιας και προφανώς οι μπουνιές και το gore gameplay, εδώ, παίζει πρωταγονιστικό ρόλο. Πολύ ”μπουνίδι” ρε παιδί μου.
Αν επίσης θα μπορούσα να παρομοιάσω το art direction του παιχνιδιού προφανώς το μυαλό μας άθελα και μη πάει στο Red Dead Redemption, ενώ όσον αφορά την παρουσίαση των χαρακτήρων αλλά και το όλο υφάκι που έχουν οι NPCs, ξεκάθαρα θα μπορούσαμε να το παρομοιάσουμε με το The Order: 1886.
Ναι, οπότε έχουμε ένα πολύ όμορφο συνονθύλευμα, το οποίο παντρεύεται στο Evil West, προσδίδοντας όμως την δικιά του ταυτότητα.
Όσον αφορά τον οπτικό και τεχνικό τομέα εδώ τα πράγματα είναι απλά καλά. Σε καμία περίπτωση δε μιλάμε για next-gen τίτλο, όμως είναι αρκετά όμορφο παιχνίδι, το οποίο έχει αναπτυχθεί με Unreal Engine. Μοναδικό παράπονο, τα ίσως παρά τονισμένα χρώματα ανά σημεία, ενδεχομένως και επιτηδευμένα.
Το Review μας βασίστηκε στην PC έκδοση του τίτλου και αξίζει να γίνει αναφορά στο ότι μιλάμε για ένα εξαιρετικό PC Port, το οποίο έτρεχε νεράκι, με σταθερό frame-rate. Κατά την διάρκεια της συνολικής 11ωρης ενασχόλησής μου, συνάντησα μερικά bugs, όμως όχι τέτοια, ώστε να χαλάσουν την εμπειρία. Λογικά με επερχόμενα patches θα φτιάξει η κατάσταση. Γενικά ένα εξαιρετικά προσεγμένο port.
Όσον αφορά τον τομέα του ήχου, αρχικά έχουμε όμορφες μελωδίες οι οποίες φυσικά παραπέμπουν στην Άγρια Δύση, με ακουστικές κιθάρες και μονότονες μελωδίες να παίζουν στο backround. Οι ερμηνείες των ηθοποιών δεν είναι για Όσκαρ, όμως έχει γίνει μία εξαιρετική προσπάθεια, έχει όμως λίγες cringe στιγμές, που εντάξει μπορείς να τις παραβλέψεις, μιας και οι developers κινήθηκαν σε πιο χαλαρά μονοπάτια όσον αφορά την ιστορία, οπότε ”ακούω” το πιο χαλαρό του πράγματος.
Να πούμε εδώ, πως το παιχνίδι μπορεί να παιχτεί και co-op με ακόμη ένα άτομο. Να τονίσουμε όμως, πως η πρόοδος θα γίνει μόνο στον host. Παλιές καλές εποχές όπως αναφέραμε!!! Υπάρχει και το multiplayer. Εκεί συνδέεστε απλά με έναν τυχαίο παίκτη.
Tι έχουμε τελικά;
Το Evil West δεν πρωτοπορεί στο θέμα σεναρίου, ιδεών και μηχανισμών, ούτε καταφέρνει κάτι ουσιαστικό, αλλά είναι η επιτομή του video-game, φέρνοντας μνήμες από το παρελθόν. Ξεκάθαρο σε αυτό που θέλει να προσφέρει -αν και φέρνει αρκετά το στοιχείο της επανάληψης, εντούτοις καταφέρνει, να είναι άκρως διασκεδαστικό, με μία χορταστική μάχη που ειλικρινά ακόμη δε χόρτασα.
Ακόμη μία παραπάνω από τίμια προσπάθεια από την Flying Wild Hog, η οποία θεωρώ πως άμα συνεχίσει έτσι σίγουρα θα κάνει το μεγάλο ”μπαμ”, μιας και το Evil West επικυρώνει για ακόμη μία φορά το ταλέντο που έχει αυτό το studio.
Ευχαριστούμε την AVE για την παραχώρηση του παιχνιδιού, ώστε να επιτευχθεί το Review.
