Ότι και να πεις για το Call of Duty franchise θα είναι λίγο, μιας και μονοπωλεί το ενδιαφέρον παγκοσμίως, εδώ και πάρα πολλά χρόνια.
Από τις επικές πρώτες κυκλοφορίες, στις πιο ρηχές και αλλόκοτες εμπειρίες, μέχρι και το σήμερα, που ακούει στο όνομα Call of Duty: Modern Warfare II.
Σήμερα, θα μιλήσουμε στην ουσία, για το sequel του Modern Warfare το οποίο κυκλοφόρησε το 2019 και αποτέλεσε στην ουσία, μία re-imagine εμπειρία, του κλασσικού Modern Warfare που αγαπήσαμε, πίσω στο 2007. Να πούμε πως ανάμεσα στο Modern Warfare και το Modern Warfare 2, μεσολάβησε και το Call of Duty: Vanguard, το οποίο νομίζω θα περάσει ως κάτι τελείως απαρατήρητο στην ιστορία του franchise. Αυτό φυσικά το μαρτυρούν και οι πωλήσεις.
CAMPAIGN
Φυσικά, η πρώτη μου δουλειά ήταν να ασχοληθώ με το campaign. Γενικά, λατρεύω τις ιστορίες που δίνει η Activision στον εκάστοτε τίτλο. Μικρά μεν, επικά δε, τις περισσότερες φορές.
Η ιστορία αποτελεί την φυσική συνέχεια του Modern Warfare του 2019 (του οποίου φυσικά η ιστορία πήρε πολλά στοιχεία από το original παιχνίδι). Οι πρωταγωνιστές μας είναι ο Ghost, Gaz και Soap παρέα μαζί τους φυσικά και ο Captain Price. Σύσσωμη η Task Force 141. Στην παρέα τους θα μπει και ο εκπληκτικός Alejandro Vargas, ο οποίος παίζει καταλυτικό παράγοντα στην ιστορία του παιχνιδιού και το γράψιμο του χαρακτήρα γενικά είναι υποδειγματικό.
Το σενάριο αυτό καθ’ αυτό δεν αποτελεί κάτι εξαιρετικό πρωτότυπο ως προς την δομή του.
Καλείστε να εξουδετερώσετε έναν τρομοκράτη, ο οποίος έχει πρόσβαση με κάποιον τρόπο σε πυραύλους, προερχόμενους από την Αμερική. Σε όλον αυτόν τον χαμό, μπαίνει μέσα και το Μεξικάνικο καρτέλ Las Almas, παρέα με μία ιδιωτική εταιρία μισθοφόρων με όνομα Shadow Company. Σαν να μην έφτανε αυτό, εμπόδια μπαίνουν και από την ίδια την κυβέρνηση, μέσω της CIA, η οποία προσπαθεί να συγκαλύψει τα λάθη της.
Και κάπου εκεί αρχίζει το ταξίδι μας. Από τις σκοτεινές γειτονιές του Μεξικό που αποπνέουν κίνδυνο σε κάθε βήμα που κάνετε εντός τους, σε πλοίο το οποίο είναι έτοιμο να βυθιστεί κάτω από κεραυνούς και ισχυρή βροχόπτωση, τους εμπορικούς δρόμους του Άμστερνταμ, που εδώ πρέπει να πούμε πως έχει γίνει εξαιρετική δουλειά, με οπτικό τομέα που ρίχνει σαγόνια, μέχρι αχανής πεδιάδες, με το sniper ανά χείρας και ντυμένος με ghillie suit, προσπαθώντας να γίνω ένα με το περιβάλλον και να εξολοθρεύσω στόχους-κλειδιά.
Μία τεράστια ποικιλία από set-pieces και αποστολές που σε καμία περίπτωση δε με έκαναν να βαρεθώ στις περίπου 7-8 ώρες που διήρκησε. Και επειδή είχε γίνει λόγος για την επική αποστολή του Modern Warfare το 2019, με όνομα ”Clean House”, με το CQB στα καλύτερα του, ναι και εδώ έχουμε πολλά παρόμοια σκηνικά οπότε ετοιμαστείτε! Γενικά τα μέρη, οι τοποθεσίες και όλο το χτίσιμο, έχει ξεφύγει. Τρομερή δουλειά.
Αξίζει να αναφέρουμε, πως ποικιλία υπάρχει και στην ίδια την δομή των αποστολών. Το stealth κομμάτι υπάρχει -και όμως- σε μεγάλο βαθμό. Και όχι μόνο αυτό, υπάρχει αποστολή η οποία θα σας κάνει να νομίζετε πως σαν ένας άλλος Aiden Pearce, ζείτε στον κόσμο του Watch Dogs, χακάροντας κάμερες, προσπαθώντας να βοηθήσετε τον Ghost να φτάσει σε έναν στόχο. Μέχρι και survival στοιχεία έχουμε στον τίτλο, με αποστολή να μας αφαιρεί τα πάντα και να μας ζητά να βρούμε διάφορα υλικά, ώστε να προχωρήσουμε σε crafting αντικειμένων, προκειμένου να συνεχίσουμε.
Εκτίμησα ιδιαίτερα την προσπάθεια να δώσει κάτι φρέσκο στο gameplay, και όχι αυτό το shooting υπερθέαμα γεμάτο εκρήξεις και ορδές εχθρών που πρέπει απλά να τους ρίξεις! Ενδεχομένως μερικούς να τους ξενίσει αυτό, αλλά εγώ το λάτρεψα όσο δεν πάει. Γενικά, πήραν την όμορφη συνταγή που είχαν στήσει στο campaign του Modern Warfare και την εξέλιξαν ακόμη περισσότερο.
Πιο πάνω, μίλησα για το level του Amsterdam, όμως δε βρίσκεται μόνο εκεί ο εξαιρετικός οπτικός τομέας. Γενικά, η μηχανή γραφικών, έχει υποστεί upgrades. Η Infinity Ward δουλεύει πλέον με την νέα IW 9.0 και προσφέρει πραγματικά μία πανέμορφη εμπειρία, με γραφικά που σε αφήνουν με ανοιχτό το στόμα.
Εκεί που έπαθα το σοκ ήταν με τα cutscenes και τα animations. Συγκλονιστική εμπειρία η οποία με έκανε να θέλω ακόμη περισσότερο, ένα αυτόνομο μεγάλο ΑΑΑ singe player ΚΑΙ ΜΟΝΟ Call of Duty.
Το campaign εν κατακλείδι με άφησε εξαιρετικά ευχαριστημένο και δεν κατάλαβα πως πέρασε η ώρα. Ήθελα και άλλο. Αυτό σημαίνει πως κάτι πήγε καλά εδώ.
MULTIPLAYER
Φυσικά, και η Infinity Ward επενδύει περισσότερο στο multiplayer, το οποίο φέτος είναι πραγματικά πολυποίκιλο σε υλικό και modes. Μιλάμε για μία διευρυμένη εμπειρία, με πολλά maps, modes και φυσικά το Warzone 2.0 το οποίο αναμένεται σύντομα!
Αρχίζω με τα ”μεγάλα” modes τα οποία θυμίζουν λίγο Battlefield σε κλίμακα. Ο λόγος για τα Invasion και Ground War, όπου μεταφερόμαστε σε πολύ μεγαλύτερους χάρτες απ’ ότι έχουμε συνηθίσει στο franchise, προσπαθώντας φυσικά να πάρουμε σημεία.
To Invasion λαμβάνει χώρα σε χάρτες μεγάλης κλίμακας όπως ο Sariff Bay και Sa’id. Πρόκειται για ένα all-out war mode με 40 παίκτες. Θα τοποθετηθείτε σε μια ομάδα 4 παικτών και θα αποσταλείτε για να καταρρίψετε την αντίπαλη ομάδα.
Τώρα στο Ground War. Aν το Invasion είναι ένα Team Deathmatch μεγάλης κλίμακας, το Ground War μοιάζει με έναν τεράστιο αγώνα Domination. Οι στόχοι θα πρέπει να γίνουν capture και να κρατηθούν, με τεράστιες ομάδες των 32 να μάχονται για την υπεροχή.
Συνεχίζουμε με το Prisoner Rescue. Ομάδες των 6 μάχονται. Μία ομάδα πρέπει να εντοπίσει ομήρους και να τους κάνει extract. Δεν υπάρχουν respawn εδώ, και αν η ομάδα που επιτίθεται εξουδετερωθεί τότε χάνει. Η αμυνόμενη ομάδα είναι εκεί για να εξαλείψει τους αντιπάλους της, σταματώντας ταυτόχρονα την εξαγωγή ομήρων. Τα revives είναι εφικτά.
Περνάμε στο γνωστό Knock Out. Ένα 6v6 χωρίς Respawn. Υπάρχει ένα πακέτο που μπορείτε να κρατήσετε για να κερδίσετε πόντους και να κερδίσετε φυσικά τον αγώνα. Αλλά εννοείται πως υπάρχει και το στοιχείο του elimination εδώ.
Συνεχίζουμε με το επίσης γνωστό Hardpoint όπου ένας κινούμενος στόχος πρέπει να γίνει captured και να αμυνθείτε εντός αυτού για να κερδίσετε πόντους. Και εδώ έχουμε ένα 6v6.
To Search and Destroy επίσης επιστρέφει. Η μία ομάδα τοποθετεί μια βόμβα ενώ η άλλη υπερασπίζεται έναν στόχο. Δεν υπάρχουν respawn, και μόλις τοποθετηθεί μια βόμβα πρέπει να εξουδετερωθεί πριν από την πρόσκρουση για να κερδίσει η αμυνόμενη ομάδα. Η επιθετική ομάδα χρειάζεται απλώς τη βόμβα για να πυροδοτήσει.
Στο Control επιτεθείτε και υπερασπιστείτε εκ περιτροπής δύο στόχους. Κάθε ομάδα έχει 30 ζωές και αν η επιτιθέμενη ομάδα πάρει έναν στόχο, κερδίζει περισσότερο χρόνο για να αρπάξει τον δεύτερο. Η αμυνόμενη ομάδα κερδίζει αφήνοντας τον χρόνο να τελειώσει πριν τεθούν και οι δύο στόχοι. Επιπλέον, οποιαδήποτε από τις δύο ομάδες μπορεί να κερδίσει, εξουδετερώνοντας την ομάδα των 30 ζωών της άλλης. Η πρώτη ομάδα που θα κερδίσει τρεις γύρους κερδίζει.
Από εκεί και πέρα έχουμε όλα τα πασίγνωστα modes όπως το Kill Confirmed όπου πρέπει να μαζέψετε τα dogtags των αντιπάλων σας, το Free-for-All, Headquarters, Domination και φυσικά Team Deathmatch.
Αξίζει να αναφέρουμε, πως φέτος η Infinity Ward πρόσθεσε και third person mode παρακαλώ, το οποίο λάτρεψα! Έχει γίνει πραγματικά το αγαπημένο μου mode για να παίζω και έχει υλοποιηθεί πολύ καλά.
Αλλαγές έχουμε όμως και στο σύστημα των Perks. Ο εκάστοτε παίκτης μπορεί να διαλέξει τέσσερα από αυτά με τον κάθε παίκτη να ξεκινά τον αγώνα με δύο. Το bonus perk ξεκλειδώνεται λίγο μετά ενώ το ultimate perk επίσης κατά την διάρκεια του αγώνα. Αυτό το σύστημα είναι ενδιαφέρον, γιατί μπορεί να αλλάξει ριζικά τις ισορροπίες ενός γύρου από το πουθενά προσδίδοντας ενδιαφέρον.
Φυσικά, έχουμε και το Gunsmith 2.0. Πλέον, έχουμε όπλα τα οποία ανήκουν στην ίδια οικογένεια ή πλατφόρμα. Αυτό τυπικά σημαίνει πως αν ξεκλειδώσεις έναν σκοπευτικό για παράδειγμα σε ένα Χ όπλο, θα το έχετε και στα υπόλοιπα της ίδιας πλατφόρμας. Άρα τέρμα το grind, του να ξεκινάς κάθε φορά από την αρχή, για να κάνεις unlock attachments για κάθε νέο όπλο.
Α να μην ξεχάσω εδώ, το UI του multiplayer είναι ότι χειρότερο έχω δει. Τουλάχιστον, το ίδιο δε συμβαίνει και με το multiplayer αυτό καθ’ αυτό, όπου είναι μία γεμάτη εμπειρία με πλούσιο υλικό!
Όσον αφορά το shooting αυτό καθ’ αυτό, δε θα συναντήσουμε ριζικές αλλαγές. Οι Call of Duty παίκτες θα συναντήσουν μία οικεία συνταγή. Ένα απολαυστικό κλασσικό shooting, όπως το έχουμε μάθει τόσα χρόνια στο franchise.
Eν κατακλείδι, το franhise φαίνεται πως μπαίνει ξανά στον ίσιο δρόμο. Ένα ποιοτικό campaign το οποίο θα απολαύσετε σίγουρα, παράλληλα με μία πληθώρα από υλικό στο multiplayer το οποίο προφανώς και θα συνεχίζει αν εμπλουτίζεται μήνα με τον μήνα, συνθέτουν μία στιβαρή multiplayer εμπειρία.
Και ας μην ξεχνάμε ότι και το Warzone 2.0 έρχεται στις 16 Νοεμβρίου.
Ευχαριστούμε την G3 Great Games για την παραχώρηση του παιχνιδιού ώστε να επιτευχθεί το Review.
