Torment: Tides of Numenera Review (Ps4)

504

Όταν έχουμε μπροστά μας τίτλους που αποτελούν απογόνους, η σύγκριση μεταξύ αυτών είναι αναπόφευκτη. Το Torment: Tides of Numenera είναι ένα από αυτά, καθώς η InXile Entertainment έφερε κοντά μας έναν τίτλο που μας θυμίζει τα παλιά καλά χρόνια του Planescape: Torment. Το έργο χρηματοδοτήθηκε  από το Kickstarter μέσα σε 6 ώρες από το κοινό το 2013. Παρότι υπήρχε ανακοίνωση για τη κυκλοφορία του το 2014, τελικά το παιχνίδι κυκλοφόρησε εν έτη 2017. Η InXile χρησιμοποίησε για τη δημιουργία του τίτλου την Unity Engine την οποία αξιολογήσαμε σε τίτλους όπως το Pillars of Eternity ή το Firewatch. Το κακό με αυτά τα παιχνίδια είναι ότι περιμένεις κάτι αντάξιο του ονόματος όλων όσων προαναφέραμε. Πάντα μας άρεσε η ποιότητα και πάντα θα επιλέγουμε αυτή. Όμως καμιά φορά τα πράγματα δεν είναι έτσι. Τα 5 περίπου εκ. τα οποία δαπανήθηκαν έπρεπε να πιάσουν τόπο. Είχε όμως αποτέλεσμα όλη αυτή η προσπάθεια; Σαν γνήσιο Role Playing περιμένουμε να δούμε όλα αυτά τα στοιχεία που το χαρακτηρίζουν έτσι. Αξίζει όλη αυτή η προσπάθεια λοιπόν; Αξίζει να ξοδέψουμε χρήματα σε έναν τίτλο όπως το Torment; O τίτλος κυκλοφόρησε σε Pc, Linux, Ps4 και Xbox One.

Σεναριακά το παιχνίδι είναι αρκετά μπερδεμένο και θα δυσκολευτείτε αρκετά να βγάλετε νόημα. Περιγραφικά, είμαστε στον 9ο κόσμο με την τεχνολογία των προηγούμενων 8 να είναι άγνωστη στους ανθρώπους. Ο Changing God είναι αυτός που ξέρει να χρησιμοποιεί την τεχνολογία και να τη μετατρέπει σε ένα πανίσχυρο όπλο. Η τελειοποίηση του ανθρώπινου γένους και η δημιουργία νέων είναι γεγονός. Όταν οι σκέψεις και οι δράσεις του παίρνουν ανθρώπινη μορφή τότε η αναζήτηση για την αλήθεια είναι πιο κοντά από ποτέ. Όμως όταν οι σκέψεις αυτές φεύγουν από ένα ων, αυτή η οντότητα δεν εξαφανίζεται. Ήρωας ο Last Castoff, ένας άνθρωπος που βρίσκεται στη μέση του πουθενά, προσπαθώντας να ανακαλύψει τι κρύβεται γύρω από τις καταστροφές και από την τεχνολογία που τον περικλείει. Κάποιος κυνηγά να μας αφανίσει. Όχι μόνο εμάς αλλά και όλους τους ανθρώπους του κόσμου αυτού. Sorrow is near! Ο κόσμος που δημιούργησε ο Monte Crook είναι προκλητικά μπερδεμένος. Δύσκολα θα καταλάβετε τι έχει στραβώσει και ο κόσμος έχει τη γεύση του ”Diablo”.

Περιμέναμε το Gameplay να σώσει τη κατάσταση. Κρίμα που πραγματικά περίμενα το άριστο και είδα το ελάχιστο. Το gameplay στηρίζετε στους ”διαλόγους” και στις επιλογές αυτών. Παρότι δεν υπάρχει voice cover εκτός από ελάχιστες φορές, θα ξοδέψετε πολλές, μα πάρα πολλές ώρες, στο να διαβάσετε προσεγμένα μεν, ατελείωτα δε κείμενα. Υπάρχει ποικιλία και δεν θα δείτε το απλό σύστημα μεταξύ 2-4 επιλογών. Παρόλα αυτά πραγματικά εκεί στηρίζετε το παιχνίδι. Κάθε επιλογή όχι απλά μετράει, αλλά θα σας σώσει και από μάχες. Ακόμα και σε αυτό το σημείο δεν υπάρχει σωτηρία. Το σύστημα μάχης είναι αρκετά προβληματικό και κουραστικό. Με ελάχιστη προσπάθεια θα τερματίσετε το τίτλο παίζοντας ξύλο 2-3 φορές. Ο ήρωας μας πολλές φορές φαίνεται να μην υπακούει στις εντολές μας καθώς η κίνηση του είναι άκρως προβληματική. Η διπλωματία είναι αυτή που κερδίζει στο παιχνίδι. Σας RPG έπρεπε το σύστημα ανάπτυξης του ήρωα να είναι αψεγάδιαστο. Τελικά όλα είναι μάταια καθώς η επιλογή αναβάθμισης των Might, Intelligence και Speed δεν βοηθά πρακτικά πουθενά. Στην αρχή του παιχνιδιού οι επιλογές που έχετε είναι μεταξύ των Nano, Jack και Glaives. Από τη στιγμή που οι μάχες είναι ανύπαρκτες, αυτόματα όλα αυτά είναι για τα μάτια του κόσμου.  Ακόμα και η ύπαρξη των Companions είναι καθαρά για να μας πουν ότι έφτιαξαν companions. Οι σύντροφοι αυτοί μας βοηθούν στις μάχες (έστω σε αυτές τις 2-3 που θα δείτε) και εμπλουτίζουν το οπλοστάσιο μας. Ακόμα και τα oddities δεν προσφέρουν τίποτα απολύτως στο gameplay. Χλιαρές εντυπώσεις λοιπόν για ένα κακό gameplay. Δεν απολαύσαμε καμία εξέλιξη στον παίκτη μας. Όλες οι αναβαθμίσεις που προσθέταμε δεν προσέφεραν τίποτα απολύτως. Περιμέναμε σίγουρα καλύτερη δουλειά για ένα κομμάτι που θα έπρεπε να είναι αψεγάδιαστο.

0/2 μέχρι στιγμή στους τομείς αλλά τουλάχιστον τα γραφικά κάτι προσπαθούν να πουν. Ο σχεδιασμός του περιβάλλοντος είναι πολύ όμορφος. Όμως και πάλι είναι ”λίγος”. Ελάχιστες περιοχές με μεγάλη επαναληψιμότητα στα ”τοπία” τα οποία εμφανίζονται. Ο σχεδιασμός των χαρακτήρων και των Npcs είναι φτωχικός και σύντομα θα καταλάβετε ότι κάτι λείπει. Εν έτη 2017 οι εταιρείες πρέπει αν κάνουν κάτι απλό, να είναι άψογο. Μας άρεσαν πολύ τα χρώματα του παιχνιδιού τα οποία δημιούργησαν έναν όμορφο κόσμο για να εξερευνήσουμε. Πάντως το παιχνίδι έχει μία καλλιτεχνική σίγουρα πλευρά. Το θέμα είναι ότι δεν μπορεί να καλύψει τα κενά που υπάρχουν μόνο και μόνο με τον όμορφο σχεδιασμό του. Η συνολική διάρκεια του τίτλου είναι περίπου 20 ώρες. Η ανάλυση στο Ps4 είναι στα 1080p και δεν παρατηρήσαμε κάποιο frame drop. Τη μουσική επένδυση του παιχνιδιού, επιμελήθηκε ο Mark Morgan, γνωστός για τις δουλειές του στο Fallout και Fallout 2. O ήχος στο Tides of Numenera είναι καλός χωρίς να δούμε κάτι το εξαιρετικό. Θα μπορούσε και εδώ να γίνει καλύτερη δουλειά.

Εν κατακλείδι, το Torment: Tides of Numenera δεν μας έδωσε αυτό που ίσως περιμέναμε. Το σύστημα μάχης είναι προβληματικό και σίγουρα οι προσθήκες δεν βοηθούν. Παρότι RPG, πρακτικά δεν είναι. Ο σχεδιασμός του είναι αρκετά καλός και ο κόσμος του Numenera καλοδουλεμένος. Το παιχνίδι στηρίζεται στο dialogue tree system με ότι αυτό σημαίνει. Παρότι η Unity Engine προσφέρει επιλογές, είδαμε ότι η εταιρεία είχε προβλήματα στην ανάπτυξη του. Σε καμία περίπτωση δεν αγγίζει τον πρόγονό του. Ίσως να πρέπει να αναθεωρήσουμε το τι προσφέρει το kickstarter όπως και πρέπει να αναθεωρήσουμε του τι πραγματικά θέλουμε από τις εταιρείες.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.