Εν έτει 2017, τα open world παιχνίδια δίνουν και παίρνουν, με τους developers να προσπαθούν να δώσουν στο κοινό όσο μεγαλύτερους και λεπτομερέστατους κόσμους μπορούν. Η τεχνολογία έχει πραγματικά φτάσει σε τεράστια επίπεδα και τα διάφορα strudios ανά τον κόσμο έχουν το μέσο έτσι ώστε να μπορούν να προσφέρουν στο κοινό αυτό που ζητά. Γιατί… για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους, 9 στους 10 μέσους gamers, ζητούν και διψούν για μεγάλης διάρκειας παιχνίδια αλλά και όσο πιο κοντά στην πραγματικότητα γραφικά. Όμως αυτό είναι το νόημα στα video-games;
Tom Clancy’s Ghost Recon Wildlands λοιπόν. Το Ghost Recon, αποτελεί ένα από τα αγαπημένα μου franchises, όσον αφορά την Ubisoft. Επίσης, κατά γενική ομολογία αποτελεί ένα από τα πιο ‘’ ανέγγιχτα’’ και ποιο ‘’τραβηγμένα’’ franchises της Γαλλικής εταιρίας. Όπως για παράδειγμα το Assassin’s Creed… Για αυτό ο κόσμος από την ημέρα που ανακοινώθηκε το περίμενε σαν τρελός.
Ναι, την ημέρα που για πρώτη φορά παρουσιάστηκε στην Ε3 (15 Ιουνίου του 2015), με άφησε με ανοιχτό το στόμα, κυρίως από τον οπτικό τομέα του. Προφανώς κράτησα τις επιφυλάξεις μου, μιας και Ubisoft είναι αυτή. Αλλά μέχρι εκεί… Και το περίμενα και δεν το περίμενα, για να είμαι ειλικρινής. Κάτι εξαρχής, μου έλεγε πω δεν πρέπει να πέσεις στην παγίδα του hype, και να περιμένεις να δεις τι εν τέλει είναι αυτό το παιχνίδι.
Το εάν τελικά έπραξα σωστά ή όχι, θα το εξετάσουμε παρακάτω, παίρνοντας ξεχωριστά κάθε μέρος του παιχνιδιού και αναλύοντας το.
Χρονικό Πλαίσιο – Ιστορία/Πλοκή
Βρισκόμαστε στην Βολιβία, το σωτήριο έτος του 2019. Η χώρα βρίσκεται υπό την ‘’ομηρία’’ της Santa Blanca, ένα τεράστιο καρτέλ ναρκωτικών, το οποίο κινεί τα νήματα όχι μόνο στο εσωτερικό της Βολιβίας αλλά ακόμη και στην ίδια την Αμερική, ασκώντας τεράστια επιρροή προς αυτή.
Δεν μιλάμε για απλούς απατεώνες ή ληστές, άνθρωποι της πολιτικής, του θεάματος, η ίδια η εκκλησία ακόμη και η αστυνομία, παίζουν τον ρόλο τους σε όλο αυτό, με αρχηγό της τεράστιας αυτής πυραμίδας τον Μεξικανό El Sueno, ο οποίος ηγείται της Santa Blanca, ο οποίος σε πολύ λίγο χρονικό διάστημα κατάφερε και δημιούργησε το μεγαλύτερο ως τώρα δίκτυο διακίνησης ναρκωτικών.
O El Sueno, καταστρώνοντας ένα εκπληκτικό σχέδιο, χτυπά μέσω τρομοκρατικού χτυπήματος την Αμερικάνικη Πρεσβεία της La Paz (Βολιβία), και απαγάγει τον Ricardo ‘’Ricky’’ Sandoval, o οποίος είναι πράκτορας του τμήματος DEA (Drug Enforcement Administration), σκοτώνοντας τον.
Η Αμερική, δεν μένει φυσικά με σταυρωμένα τα χέρια, και αποστέλλει 4 ειδικά εκπαιδευόμενους στρατιώτες, τους Ghosts, προκειμένου να διαλύσουν το καρτέλ και να φτάσουν στον El Sueno. Ένας από αυτούς τους τέσσερις λοιπόν θα είστε εσείς και οι φίλοι σας (εκτός εάν παίζετε μόνοι), όπου με την βοήθεια των ανταρτών (Kataris 26) θα προσπαθήσετε να ελευθερώσετε την Βολιβία από την παρανομία και στην σκλαβιά του καρτέλ.
Όπως καταλάβατε, ήδη έχουμε ένα κοινωνικοπολιτικό ύφος, στο σενάριο του παιχνιδιού.
Gameplay & Δραστηριότητες
Η Ubisoft δημιούργησε το μεγαλύτερο open world παιχνίδι στην ιστορία της μέχρι και σήμερα. Ναι είναι γεγονός, πραγματικά ο χάρτης είναι τεράστιος. Πρώτη φορά, βλέπω σε παιχνίδι έναν τόσο μεγάλο χάρτη. Ο χάρτης είναι χωρισμένος ανά περιοχή. Κάθε περιοχή, διοικείται από κάποια bosses. Στην ουσία έχουμε να κάνουμε με ένα γενεαλογικό δέντρο, το οποίο είναι χωρισμένο σε δύο επίπεδα. Εξολοθρεύοντας πέντε υπ-αρχηγούς φτάνουμε στον αρχηγό κάθε περιοχής (21 συνολικά) και εξολοθρεύοντας τους 21 αυτούς αρχηγούς, θα καταφέρουμε να φτάσουμε στο κεφάλι ή στην κορυφή αυτού του δέντρου, τον El Sueno.
Για να φτάσουμε όμως στους υπ-αρχηγούς, θα πρέπει να προβούμε σε διάφορες δραστηριότητες βρίσκοντας τα σχετικά intels, που είναι διασκορπισμένα μέσα στον χάρτη. Οι λοιπές δραστηριότητες ποικίλουν, για παράδειγμα μπορείτε να κλέβετε φορτηγά με καύσιμα τα οποία οδηγούνται στην Santa Blanca, μέσω σχετικών convoy, να ‘’καθαρίζεται’’ camps, ανακρίνοντας lieutenants, κλέβοντας ελικόπτερα και ακόμη περισσότερα. Όλα αυτά θα σας οδηγήσουν στους αρχηγούς αλλά και στην τροφοδοσία των συμμάχων σας, που αυτό έχει ως αποτέλεσμα την εύρεση πόρων έτσι ώστε να κάνετε upgrade τον χαρακτήρα σας.
Προχωρώντας στο gameplay, να πούμε πως το παιχνίδι αποτελεί third person, αλλά κατά την στόχευση μπορείτε να ‘’ρίξετε’’ τόσο σε first person όσο και σε third person. Μεγάλο πρόβλημα παρατηρούμε στα animations, τα οποία θεωρώ αρκετά μέτρια και σε σημεία πολύ κακά. Φαίνεται πως ο χαρακτήρας δεν έχει ‘’βάρος’’, και πως όλα γίνονται μηχανικά.
Για παράδειγμα ένα αμάξι ή μία μηχανή μπορεί να διασχίσει τα πάντα, βουνά, βράχους, γκρεμούς τα πάντα, δίνοντας μία ψεύτικη αισθητική στο παιχνίδι. Το σκαρφάλωμα του χαρακτήρα σε βουνά για παράδειγμα, γίνεται πολύ νωχελικό τρόπο, το ίδιο και η κάλυψη που παίρνει ο χαρακτήρας προσπαθώντας να καλυφθεί από τα πυρά.
Το ίδιο πάνω κάτω έχω να πως και για την οδήγηση, που πραγματικά είναι 100% arcade οδήγηση μετρίου επιπέδου. Ειδικά η οδήγηση μηχανών, είναι εξαιρετικά κουραστική, κάτι το οποίο δεν συμβαίνει με τα ελικόπτερα για παράδειγμα, που το απόλαυσα πάρα πολύ.
Προχωρώντας θα ήθελα να αναφερθώ στην αρκετά καλή ΑΙ. Μπορείτε να παίξετε το παιχνίδι σε Easy, Normal, Hard και Ghost. Τα δύο τελευταία αποτελούν είναι αυτά που δοκίμασα περισσότερο. Για παράδειγμα η διαφορά Hard με Normal είναι πως στο Hard πεθαίνεις εξαιρετικά εύκολα ενώ στο Normal μπορείς να δεχτείς κάμποσες σφαίρες δίχως να πέσεις. Δεν το συζητώ καν για το Ghost, όπου με μία σφαίρα είσαι νεκρός. Έχει γίνει λοιπόν πολύ καλή δουλειά στην ΑΙ, καλύπτοντας όλο το φάσμα, δυσκολιών ανάλογα το πώς θέλει να παίξει ο καθένας.
Αυτό που βρήκα ανόητο, ήταν το πώς συμπεριφέρονται οι υπόλοιποι 3 Ghosts (όταν έπαιζα μόνος), αγνοώντας πολλές φορές τις εντολές που τους έδινα ενώ άλλες φορές έκαναν πράγματα τα οποία εγώ δεν είχα ζητήσει. Μόνο συνοδευτική μπορεί να θεωρηθεί η παρουσία των υπόλοιπων τριών Ghosts λοιπόν.
Customization & Το ”μαγικό” Drone
Ένα από τα δυνατά σημεία του Wildlands είναι το Customization. Με το που μπαίνεις στο παιχνίδι, σου δίνεται η επιλογή ανάμεσα σε άντρα ή γυναίκα. Από εκεί και πέρα μπορείς να διαλέξεις από τα ρούχα, την κόμμωση και το πρόσωπο (ανάμεσα σε κάποιες επιλογές που υπάρχουν) μέχρι και τα patces στην τσάντα που θα φοράς. Λεπτομερέστατο και πολυποίκιλο character customization το οποίο ευχαριστήθηκα.
Ίδια τα σχόλια μου και για το weapon customization. Μέσω του Gunsmith, μπορείτε να κάνετε ‘’κομματάκια’’ το όπλο σας, και να ενσωματώσετε σε αυτό δεκάδες πράγματα. Από γεμιστήρες και διόπτρες, μέχρι σιγαστήρες και muzzle brakes. Εδώ να πούμε πως τόσο τα όπλα όσο και κάποια εξαρτήματα αυτών τα βρίσκεται εντός του κόσμου, μέσω των σχετικών Intels και την εξολόθρευση των lieutenants.
Intels θα χρειαστείτε έτσι ώστε να βρείτε και τα skill points σας, τα οποία σας επιτρέπουν να αναβαθμίσετε τον χαρακτήρα σας σε πολλά επίπεδα. Από την αντοχή και την ταχύτητα του revive των συμπαικτών σας, μέχρι και την ταχύτητα, την μπαταρία και την απόσταση που μπορεί να πάει το drone σας, ένα gadget άκρως απαραίτητο ώστε να επιβιώσετε στον κόσμο του Wildlands, μιας και σας βοηθά να βρείτε πιο εύκολα τους πιθανούς στόχους σας.
Optimization & Γραφικά
Όπως αναφέραμε έχουμε έναν τεράστιο κόσμο, με πολλά και διαφορετικά μέρη, αλλαγή μέρας, νύχτας (σε πραγματικό χρόνο) καθώς και αλλαγή καιρικών φαινομένων. Το rendering που πρέπει να γίνει είναι μεγάλο. Θα είμαι δίκαιος. Το Wildlands δεν είναι δουλεμένο όσο θα έπρεπε στον τεχνικό του τομέα. Το review έγινε σε μία GTX 1070, i7-3770 και 16GB Ram. Είναι η κλασσική περίπτωση που τα FPS και τα προβλήματα άλλαζαν από περιοχή σε περιοχή. Σε άλλες περιοχές, μπορεί να έβλεπα 60-80 FPS σε Ultra ρυθμίσεις ενώ σε άλλες το παιχνίδι να στεκόταν στα 40 με 55 FPS, με συνεχή drops. Όχι το optimization δεν είναι καλό, καθόλου, αλλά όχι και η απόλυτη αποτυχία. Χρειαζόταν σίγουρα πολύ περισσότερη δουλειά, αυτό είναι το μόνο σίγουρο.
Τα γραφικά αποτελούν το δυνατότερο σημείο του παιχνιδιού. Δίχως να είμαι υπερβολικός, νομίζω πως μετά τα γραφικά του Uncharted 4 και Witcher 3 το Wildlands τουλάχιστον στην PC έκδοση, μπορεί να θεωρηθεί ένα από τα πιο όμορφα παιχνίδια που έχουμε δει τον τελευταίο καιρό, εάν όχι το ομορφότερο.
Έρημοι, βραχονησίδες, μικρά χωριά σε βουνά και πεδιάδες, στέπες, τούνδρες, αλυκές με camps, χιονισμένα βουνά, χωράφια με σιτάρια, είναι ελάχιστα από τα πολλά που μπορείς να βρεις σε αυτό το παιχνίδι. Τα οικοσυστήματα του παιχνιδιού είναι εκπληκτικά πολλά, λες και όλος ο κόσμος έχει συγκεντρωθεί σε μία χώρα. Η χαρτογράφηση της Βολιβίας είναι απλά ονειρική, και αξίζει ένα μεγάλο μπράβο στην Ubisoft για αυτό.
Ένα μεγάλο μπράβο αξίζει και για την δουλειά που έχει γίνει στα textures και τις σκιές-υφές του παιχνιδιού, αφήνοντας με ανοιχτό το στόμα πραγματικά πάρα πολλές φορές.
Ήχοι & Soundtracks
Καλή δουλειά και εδώ όσον αφορά τα κομμάτια που παίζουν από πίσω με την λατινική μουσική να βρίσκεται εκεί. Πολύ όμορφες μελωδίες που σε ταξιδεύουν και σε κάνουν να νιώθεις πως βρίσκεσαι όντως εκεί. Όλα τα Soundtracks αποτελούν δουλειά του Alain Johannes.
https://www.youtube.com/watch?v=3pLzis_eHhQ
Σχετικά καλή δουλειά έχει γίνει και στις φωνές των Ghosts, για παράδειγμα όταν μιλούν μέσω ασυρμάτων τα ηχητικά κύματα που λαμβάνεις είναι εξ’ ολοκλήρου αληθοφανή κάτι όμως το οποίο δεν συμβαίνει στους ήχους των όπλων, που στις περισσότερες των περιπτώσεων είτε έμοιαζαν είτε ήταν σχεδόν ακριβώς το ίδιο.
Εν κατακλείδι το παιχνίδι δεν απογοήτευσε αλλά δεν κατάφερε να δώσει αυτό που υποσχέθηκε. Σίγουρα για όσους προτιμήσουν να παίξουν με τους φίλους τους είναι μία τρομερά καλή αγορά, κάτι το οποίο δεν ξέρω εάν ισχύει για αυτούς που θέλουν να παίξουν μόνοι, μιας και από κάποιο σημείο και μετά οι δραστηριότητες (όχι τα main missions) αρχίζουν και επαναλαμβάνονται.
Η PC έκδοση θα μπορούσε να έχει δουλευτεί περισσότερο, αλλά κρατάμε στα θετικά τα όμορφα γραφικά, την πλούσια εξερεύνηση, τις co-op δραστηριότητες και γενικά την ‘’παιδική χαρά’’ με την καλή έννοια της λέξεως, που μπορεί αν δημιουργηθεί ένα παίξετε με τους φίλους σας, δημιουργώντας ένα ενδιαφέρον co-op παιχνίδι.
Ευχαριστούμε την G3 Great Games για την παραχώρηση του παιχνιδιού.
