Δεν πέφτω από τα σύννεφα. Όχι δεν απόρρησα με το σενάριο και τη προσπάθεια της Quantic Dream να ετοιμάσει ένα διαφορετικό game που να σχετίζεται με το μέλλον. Έμειναν με το στόμα ανοιχτό αρκετοί όταν έμαθαν ότι το Detroit: Become Human θα έχει ως βασική ιδέα τα ανδροειδή και τη τεχνολογία. Τεχνητή νουμοσύνη. Και όμως ο αυτόματισμός και η τεχνολογία είναι δίπλα μας απλά εμείς δεν την αντιλαμβανόμαστε. Ο βηματοδότης της καρδιάς. Το ηχείο που μπαίνει σε αυτούς με προβλήματα ακοής. Πολλοί από εμάς χρησιμοποιούμε ένα είδος ‘’ανδροειδών’’ για να βελτιώσουμε τη ζωή μας. Τεχνητά μέλη σώματος κ.α. κάνουν τις ζωές μας πιο εύκολη σε πραγματικό χρόνο. Στην αληθινή ζωή. Η Quantic Dream είδε το θέμα από διαφορετική σκοπιά και έκανε ένα βήμα παραπάνω. Έστω λοιπόν ότι η τεχνολογία αυτή παίρνει ‘’σάρκα και οστά’’. Έστω ότι έχει ανθρώπινη νοημοσύνη, καταβάλετε από συναισθήματα, ερωτεύεται, στεναχωριέται, ζει. Πως θα ένιωθες εσύ αν είχες έναν τέτοιο σκλάβο να σε υπηρετεί σε κόστος ευκαιρίας. Η γαλλικής ‘’κατασκευής’’ Quantic Dream μετά από το Heavy Rain και το Beyond: Two Souls, κάνει το μεγάλο come back με το Detroit: Become Human. Ο τίτλος κυκλοφόρησε σε Ps4 ως ένα ακόμη exclusive της Sony. Ένα ακόμη interactive action-drama game είναι γεγονός. Αυτή τη φορά η εταιρεία προσπάθησε να αποδώσει όσο καλύτερα γινόταν το διακαή πόθο του ανθρώπου. Να γίνει θεός! Συνήθως κάθε προσπάθεια καταλήγει και στις αντίστοιχές καταστροφές όπως πόλεμος κλπ κλπ. Η Quantic τονίζει όλες αυτές τις σκέψεις. Ένα παιχνίδι που προκαταβολικά πρέπει να αναφέρουμε μπορεί να λειτουργήσει ως εργαλείο δουλειάς.
Μπορεί ο άνθρωπος να ζήσει αρμονικά και ειρηνικά με τα ρομπότ και τα ανδροειδή. Μπορεί να αποδεχθεί ως ισάξιους, κάποιους τους οποίους ο ίδιος δημιούργησε; Ποια τα προβλήματα που δημιουργεί η συνεχής χρησιμοποίηση της τεχνολογίας; Ανεργία, βία, αποβλάκωση, ενδοοικογενειακά προβλήματα; Αποξένωση; Χάσμα γενεών; Οικονομική κρίση; Όλα αυτά τα ερωτήματα προσπαθούν να απαντηθούν μέσα από την εξέλιξη του παιχνιδιού. Ο David Cage διευθυντής παραγωγής του Detroit προσπάθησε να φτιάξει ένα παιχνίδι που θα διαφέρει. Σεναριακά τα κατάφερε. Η πλοκή του Detroit είναι σε άλλο επίπεδο. Δεν υπάρχει κενό σε κανένα σημείο και όλα βαίνουν ομαλώς με αρκετές εντάσεις, έξυπνους διαλόγους και φοβερά κοινωνικά μηνύματα. Ελάχιστα game είναι τόσο μα τόσο διδακτικά. Το σενάριο του Become Human εξελίσσεται στη πόλη του Detroit όταν στο κοντινό μέλλον, η κοινωνία των ανθρώπων ζει στην ουσία μαζί με τα ανδροειδή της εταιρείας Cyberlife. Αυτό αρχίζει και έχει σοβαρές επιπτώσεις στη συμπεριφορά των ανθρώπων απέναντι στους υπηρέτες τους καθώς η ανεργία αυξάνεται και όχι μόνο. Τα ανδροειδή αρχίζουν και παρουσιάζουν αισθήματα και πολλές φορές αποκλίνουν από το βασικό προγραμματισμό τους. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να έχουμε πράξεις όπως δολοφονίες, απόπειρες εξαφάνισης κ.α. Κεντρικοί ήρωες του παιχνιδιού είναι 3 ανδροειδή όπου η ζωή τους εξελίσσεται παράλληλα έως που κάποια στιγμή συνδέονται. Κλασική Quantic Dream.
Δεν υπάρχει στιγμή που να μην συγκινηθείτε από το ψυχικό ‘’βιασμό’’ που προσφέρει η εταιρεία στον παίκτη. Άλλος θα έλεγε ότι παρακολουθώ μία καλοφτιαγμένη ταινία. Πραγματικά το σενάριο εκπλήσσει και ικανοποιεί τον πιο απαιτητικό. Αρχικά ξεκινάμε με τον Connor ένα ρομπότ το οποίο είναι προγραμματισμένο να βοηθά την αστυνομία σε εξιχνιάσεις διαφόρων υποθέσεων. Μαζί με τον αστυνομικό Anderson ο οποίος έχει και αυτός τα δικά του θα φτιάξουν ένα δυνατό δίδυμο. Ένα μικρό λαθάκι που βρήκαμε είναι ότι τα ανδροειδή αναφέρεται πως δεν έχουν δακτυλικά αποτυπώματα, όμως ο Connor για να μπει σε μία αίθουσα ανακρίσεως χρησιμοποιεί ανιχνευτή αποτυπωμάτων. O Connor μπορεί να κάνει επί τόπου αναλύσεις δειγμάτων, να εξακριβώνει στοιχεία και να αναπαριστά τη σκηνή του φόνου για παράδειγμα. Επόμενος χαρακτήρας είναι ο Markus ο οποίος βρίσκεται ως βοηθός στο σπίτι γνωστού ζωγράφου ο οποίος βρίσκεται σε αναπηρικό καροτσάκι και μπορεί να υπολογίζει την επόμενη του κίνηση χωρίς αποτυχία. Τέλος μπορούμε να παίξουμε ως Kara η οποία και αυτή είναι μία οικιακή βοηθός σε σπίτι ενός πατέρα που ζει με την κόρη του. Το σενάριο είναι φοβερό και πραγματικά ζεις το παιχνίδι σε κάθε λεπτό.
Όπως και στους υπόλοιπους τίτλους της, έτσι και εδώ η Quantic Dream δε ρισκάρει. Κάθε φορά που υπάρχει αλληλεπίδραση με το περιβάλλον μπορείτε μέσω του δεξιού μοχλού να αναλύσετε στοιχεία, να εξερευνήσετε και αναλόγως το objective να ολοκληρώσετε αποστολές. Με τον αριστερό μοχλό πραγματοποιείται η κίνηση του ήρωα με την κάμερα να μην βοηθά σε αρκετές περιπτώσεις. Γενικά η εναλλαγή κάμερας με το R1 είναι λίγο προβληματική καθώς δεν υπάρχει απεριόριστη ελευθερία κινήσεων μέσα στο χώρο. Με τα υπόλοιπα πλήκτρα απλά ακολουθάς τις επιλογές που έχεις σε απαντήσεις παράλληλα με το σενάριο. Σε ‘’action’’ στιγμές αρκεί το πάτημα του τετραγώνου ή του X για αποφυγή κάποιου εμποδίου ή για την επιτυχία ενός στόχου. Το παιχνίδι παραείναι εύκολο πάντως. Υπάρχουν 2 επίπεδα δυσκολίας που μάλλον θα έπρεπε να λέγονται επίπεδα ευκολίας. Μέσω των επιλογών υπάρχουν αμέτρητες διακλαδώσεις εναλλαγής σεναρίου. Μην απορείτε μετά από πού πήρε η Telltale Games. Η αλληλεπίδραση με τους υπόλοιπους Npc και χαρακτήρες, είναι καθαρά θέμα επιλογών. Για παράδειγμα νευριάσαμε αρκετές φορές επίτηδες τον αστυνομικό με τον Connor μέχρι πραγματικά να μας πιάσει από το γιακά για να φάμε ξύλο.
Το περιβάλλον του Detroit είναι μοναδικό. Ο σχεδιασμός και τα γραφικά του πανέμορφα. Η Quantic μας βάζει στο τρυπάκι μίας πόλης του μέλλοντος. Σαν γνήσια εταιρεία που θέλει να χτυπήσει τον παίκτη στο φιλότιμο, δεν στέκεται μόνο στο υψηλό κοινωνικό κομμάτι μίας κοινωνίας. Για αυτό καταπιάνεται με 3 πυλώνες. Ο Connor είναι ο θεσμός και η τάξη. Ο Marcus στην υπηρεσία ενός πλουσίου, ενώ η Kara στην υπηρεσία ενός μικρομεσαίου. Οι άνθρωποι πεθαίνουν. Τα ανδροειδή τερματίζουν. Τροφή για σκέψη. Μία μίξη τρελή. Ακόμα και κοινωνικά μηνύματα που είδαμε στο Matrix, τα βλέπουμε εδώ. Βέβαια η Quantic είχε και μεγάλο budget για ξόδεμα. Δεν περιμέναμε τίποτα λιγότερο. 30 εκατομμύρια δεν είναι και λίγα.
Γενικά το Detroit δεν είναι ένα παιχνίδι που θα ιδρώσετε για να το τερματίσετε. Είναι ένας τίτλος που μπορείς να τον απολαύσεις με τη κοπέλα σου ή με τους φίλους σου λες και βλέπετε Netflix αλλά με τη διαφορά ότι μπορείς να επέμβεις. Η διάρκεια του παιχνιδιού είναι περίπου 25 ώρες με τα fps να είναι κοντά στα 30. Σπάνια είχαμε λίγα fps drops κυρίως προς το τέλος. Η ανάλυση ήταν στα 1080p. Κάτι που πραγματικά θα απολαύσετε στο Detroit είναι τα γραφικά. Παρότι το gameplay είναι απλό και ίσως σε κάποιους φανεί αστείο, επαναλαμβάνουμε ότι η αγορά του Detroit δεν έχει να κάνει με το gameplay. Ίσως έχει να κάνει με όλα τα υπόλοιπα. Τα χρώματα είναι κάτι παραπάνω από εξαιρετικά και σίγουρα το screenshot button θα πάρει φωτιά.
Όπως σε κάθε Review, έτσι και εδώ, θα αναλύσουμε λίγο τη μουσική του παιχνιδιού που μας άρεσε πολύ. Τόσο απλά. Μας άρεσε! Περιμέναμε ηλεκτρονικούς ήχους τύπου Μάτριξ αλλά μόνο αυτό δεν ακούσαμε. Τα λόγια είναι περιττά καθώς οι Philip Sheppard, Nima και John Paesano έδωσαν το καλύτερο τους εαυτό! Ξεχωρίσαμε το ‘’Little One’’ και το Something you have never seen before’’.
Εν κατακλείδι το Detroit είναι ότι θέλει ένας απλός gamer ο οποίος δεν κοιτά μόνο το gameplay ως συνήθως. Το σενάριο είναι εξαιρετικό, ενώ η μουσική του παιχνιδιού απογειώνει τη προσπάθεια. Τα γραφικά του τίτλου είναι πολύ όμορφα. Αυτό που ίσως δεν θα σας αρέσει πέρα του gameplay είναι η επανάληψη στις κινήσεις που είναι το μεγάλο πρόβλημα των game developers εδώ και 3-4 έτη. Το Detroit αξίζει όλα του τα ευρώ και αξίζει να βρίσκεται στη συλλογή σας!
