Επιστροφή στις ρίζες…
Το Call of Duty, αναπτύσσεται εδώ και πάρα πολλά χρονιά. Ήδη από την αρχή της πορείας του (2003) μέχρι και σήμερα καταφέρνει και μετρά 14 τίτλους στο δυναμικό του, καθιστώντας το πέρα των άλλων, ένα από τα πιο εμπορικά franchises της gaming βιομηχανίας. Φυσικά το είναι θεωρείται εμπορικό δεν είναι απαραίτητα κακό… ή απαραίτητα καλό.
Το παιχνίδι πέρασε από πολλά μήκη κύματος, από τον Παγκόσμιο Πόλεμο, στην πιο σύγχρονη εποχή ακόμη και στο διάστημα. Τα τελευταία χρόνια το θέμα είναι πως τόσο οι ομάδες ανάπτυξης που αναλάμβαναν την εκάστοτε ανάπτυξη του εκάστοτε παιχνιδιού σε συνεργασία πάντα με την Activision, δεν είχαν κάτι νέο να πουν, κάτι νέο να δείξουν, κάτι νέο να προσφέρουν στο franchise. Και αυτό δεν το λέω εγώ… Το λένε οι ίδιοι οι fans.
To μοντέλο της σύγχρονης εποχής λοιπόν, με τους στρατιώτες-οδοστρωτήρες, οι οποίοι σαρώνουν τα πάντα στο διάβα τους σε ένα δομημένο φουτουριστικό μέλλον, στο οποίο επέμενε η Activision δεν βγήκε… ή δεν δόθηκε εν τέλει έτσι ώστε ο κόσμος να το αποδεχτεί.
Έτσι, αποφασίστηκε η επιστροφή στον Παγκόσμιο Πόλεμο και πιο συγκεκριμένα στον βάναυσο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Πίσω από αυτήν την προσπάθεια, θα βρεθεί η Sledgehammer Games, η οποία δημιούργησε το Advanced Warfare και είχε επίσης βοηθήσει στην ανάπτυξη του Modern Warfare 3.
Ο λόγος για το Call of Duty: WWII, στο οποίο η Activision, ευελπιστεί πως θα κερδίσει το χαμένο έδαφος των τελευταίων χρόνων. Τα κατάφερε όμως;
Campaign – Ιστορία – Χρονικό Πλαίσιο
Αρχίζοντας με το βασικό story το οποίο αποτελεί και το single player campaign του παιχνιδιού, να πούμε πως όλη η πορεία αυτού, βασίζεται σε αληθινά γεγονότα. Σε αυτό θα δούμε μάχες από το πρώτο Infantry Division των συμμάχων της Αμερικής, στο πλαίσιο της δεύτερης φάσης των επιχειρήσεων του Δυτικού μετώπου.
Κύριος ήρωας της ιστορίας μας είναι ο private Daniels, όπου μαζί με την ομάδα του συμμετέχουν στην αιματηρή απόβαση τη Νορμανδίας. Έπειτα έρχονται σε συνεργασία τόσο με τις Βρετανικές και Καναδικές δυνάμεις, στην γνωστή επιχείρηση ‘’Cobra’’.
Θα ζήσετε πως εξελίχθηκε η απελευθέρωση του Παρισιού, έχοντας στο πλάι σας συμμαχικές Γαλλικές δυνάμεις, καθώς και την τεράστια εκστρατεία έναντι των Γερμανών λίγο πριν τελειώσει ο πόλεμος, στο Battle of the Bulge όπου εκεί οι Αμερικάνικες δυνάμεις υπέστησαν το μεγαλύτερο πλήγμα χάνοντας πάρα πολλούς ανθρώπους.
Η πρώτη παρατήρηση είναι πως αρχικά πρόκειται για ένα ομολογουμένως καλοστημένο campaign. Η διάρκειά του είναι τίμια και υπάρχει μία συνεχής ροή στα γεγονότα, δίχως να εξετάζεται ξεχωριστά κεφάλαια όπως για παράδειγμα στο Battlefield 1.
Από την άλλη θεωρώ πως το story βασίστηκε απλά στην εξόντωση Γερμανών Ναζί και δεν έδωσε βάση στις κακουχίες του πολέμου και πως ο άνθρωπος βίωσε τον πόλεμο, κάτι το οποίο κακά τα ψέματα ο ‘’αντίπαλος’’, που ονομάζεται Battlefield το έκανε και με το παραπάνω. Όχι το campaign δεν είναι κακό απλά θα είχε την ευκαιρία να εμβαθύνει πολύ περισσότερα και να μην μείνει σε στεγνά επιφανειακά πράγματα, βάζοντας απλά να ‘’καθαρίσετε’’ τους κακούς Γερμανούς.
Πέρα των άλλων όμως, το acting και γενικά η όλη η ατμόσφαιρα και το στήσιμο ήταν αξιοπρεπέστατα και αξίζει να δοκιμάσετε σίγουρα το campaign.
Μultiplayer
Αρκετές οι αλλαγές φέτος για το multiplayer του παιχνιδιού.
Αρχικά έχουμε αρκετά modes για φέτος. Τα κλασσικά team deathmatch, domination, search & destroy, kill confirmed καθώς και το νέο War και gridiron. Το τελευταίο είναι παρόμοιο με το capture the flag, αλλά αντί για σημαία υπάρχει μία μπάλα.
Φυσικά έχουμε και τα divisions. Πρόκειται για τα classes, τα οποία μπορείτε να διαλέξετε ώστε να παίξετε. Κατά σειρά είναι τα Infantry, Armored, Airborne, Mountain και Expeditionary. Ανάμεσα σε αυτά τα classes, υπάρχουν οι snipers, οι στρατιώτες με τα machine guns όπως επίσης και αυτοί με τα απλά rifles και οι assaulters.
Αρχικά το πρώτο καλό είναι ότι υπάρχει μία μεγάλη γκάμα από modes και εξυπηρετεί κάθε είδους γούστο και στυλ παιχνιδιού.
Οι χάρτες είναι έτσι όπως τους έχετε γνωρίσει τόσα χρόνια στο Call of Duty, μικροί και αναμετριέστε σε πολύ κοντινές αποστάσεις (μην περιμένετε χάρτες Battlefield 1). Υπάρχουν όμως αρκετοί σε ποικίλα περιβάλλοντα και είναι φυσικά καλοδεχούμενοι.
Όσον αφορά το gameplay, εάν εξαιρέσουμε το health bar το οποίο πλέον δεν κάνει regen, αλλά πρέπει να βρείτε κάποιο medkit ώστε να αναπληρώσετε την ζωή σας, δεν υπάρχει κάτι διαφορετικό. Το στυλ παιχνιδιού είναι ακριβώς το ίδιο με τους προηγούμενους τίτλους, από τα animations μέχρι και την κίνηση των παικτών.
Είναι ένας τομέας στον οποίο πονάει το franchise, μιας και απειροελάχιστες αλλαγές έχουν γίνει στο πέρασμα των χρόνων όσον αφορά την καθαρόαιμή gameplay δομή του multiplayer.
Τέλος, θα πρέπει να αναφέρουμε και τα headquarters.
Μέσω αυτών οι παίκτες μπορούν να έρθουν σε επαφή, να κοινωνικοποιηθούν, να επιδείξουν τα επιτεύγματά τους και να πάρουν τις ανταμοιβές τους. Πιο συγκεκριμένα πρόκειται για ένα social hub, μία βάση στην οποία βρίσκονται όλοι οι παίκτες. Εκεί, μπορείτε να πάρετε κάποια tasks με διάφορους στόχους που θα πρέπει αν εκπληρώσετε στο multiplayer κομμάτι με όμορφες ανταμοιβές.
Επίσης, μπορείτε να εκπαιδευτείτε στο σημάδι (έχει πολλούς στόχους), και να έρθετε σε επαφή φυσικά και με άλλους παίκτες. Είναι κάτι το οποίο δεν υπήρξε μέχρι και σήμερα στο franchise. Όμορφη προσθήκη και καλοδεχούμενη.
Εδώ φυσικά υπάρχουν και τα microtransactions, τα οποία σας επιτρέπουν να ανοίξετε διάφορα αντικείμενα για τον χαρακτήρα σας. Μάλιστα υπάρχουν και tasks τα οποία σας ‘’επιβάλλουν’’ να δείτε τα άνοιγμα loot boxes άλλων παικτών, παίρνοντας τα σχετικά credits ώστε να σας βοηθήσουν στο άνοιγμα δικών σας loot boxes!
Πολύ σύντομα όμως θα υπάρξουν και microtransactions με κανονικά χρήματα, μάστιγα από την οποία ούτε το WWII, κατάφερε να ξεφύγει.
Nazi Zombies
Φυσικά το Zombies Mode είναι παρών και φέτος με το όνομα Nazi Zombies.
Πρόκειται στην ουσία για ένα horde mode με κύματα από waves από zombies που θα πρέπει να εξολοθρεύσετε σε co-op 4 ατόμων.
Αρχικά έχουμε τις προσθήκες medic, offence και control classes στο mode το οποίο έρχεται να ισορροπήσει λίγο τα πράγματα. Πλέον τα perks, ονομάζονται raven mods, και η προσθήκη των power-ups, consumables και attachments για τα όπλα έχει μεγαλώσει.
Η σχεδίαση και οι περιοχές που εξελίσσεται το mode είναι πολύ όμορφα δομημένες και καλοσχεδιασμένες. Από κάποια στιγμή όμως και έπειτα το μοτίβο επαναλαμβάνεται. Το καλό εδώ είναι πως τα ζόμπι-ναζί, με το πέρασμα των waves αλλάζουν και έχουμε διαφορετικού είδους εχθρούς να αντιμετωπίσουμε.
Ευχάριστη νότα σίγουρα το nazi zommbies, αλλά πόσα ζόμπι θα σκοτώσεις και μέχρι πότε;!
Τεχνικός Τομέας – Γραφικά
Άρτιος ο τεχνικός τομέας του παιχνιδιού. Η Sledgehammer, παρέδωσε ένα πολύ καλό PC port, δίχως προβλήματα. Σταθερά 60 FPS (με V-Sync), και σε ρυθμίσεις Ultra, το παιχνίδι τρέχει απροβλημάτιστα. Μηδαμινά bugs και μερικά glitches κυρίως στο multiplayer, αλλά και πάλι εξαιρετικά λίγα.
Στον τομέα των γραφικών δεν είδαμε κάτι το οποίο να μας άφησε με το στόμα ανοιχτό. Γνωστά γραφικά CoD, όμορφες λεπτομέρειες και φωτισμοί αλλά μέχρι εκεί. Εξαιρετική δουλειά όμως, έχει γίνει στα πρόσωπα των ηρώων και δε στο κομμάτι του single player όπου εκεί αξίζει να δώσουμε τα συγχαρητήρια στην ομάδα ανάπτυξης.
Γενικά καλή εικόνα της τεχνικής επίδοσης του παιχνιδιού στο PC.
Ηχητικός Τομέας – Soundtracks
Καλοδουλεμένος και ο ηχητικός τομέας. Σε βάζει για τα καλά στα πεδία μάχης και σου μεταφέρει στα βέλτιστα το κλίμα που επικρατεί στα πεδία μάχης. Πολύ καλή και η απόδοση των ηθοποιών στους ρόλους τους στο single player campaign, με τους actors να έχουν αντεπεξέλθει αξιοπρεπέστατα στον ρόλο τους.
Όσον αφορά τα soundtracks έχουμε ήχους φανερά επηρεασμένους από τα εμβατήρια πολέμου κυρίως κλασσικές νότες. Τίποτα το αξιοσημείωτο εδώ.
Εν κατακλείδι, η προσπάθεια της Sledgehammer ήταν τιμιότατη. Αλλά βασικοί τομείς, όπως το gameplay και η δομή του multiplayer συνεχίζουν να είναι οι ίδιοι. Κάτι το οποίο πρέπει να μελετηθεί εκτενέστερα από την Activision.
Ευχάριστη νότα το καλό single player και το αναβαθμισμένο zombies mode.
Ευχαριστούμε την G3 Great Games για την παραχώρηση του παιχνιδιού.
